ଏକ ଦଳୀୟ ବିଜ୍ଞାପନ; ସୀମାନ୍ତ ଓ ସେନାକୁ ନେଇ ଭୋଟ ବ୍ୟାପାରର ଏକ ଅଲାଜୁକ ବୃତ୍ତାନ୍ତ

ଜ୍ୟୋତି ନନ୍ଦ

ଗୋଟିଏ ଦଳୀୟ ବିଜ୍ଞାପନ ଉପରେ କିଛି ବିଚାରକୁ ଆପଣମାନଙ୍କ ସହ ସହଭାଗ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛାପ୍ରକାଶ କରୁଛି। ଆଶା ଏହି ନିର୍ବାଚନ ସମୟରେ ଯେତେବେଳେ ସବୁଦଳ ନିଜନିଜର କ୍ଷେତ୍ରଫଳକୁ ସଜାଡିନେବାରେ  ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛନ୍ତି ଠିକ୍ ସେତେବେଳେ ଆମକୁ ନିଜନିଜର ଖୁଆଡମନସ୍କତାରୁ ଟିକିଏ ଉପରକୁ ଯାଇ ଏହି ସମସ୍ତ ଘଟଣାକ୍ରମକୁ ନିରେଖି ଦେଖିବାର ଅଛି। ସଂଭବତଃ ଯେଉଁମାନଙ୍କର ଆଖି ଆଗରେ ଗାଢରଂଗର ଚଷମାମାନେ ଚକାପକେଇ ବସିଯାଇଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ଏହି ବିଚାରର ଅକୀର୍ତ୍ତନ ସେତେ ରୋଚକ ହେବନାହିଁ। ଆଜି ସକାଳୁ ଏକ ସଂବାଦପତ୍ରରେ ଏକ ପ୍ରମୁଖ ରାଜନୈତିକ ଦଳର ବିଜ୍ଞାପନ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଲା। ସେହି ବିଜ୍ଞାପନରେ ଜଣେ ପୋଷାକପ୍ରିୟ ଓ ନିଜକୁ ପ୍ରଧାନ ସେବକ  ଆଉ ଏବେ ଚୌକିଦାର ବୋଲି କହୁଥିବା ନେତା-ବିଶେଷଙ୍କ ଛବି ରହିଛି।

ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାଙ୍କର ରାଜତ୍ୱରେ (ରାଜତ୍ବ କହିବା ଠିକ୍ ହେବ କାରଣ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଯେଉଁ “ଆମେ” ବୋଲି ସାମୂହିକତାଟି ହେଉଛି ମୂଖ୍ୟ ବିଭାବ ସେଇଟିକୁ ସେ ହାଇଜାକ୍ କରି “ମୁଁ “ର  ପ୍ରତିରୋପଣ କରିବାରେ ସଫଳ ହୋଇଛନ୍ତି।) ଯାହାଯାହା ଦେଶର ସୁରକ୍ଷାଜନୀତ ଘଟଣା ଘଟିଛି ତାହାକୁ ପର୍ଯ୍ୟାଲୋଚନା କଲେ ଦେଖିବା ଯେ ସମସ୍ତ ଘଟଣାକ୍ରମକୁ ଏମିତି ଭାବରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଛି ଯେମିତି ଆମର ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ସେନାନୀମାନେ ଆମର ରଜଛୁଟିରେ ବସି କେବଳ ତାସ୍ ଆଉ ପଶା ଖେଳୁଥିଲେ ଆଉ ଏହି ମହାନାୟକ ଜଣକ ହୁଇସିଲ୍ ଫୁଙ୍କିବାମାତ୍ରକେ ସମସ୍ତେ ଅତର୍ଚ୍ଛରେ ନିଜନିଜ ୟୁନିଫର୍ମ ଗଳାଇ ବାହାରିପଡିଛନ୍ତି ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ରକୁ। ଯୁଦ୍ଧ ହେଉ ବା ନହେଉ ସମସ୍ତ ସେନାନୀ ଅହୋରାତ୍ର ଯୁଦ୍ଧଭଳି ସଂଭାବିତ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ସଜାଗ ହୋଇ ରହିଥାଆନ୍ତି। ମୁଁ ମୁଁ କରି ଏହି ମହାନାୟକବେଶୀ ପ୍ରଧାନ ସେବକ ଜଣକ ସେନାର ପ୍ରସ୍ତୁତି ଏବଂ ଏକନିଷ୍ଠ ସମର୍ପଣର ଗୌରବ କୁ ସେମାନଙ୍କ ଠାରୁ ନିଜ ଆଡକୁ ଛଡାଇଆଣିଛନ୍ତି।ସେ ପ୍ରଧାନସେବକ ଥାଆନ୍ତୁ ନଥାଆନ୍ତୁ ବା ଆଉ ଯିଏ ତାଙ୍କ ସ୍ଥାନରେ ଅଭିଷିକ୍ତ ହେଉ ସେଥିରେ ଆମର ତିଳାର୍ଦ୍ଧ  ଶୋଚନା ନାହିଁ।ଆମର ସମର୍ପିତ ସେନା ଥିବାଯାଏଁ ମୁଁ ସୁରକ୍ଷିତ ରହିବି ବୋଲି ମୁଁ ଭାରତୀୟ ହିସାବରେ ବିଶ୍ବାସ କରେ।

ଭାରତୀୟ ସେନା ର କୃତିତ୍ବକୁ ଅପହରଣ କରି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷ ଯିଏକି ମୋର ପ୍ରଧାନ ସେବକ ହେବ ବା ଅଛି ସିଏ କେବଳ ଯାହାକୁ କହନ୍ତି ମୋର ସର୍ଭିସ୍ ପ୍ରୋଭାଇଡର୍;ମୋର ରାଜା ବା ପ୍ରଭୂ ନୁହଁ,  ତାହାର ହାତରେ ଏହି କୃତିତ୍ୱ ଅର୍ପଣ କରିବାର ଅପକୌଶଳକୁ ମୁଁ ସବୁବେଳେ ପ୍ରତିବାଦ କରିବି।ଆଉଥରେ କହୁଛି ମୁଁ ସବୁବେଳେ ମୋ ସେନାଦ୍ୱାରା ସୁରକ୍ଷିତ ଆଉ ଏହା ସେମାନଙ୍କର ବଳିଦାନ ଆଉ ତ୍ୟାଗରେ ପରିପୁଷ୍ଟ ହୋଇଛି।ନିର୍ବାଚନୀ ଭାଷାରେ କହିଲେ ଜଣେ ଗୋଟିଏ ନିର୍ବାଚନମଣ୍ଡଳୀକୁ ନିଜର ସମୟ ଆଉ ତ୍ଯାଗ ରେ ଗଢିଆସିଥିବ ଅଥଚ ନିର୍ବାଚନ ଟିକେଟ୍ ପାଇଲା ବେଳକୁ ଦେଖିବ ଆଉଜଣେ ତାହାକୁ ହଡପ କରିନେଲାଣି।ଠିକ୍ ସେହିପରି ଯାହା ଭାରତୀୟ ସେନାର  ଏହିଭଳି ଏକ ନିଜର କନଷ୍ଟିଚୁଏନ୍ସି ତାହାସହିତ ଚଂଚକତା ଆଦୌ ଶୋଭନୀୟ ନୁହଁ ଏବଂ ଏହା ସର୍ବାଗ୍ରେ ପ୍ରତିବାଦ ଯୋଗ୍ୟ। ଗୋଟିଏ ଦଳ କ୍ଷମତାକୁ ଆସିଲେ ଆମକୁ କ’ଣ ସର୍ଭିସ୍ ପ୍ରଦାନ କରିବ ତାହା ସେମାନଙ୍କର କହିବାର ଅଧିକାର ରହିଛି। ସେମାନେ ସେଥିପାଇଁ ଯେତେଯେତେ ମଧୁର ବିଜ୍ଞାପନୀ ଭାଷାର ବ୍ୟବହାର କରି ପାରନ୍ତି ସେଥିରେ ଆମର ଆପତ୍ତି ନାହିଁ। ହାଟରେ ସେମାନେ ନିଜନିଜ ପସରାକୁ ଏକଦମ୍ ଫ୍ରେଶ୍ ଆଉ ଏକଦମ୍ ବେଟର୍ ବୋଲି ମାଇକ୍ ଲଗାଇ ଗର୍ଜି ଗର୍ଜି କହିପାରନ୍ତି।କିନ୍ତୁ ଦେଶର ସୁରକ୍ଷା ପସରା ଧରି ଏଇ ନିର୍ବାଚନ ବଜାରବୁଲା ତାଙ୍କର ଅଧିକାରରେ ନାହିଁ। ଆମେ ଜାଣୁ ଯେ ନିର୍ବାଚନ କମିଶନ୍ ବୋଲି ସଂସ୍ଥାଟି ଆଦ୍ୟନ୍ତ ଏକ ନଖଦନ୍ତହୀନ ପ୍ରଜାତି।ଯଦି କେତେବେଳେ ସେମାନେ ଖୁସି ହୋଇ ନକଲିଦାନ୍ତ ହଳେ ଲଗାଇ ଏହି ସାମ୍ବିଧାନିକ ସଂସ୍ଥା  ଏହି ଭଳି “ଯାହାଙ୍କ ହାତରେ ଦେଶର ସୀମା ସୁରକ୍ଷିତ” ବୋଲି ଅଶୋଭନୀୟ ଓ ଅବାଞ୍ଛିତ ବିଜ୍ଞାପନୀ ଭାଷା ଉପରେ କୌଣସି ପ୍ରତିବଂଧ ଲଗାଇ ପାରନ୍ତେ ତେବେ ତାହା ଅଧିକ ଯଥାର୍ଥ ହେବ। ତାହାହିଁ ଆମର ପ୍ରତିରକ୍ଷା ସେନାନୀଙ୍କର ପ୍ରକୃତ ଗୌରବରେ ସିନ୍ଧିକାଟିବାକୁ ବସିଥିବା ଚୌକିଦାର (?)ର ଏହିଭଳି ଯେତେ ରାଜନୈତିକ ଅଭ୍ୟାସ ରହିଛି ସେଥିରେ ସାମାନ୍ୟ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ଲଗାଇ ପାରିବ।

ତାଙ୍କ ହାତରେ ଆମର ସୀମା ସୁରକ୍ଷିତ ହୋଇ ରହିବ ବୋଲି ଏହିଭଳି ବିଜ୍ଞାପନ ଭାଷାରେ କହିବାପଛରେ ଏକମାତ୍ର  ଲକ୍ଷ୍ୟ ଆଗରୁ ଯାହା କୁହାଯାଇଛି ଠିକ୍ ସେହି ଭଳି,ତାହା ହେଉଛି ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିଟିକୁ ଅର୍ଥାତ୍ “ତାଙ୍କୁ” ଏକ ଉଜ୍ଜଳତମ ମହନୀୟତା ପ୍ରଦାନ କରିବା ସହ ତାଙ୍କୁ ହିଁ ବ୍ରାଣ୍ଡ ଓ ମାର୍କେଟିଂ କରି ନିଜର ଦଳୀୟ ଅପାରଗତା ତଥା ନିଜର ପ୍ରସ୍ତାବିତ କାର୍ଯ୍ୟସୂଚୀ ତଥା ଆଗରୁ ନିଜର ସମସ୍ତ ବିଫଳତାକୁ ଏଡାଇଯାଇ ଆଗାମୀ ନିର୍ବାଚନର ବୈତରଣୀକୁ ଉତ୍ତପ୍ତ ହେବାକୁ ନଦେଇ ସୁରୁଖୁରୁରେ ତାଙ୍କର ଛାଇରେ ପାର୍ ହୋଇଯିବା ଏବଂ ଏମିତି ବିଜ୍ଞାପନୀ କୌଶଳ ସେଥିରେ ଖଂଜିଦେଇଥିବା ଯେ ସେହି ବ୍ରାଣ୍ଡ୍ କୁ ବା “ତାଙ୍କୁ” ବା ତାଙ୍କର ବିଫଳତାକୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିବା ଅର୍ଥ ଆମେ ସମଗ୍ର ଦେଶର ଅସ୍ମିତାକୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିବାର ଦୁରାଚାର କରୁଛୁ।ଏହା କୌଣସି ଦେଶପ୍ରେମଯୋଗ୍ୟ ଔଚିତ୍ୟ ନୁହଁ। ତେଣୁ ଆମେ “ତାଙ୍କୁ”କେବଳ ଶୁଣିବା ପାଇଁ ବାଧ୍ୟ,ତାଙ୍କର ଅଭିନୟ ପଟୁତାରେ ବିମୁଗ୍ଧ ହୋଇ ରହିବାକୁ ବାଧ୍ୟ। କୌଣସି ପ୍ରଶ୍ନ ତାଙ୍କର ଗ୍ରାହ୍ୟ ନୁହଁ।ସେ କେବଳ କହିବେ ଆଉ ନିଜର ବାଗାଡମ୍ବରର ଯେତେଯେତେ କୌଶଳ ତାଙ୍କର ଅକ୍ତିଆରରେ ଅଛି ସେ ସବୁର ସଠିକ ଉପଯୋଗ କରି ଆମକୁ ଏକ ମାସ୍ ହିପନୋସିସ୍ ରେ ବିହ୍ବଳ କରି ରଖିବେ। ଆମେ ସେହି ବିହ୍ୱଳତାର ଘୋର ଭିତରେ ଭୁଲିଯିବୁ ଆମର ଉଜୁଡି ଯାଇଥିବା କ୍ଷେତ,ଚାକିରୀପାଇଁ ଯାଇ ଶୁଖିଲାମୁହଁରେ ଘରକୁ ଫେରିଆସିଥିବା ଆମ ପିଲାଏ, ନିଜର ସେବାନିବୃତ୍ତି ପରେ ନିଜର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ପେନସନ୍ ର ପ୍ରତୀକ୍ଷା କରି ଧାରଣାରତ ସୈନିକ, ଏବଂ ଆହୁରି ଅନେକ କିଛି ।

ଏଇମିତି ଦିନେ ରାଜାଟିଏ ଆସିଥିଲା।କହିଥିଲା,ଭଗବାନ ମୋତେ ବାଛିଛନ୍ତି ପିଲାଏ। ତମକୁ ଶାସନ କରିବା ପାଇଁ।ଆଉ ଭଗବାନଙ୍କ କଥା ତ ଅମାନ୍ଯ କରିହେବ ନାହିଁ ତେଣୁ ସେ ଶାସନ କଲା। ଆଉ ତାହା ସହିତ ଏଇ ଧାରଣାଟି ବି ଆମ ମୁଣ୍ଡରେ ଭର୍ତ୍ତିକରିଦେଲା ଯେ,ରାଜାକୁ ଯଦି କିଏ ବିରୋଧ କରୁଛ ତାହା ସିଧା ଭଗବାନଙ୍କୁ ବିରୋଧ କରିବା ସହ ସମାନ। ତେଣୁ ରାଜାବିରୋଧୀଟି ସାଧାରଣରେ ଈଶ୍ୱରଦ୍ୱେଷୀ ହୋଇ କଠିନତମ ସଜା ଭୋଗିଲା। ଏଇକଥାକୁ ଆଉ ଟିକିଏ ବିସ୍ତାର କରି ଫରାସୀ ଜଣେ ରାଜା ଅଷ୍ଟମ ଶତାବ୍ଦୀରେ କହିଥିଲା,ମୁଁ ହେଉଛି ରାଷ୍ଟ୍ର ଆଉ ମୋ ପରେ ପ୍ରଳୟ। ସେହି ରାଜା ଚତୁର୍ଦଶ ଲୁଇ ଅତ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷମତା ଧର କିନ୍ତୁ ଠିକ୍ ତାହାରି ତଳେ ଗୋଟିଏ ବଡ ବିପ୍ଳବ ଦାନା ବାନ୍ଧୁଥିଲା ସେକଥା ସେ ଜମା ଜାଣିପାରୁନଥିଲା। କହିବା କଥା ହେଉଛି ରାଜା ଓ ଦେଶ ସମାର୍ଥକ ବୋଲି ବୁଝାଯାଇଥାଏ ବା ସେମିତି ବୁଝାଇବାର ଚେଷ୍ଟା ସବୁକାଳରେ ଚାଲିଛି ମାତ୍ର ଆମର ଏବେ ଗଣତନ୍ତ୍ର, ଯେଉଁଠି ଆମର ସାମୁହିକତାର ବିଜୟଗାନ, ଠିକ୍ ସେତିକିବେଳେ ଜଣକୁ, କେବଳ ଜଣକୁ ହିଁ ଦେଶର ପ୍ରତିଭୂ ବୋଲି ପ୍ରତିପାଦିତ କରିବାର ବିଜ୍ଞାପନୀ କୌଶଳ ନିହାତି ବିଡମ୍ବନା। ଆଗରୁ ଏହିଭଳି ଯେତେବେଳେ ସାମୁହିକତାକୁ ଅପହରଣ କରିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହୋଇଛି  ଗଣତାନ୍ତ୍ରୀକ ସମାଜବାଦରେ ଦୀକ୍ଷିତ ଭାରତୀୟମାନେ ତାହାର ଉପଯୁକ୍ତ ଜବାବ ଦେଇଛନ୍ତି।

ରାଜାଟିଏ  ନିଜର ବାହୁବଳରେ ଦେଶକୁ ସୁରକ୍ଷିତ କରି ରଖିବାର ସର୍ତରେ ଆମର ଆନୁଗତ୍ୟ ହାସଲ କରିଥାଏ। କିନ୍ତୁ ଏବେ ଆମେ ଯେଉଁ ସେବକ ମାନଙ୍କୁ ବାଛିବୁ ସେମାନେ ଆମର ସୁରକ୍ଷା ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ମୌଳିକ ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ପୂରଣକରିବା ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଦରକାର। ଆମର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ଆମେ ଏକ ଫୁଲପ୍ରୁଫ୍ ସିଷ୍ଟମ୍  ଗଢିସାରିଛୁ। ଏଠାରେ ସେଇ ସେବକ ମାନଙ୍କୁ ସେହି ସିଷ୍ଟମ ଅନୁସାରେ କାମ କରିବାକୁ ପଡିବ।ସେହି ସିଷ୍ଟମରେ କିଛି ବିକଶିତ କରିପାରିବାରେ ହିଁ ଜଣକର ଦକ୍ଷତାକୁ ଆକଳନ କରାଯାଇ ପାରିବ। ମୁଁ ନିଜେ ସିଷ୍ଟମ ବୋଲି ଉଭୟ ନିଜେ ଆଉ ସିଷ୍ଟମକୁ ଏକାଠି ଥୋଇଲେ ଘଟଣାଟି ଏହିଭଳି ହେବ ଯେ,ଆଜି ମୁଁ ସୂର୍ଯ୍ୟକୁ କହିଲି ସକାଳ ଛଅଟା ସାତ ମିନିଟ୍ ରେ ଉଇଁବା ପାଇଁ ଆଉ ଦେଖନ୍ତୁ ସୂର୍ଯ୍ୟ ମୋକଥା ମାନିଛି।ତେଣୁ ମୋ ଯୋଗୁ ଆପଣଙ୍କ ଦିନର ଆଲୁଅ ସୁରକ୍ଷିତ।

ଅନ୍ୟଭାବରେ କହିଲେ ନିଜର ସାମୂହିକ ବିଫଳତାକୁ ଏଡାଇ ଯିବା ପାଇଁ ବ୍ଯକ୍ତି କୁ ଗଢା ଯାଇଛି ଆଉ ବ୍ଯକ୍ତିର ବିଫଳତାକୁ ଘୋଡାଇବା  ପାଇଁ ଦେଶର ଢାଲଟି ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଛି। ଏମିତି ବ୍ୟକ୍ତିବାଦର ଚତୁର ଗୋଲକଧଂଦାଟି  ହେଉଛି ଏହି ବିଜ୍ଞାପନ। ଧରାଯାଉ ଜଣେ ରାଜା କୌଣସି ଅଂଧାରିବିଜେ ରେ ଚୌକିଦାର ସାଜିବାରେ ଖୁସି ମଣିଲା। ସେ କିନ୍ତୁ ତାହାର ଆବହମାନ କାଳରୁ ସମସ୍ତ ବର୍ବରତା ଓ ନିର୍ମମତା ସତ୍ତ୍ୱେ ପ୍ରଜାମାନଙ୍କର ପ୍ରତିପୋଷଣ ପାଇଁ ଏକ ପିତୃସୁଲଭ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ରଖିଥାଏ। ଆଉ ରାଜାମାନଙ୍କର କେବେ ମିଛ କହିବାରେ ପ୍ରୟୋଜନ ନଥାଏ।