Categories
ଆଜିର ଖବର ଜାତୀୟ ଖବର ଜୀବନ ଶୈଳୀ

କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହି ବିନାଶକାରୀ ଅସ୍ତ୍ର ସହିତ ହୋଇଥିଲା ମହାଭାରତର ଯୁଦ୍ଧ, ଆଖି ପିଛୁଳାକେ କରୁଥିଲା ଧ୍ଵଂସ

ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ: ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ଇତିହାସର ସବୁଠାରୁ ବଡ ଯୁଦ୍ଧ ଭାବରେ ପରିଗଣିତ ହୁଏ। ଏହି ଯୁଦ୍ଧରେ ଯୋଦ୍ଧାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଅସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଥିଲା। କୁହାଯାଏ ଯେ ପ୍ରାଚୀନ କାଳର ଏହି ବିନାଶକାରୀ ଅସ୍ତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଗୋଟିଏ ଆକ୍ରମଣରେ ପୃଥିବୀରେ ପ୍ରଳୟ ଆଣିବାର କ୍ଷମତା ରଖିଥିଲେ। ଆସନ୍ତୁ ଜାଣିବା ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ କେଉଁ ଅସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଥିଲା, ସେମାନଙ୍କର ବିଶେଷତା କ’ଣ?

ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର କ’ଣ?

ପୁରାଣ ଅନୁଯାୟୀ, ମନ୍ତ୍ର ମାଧ୍ୟମରେ ଦୂରରୁ ଶତ୍ରୁକୁ ଆକ୍ରମଣ କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ହେଉଥିବା ଜିନିଷକୁ ଅସ୍ତ୍ର କୁହାଯାଏ। ଏଗୁଡିକ ଅଗ୍ନି, ଗ୍ୟାସ୍, ବିଦ୍ୟୁତ ଏବଂ ଯାନ୍ତ୍ରିକ ପଦକ୍ଷେପ ଦ୍ୱାରା ପରିଚାଳିତ ହେଉଥିଲା। ଗରୁଡାସ୍ତ୍ର, ଆଗ୍ନେୟାସ୍ତ୍ର, ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର, ପଶୁପତାସ୍ତ୍ର, ମହାଦେବଙ୍କ ତ୍ରିଶୂଲ, ଭଗବାନ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ସୁଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଇତ୍ୟାଦି ଅସ୍ତ୍ର ବର୍ଗରେ ଆସିଛନ୍ତି। ଅନ୍ୟ ପଟେ, ଯେଉଁ ଅସ୍ତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ହାତରେ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ, ଅର୍ଥାତ୍ ଶତ୍ରୁମାନଙ୍କୁ ହାତରେ ଧରି ଆକ୍ରମଣ କରିବାକୁ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ, ସେଗୁଡିକୁ ଶସ୍ତ୍ର କୁହାଯାଏ। ଖଣ୍ଡା, ଗଦା, ପାର୍ସା, ବର୍ଚ୍ଛା ଇତ୍ୟାଦି ଶସ୍ତ୍ରରେ ଆସେ।

ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର:

ଏହା ପରମାଣୁ ଅସ୍ତ୍ର ପରି ଏକ ଆକ୍ରମଣ ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଏ। ଏହା ବ୍ରହ୍ମା ଦେବଙ୍କର ଏକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅସ୍ତ୍ର ଥିଲା। କୁହାଯାଏ ଯେ, ମହାଭାରତରେ ଅର୍ଜୁନ, କର୍ଣ୍ଣ, ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ, ଯୁଧିଷ୍ଠିର, ଅଶ୍ୱତଥାମା ଏବଂ ଦ୍ରୋଣାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ପାଖରେ ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରିବାର ଜ୍ଞାନ ଥିଲା। ଯେତେବେଳେ ଅଶ୍ୱତଥାମା ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ଗର୍ଭରେ ଥିବା ଶିଶୁମାନେ ମଧ୍ୟ ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ କରିଥିଲେ। ଅଶ୍ୱତଥାମା ଏହାକୁ କିପରି ପରିଚାଳନା କରିବେ ଜାଣିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଏହାକୁ କିପରି ଫେରାଇ ଆଣିବେ ତାହା ଜାଣି ନଥିଲେ। ଶାସ୍ତ୍ରରେ କୁହାଯାଇଛି ଯେ, ଏହାର ପ୍ରତିକ୍ରିୟାରେ ଅନ୍ୟ ଜଣେ ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର ଛାଡିବା ପରେ ହିଁ ଏହି ଅସ୍ତ୍ରର ବିନାଶକୁ ରୋକା ଯାଇପାରିବ।

ପଶୁପତାସ୍ତ୍ର:

ଭଗବାନ ଶିବଙ୍କର ସର୍ବ-ବିନାଶକାରୀ ଅସ୍ତ୍ର ଭାବରେ ପଶୁପତାସ୍ତ୍ରକୁ ବିବେଚନା କରାଯାଏ। ଭଗବାନ ଶିବଙ୍କୁ ତପସ୍ୟା କରିବା ପରେ ଅର୍ଜୁନ ଏହି ଅସ୍ତ୍ର ପାଇଲେ। ଏହାର ଗୁଣ ଥିଲା ଯେ ଏହା ଗୋଟିଏ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱକୁ ନଷ୍ଟ କରିପାରେ। କୁହାଯାଏ ଯେ ଏହା କେବଳ ଦୁଷ୍ଟମାନଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ହୋଇପାରେ, ନଚେତ୍ ଏହା ଓଲଟା ହୋଇ ଏହି ଅସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବ। ଏହାକୁ ରୋକିବାର କ୍ଷମତା କେବଳ ଶିବଙ୍କ ତ୍ରିଶୂଲ ଏବଂ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ସୁଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଥିଲା। ଏହା ବ୍ୟତୀତ ନାଗପାସ ଅସ୍ତ୍ର, ଇନ୍ଦ୍ରାସ୍ତ୍ରା, ବଜ୍ରାସ୍ତ୍ର, ଆଗ୍ନେୟାସ୍ତ୍ର, ଗରୁଡାସ୍ତ୍ର, ବୈଷ୍ଣ ଅସ୍ତ୍ରକୁ କିପରି ବ୍ୟବହାର କରିବେ ତାହା ମଧ୍ୟ ଅର୍ଜୁନ ଜାଣିଥିଲେ।

ନାରାୟଣାସ୍ତ୍ର:

ନାରାୟଣାସ୍ତ୍ରର ଭଗବାନ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ଅସ୍ତ୍ର ଥିଲା। କୁହାଯାଏ ଯେ, ଯେତେବେଳେ ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ରରେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ ସେତେବେଳେ ଜଣେ ଯୋଦ୍ଧା ଏହାକୁ ବିରୋଧ କଲେ ଏହାର ଶକ୍ତି ଦ୍ୱିଗୁଣିତ ହୁଏ। ଏହା ପୂର୍ବ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ତୀବ୍ରତା ସହିତ ଶତ୍ରୁକୁ ଆଘାତ କରୁଥିଲା। କେବଳ ମନୁଷ୍ୟର ଆତ୍ମସମର୍ପଣ ଏହାକୁ ବନ୍ଦ କରିପାରେ। ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ ଯେତେବେଳେ ଅଶ୍ୱଥମା ପାଣ୍ଡବଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ନାରାୟଣାସ୍ତ୍ରକୁ ଏଡ଼ାଇବା ପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରିବାକୁ କହିଥିଲେ।

ବସାଭି ଶକ୍ତି:

ଇନ୍ଦ୍ର ଦେବଙ୍କ ଏହି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅସ୍ତ୍ର ଏକ ମହାନ ବିନାଶକାରୀ ଥିଲା। ଏହାକୁ ଅସମର୍ଥ ଶକ୍ତି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ। ବସାଭି ଶକ୍ତିର ବିଶେଷତ୍ୱ ​​ଥିଲା ଯେ, ଏହାକୁ କେବଳ ଥରେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇପାରିବ କିନ୍ତୁ କେହି ଏହାକୁ ପରାସ୍ତ କରିପାରିବେ ନାହିଁ। ଏହି ଅସ୍ତ୍ର କେବଳ ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କର୍ଣ୍ଣଙ୍କୁ ଦିଆଯାଇଥିଲା। ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ କର୍ଣ୍ଣ ଏହି ଅସ୍ତ୍ରକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ କର୍ଣ୍ଣ ଏହାକୁ ଭୀମଙ୍କ ପୁଅ ଘଟୋତ୍କଚଙ୍କ ଉପରେ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲେ।

Categories
ଆଜିର ଖବର ଜାତୀୟ ଖବର ଜୀବନ ଶୈଳୀ ଧର୍ମ

କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହି ବିନାଶକାରୀ ଅସ୍ତ୍ର ସହିତ ହୋଇଥିଲା ମହାଭାରତର ଯୁଦ୍ଧ, ଆଖି ପିଛୁଳାକେ କରୁଥିଲା ଧ୍ଵଂସ

ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ: ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ଇତିହାସର ସବୁଠାରୁ ବଡ ଯୁଦ୍ଧ ଭାବରେ ପରିଗଣିତ ହୁଏ। ଏହି ଯୁଦ୍ଧରେ ଯୋଦ୍ଧାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଅସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଥିଲା। କୁହାଯାଏ ଯେ ପ୍ରାଚୀନ କାଳର ଏହି ବିନାଶକାରୀ ଅସ୍ତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଗୋଟିଏ ଆକ୍ରମଣରେ ପୃଥିବୀରେ ପ୍ରଳୟ ଆଣିବାର କ୍ଷମତା ରଖିଥିଲେ। ଆସନ୍ତୁ ଜାଣିବା ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ କେଉଁ ଅସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଥିଲା, ସେମାନଙ୍କର ବିଶେଷତା କ’ଣ?

ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର କ’ଣ?

ପୁରାଣ ଅନୁଯାୟୀ, ମନ୍ତ୍ର ମାଧ୍ୟମରେ ଦୂରରୁ ଶତ୍ରୁକୁ ଆକ୍ରମଣ କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ହେଉଥିବା ଜିନିଷକୁ ଅସ୍ତ୍ର କୁହାଯାଏ। ଏଗୁଡିକ ଅଗ୍ନି, ଗ୍ୟାସ୍, ବିଦ୍ୟୁତ ଏବଂ ଯାନ୍ତ୍ରିକ ପଦକ୍ଷେପ ଦ୍ୱାରା ପରିଚାଳିତ ହେଉଥିଲା। ଗରୁଡାସ୍ତ୍ର, ଆଗ୍ନେୟାସ୍ତ୍ର, ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର, ପଶୁପତାସ୍ତ୍ର, ମହାଦେବଙ୍କ ତ୍ରିଶୂଲ, ଭଗବାନ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ସୁଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଇତ୍ୟାଦି ଅସ୍ତ୍ର ବର୍ଗରେ ଆସିଛନ୍ତି। ଅନ୍ୟ ପଟେ, ଯେଉଁ ଅସ୍ତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ହାତରେ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ, ଅର୍ଥାତ୍ ଶତ୍ରୁମାନଙ୍କୁ ହାତରେ ଧରି ଆକ୍ରମଣ କରିବାକୁ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ, ସେଗୁଡିକୁ ଶସ୍ତ୍ର କୁହାଯାଏ। ଖଣ୍ଡା, ଗଦା, ପାର୍ସା, ବର୍ଚ୍ଛା ଇତ୍ୟାଦି ଶସ୍ତ୍ରରେ ଆସେ।

ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର:

ଏହା ପରମାଣୁ ଅସ୍ତ୍ର ପରି ଏକ ଆକ୍ରମଣ ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଏ। ଏହା ବ୍ରହ୍ମା ଦେବଙ୍କର ଏକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅସ୍ତ୍ର ଥିଲା। କୁହାଯାଏ ଯେ, ମହାଭାରତରେ ଅର୍ଜୁନ, କର୍ଣ୍ଣ, ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ, ଯୁଧିଷ୍ଠିର, ଅଶ୍ୱତଥାମା ଏବଂ ଦ୍ରୋଣାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ପାଖରେ ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରିବାର ଜ୍ଞାନ ଥିଲା। ଯେତେବେଳେ ଅଶ୍ୱତଥାମା ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ଗର୍ଭରେ ଥିବା ଶିଶୁମାନେ ମଧ୍ୟ ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ କରିଥିଲେ। ଅଶ୍ୱତଥାମା ଏହାକୁ କିପରି ପରିଚାଳନା କରିବେ ଜାଣିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଏହାକୁ କିପରି ଫେରାଇ ଆଣିବେ ତାହା ଜାଣି ନଥିଲେ। ଶାସ୍ତ୍ରରେ କୁହାଯାଇଛି ଯେ, ଏହାର ପ୍ରତିକ୍ରିୟାରେ ଅନ୍ୟ ଜଣେ ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର ଛାଡିବା ପରେ ହିଁ ଏହି ଅସ୍ତ୍ରର ବିନାଶକୁ ରୋକା ଯାଇପାରିବ।

ପଶୁପତାସ୍ତ୍ର:

ଭଗବାନ ଶିବଙ୍କର ସର୍ବ-ବିନାଶକାରୀ ଅସ୍ତ୍ର ଭାବରେ ପଶୁପତାସ୍ତ୍ରକୁ ବିବେଚନା କରାଯାଏ। ଭଗବାନ ଶିବଙ୍କୁ ତପସ୍ୟା କରିବା ପରେ ଅର୍ଜୁନ ଏହି ଅସ୍ତ୍ର ପାଇଲେ। ଏହାର ଗୁଣ ଥିଲା ଯେ ଏହା ଗୋଟିଏ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱକୁ ନଷ୍ଟ କରିପାରେ। କୁହାଯାଏ ଯେ ଏହା କେବଳ ଦୁଷ୍ଟମାନଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ହୋଇପାରେ, ନଚେତ୍ ଏହା ଓଲଟା ହୋଇ ଏହି ଅସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବ। ଏହାକୁ ରୋକିବାର କ୍ଷମତା କେବଳ ଶିବଙ୍କ ତ୍ରିଶୂଲ ଏବଂ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ସୁଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଥିଲା। ଏହା ବ୍ୟତୀତ ନାଗପାସ ଅସ୍ତ୍ର, ଇନ୍ଦ୍ରାସ୍ତ୍ରା, ବଜ୍ରାସ୍ତ୍ର, ଆଗ୍ନେୟାସ୍ତ୍ର, ଗରୁଡାସ୍ତ୍ର, ବୈଷ୍ଣ ଅସ୍ତ୍ରକୁ କିପରି ବ୍ୟବହାର କରିବେ ତାହା ମଧ୍ୟ ଅର୍ଜୁନ ଜାଣିଥିଲେ।

ନାରାୟଣାସ୍ତ୍ର:

ନାରାୟଣାସ୍ତ୍ରର ଭଗବାନ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ଅସ୍ତ୍ର ଥିଲା। କୁହାଯାଏ ଯେ, ଯେତେବେଳେ ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ରରେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ ସେତେବେଳେ ଜଣେ ଯୋଦ୍ଧା ଏହାକୁ ବିରୋଧ କଲେ ଏହାର ଶକ୍ତି ଦ୍ୱିଗୁଣିତ ହୁଏ। ଏହା ପୂର୍ବ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ତୀବ୍ରତା ସହିତ ଶତ୍ରୁକୁ ଆଘାତ କରୁଥିଲା। କେବଳ ମନୁଷ୍ୟର ଆତ୍ମସମର୍ପଣ ଏହାକୁ ବନ୍ଦ କରିପାରେ। ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ ଯେତେବେଳେ ଅଶ୍ୱଥମା ପାଣ୍ଡବଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ନାରାୟଣାସ୍ତ୍ରକୁ ଏଡ଼ାଇବା ପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରିବାକୁ କହିଥିଲେ।

ବସାଭି ଶକ୍ତି:

ଇନ୍ଦ୍ର ଦେବଙ୍କ ଏହି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅସ୍ତ୍ର ଏକ ମହାନ ବିନାଶକାରୀ ଥିଲା। ଏହାକୁ ଅସମର୍ଥ ଶକ୍ତି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ। ବସାଭି ଶକ୍ତିର ବିଶେଷତ୍ୱ ​​ଥିଲା ଯେ, ଏହାକୁ କେବଳ ଥରେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇପାରିବ କିନ୍ତୁ କେହି ଏହାକୁ ପରାସ୍ତ କରିପାରିବେ ନାହିଁ। ଏହି ଅସ୍ତ୍ର କେବଳ ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କର୍ଣ୍ଣଙ୍କୁ ଦିଆଯାଇଥିଲା। ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ କର୍ଣ୍ଣ ଏହି ଅସ୍ତ୍ରକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ କର୍ଣ୍ଣ ଏହାକୁ ଭୀମଙ୍କ ପୁଅ ଘଟୋତ୍କଚଙ୍କ ଉପରେ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲେ।

Categories
ଆଜିର ଖବର ଜାତୀୟ ଖବର

ମହାଭାରତର ଯୁଦ୍ଧ କେତେ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚାଲିଥିଲା?, ଏଥିରେ କେତେ ଲୋକଙ୍କର ହୋଇଥିଲା ମୃତ୍ୟୁ

ଭୁବନେଶ୍ଵର: କୌରବ ଏବଂ ପାଣ୍ଡବଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ସବୁଠାରୁ ବିନାଶକାରୀ ଯୁଦ୍ଧ ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଏ। ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ କୌରବମାନେ ଅଧର୍ମ ଏବଂ ପାଣ୍ଡବମାନେ ଧର୍ମର ସହିତ କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର କ୍ଷେତ୍ରରେ ଯୁଦ୍ଧ କରିଥିଲେ। ହରିୟାଣାର କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରରେ ଚାଲିଥିବା ଏହି ବିଶାଳ ଯୁଦ୍ଧରେ ଦେଶ-ଦୁନିଆର ସୈନ୍ୟମାନେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। ଏହାକୁ ସେହି ଯୁଗର ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ।

ଆପଣ ଜାଣନ୍ତି କି ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ କେତେ ଦିନ ଧରି ଚାଲିଥିଲା, ଏଥିରେ କେତେ ସୈନିକ ଏବଂ ଯୋଦ୍ଧା ନିହତ ହୋଇଥିଲେ। ଆସନ୍ତୁ ଜାଣିବା ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧର ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ ଆକର୍ଷଣୀୟ ସୂଚନା….

ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ କେତେ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚାଲିଥିଲା?:

କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରଠାରୁ ପ୍ରାୟ ୪୦ କିଲୋମିଟର ଦୂରତ୍ୱରେ ଯୁଦ୍ଧ ହୋଇଥିବା ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ୧୮ ଦିନ ଧରି ଚାଲିଥିଲା। ଭଗବାନ କୃଷ୍ଣ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଯୁଦ୍ଧରେ ଜଡିତ ଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ସେ ଅସ୍ତ୍ର ନ ନେବାକୁ ଏକ ଶପଥ ନେଇଥିଲେ ତେଣୁ ସେ ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ସାରଥି ହୋଇଥିଲେ। ଆର୍ଯ୍ୟଭଟ୍ଟଙ୍କ ଅନୁଯାୟୀ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ବ ୧୮ ଫେବୃୟାରୀ ୩୧୦୨ରେ ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ହୋଇଥିଲା।

ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ ବହୁ ସୈନିକ ନିହତ ହୋଇଥିଲେ:

ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ ଏପରି କୌଣସି ରାଜା ରହି ନ ଥିଲେ ଯିଏ ଏହି ଭୟଙ୍କର ଯୁଦ୍ଧର ଅଂଶ ହୋଇନଥିଲେ। ଏପରିକି ରାଣୀମାନେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ସ୍ତରରୁ ଏହି ଯୁଦ୍ଧରେ ଭାଗ ନେଇଥିଲେ। ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ ପ୍ରାୟ ୧.୨୫ କୋଟି ଯୋଦ୍ଧା-ସୈନିକ ବୀରଗତି ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥିଲେ। ଏଥିମଧ୍ୟରେ କୌରଭ ପାର୍ଶ୍ୱରୁ ପ୍ରାୟ ୭୦ ଲକ୍ଷ ଲୋକ ଏବଂ ପାଣ୍ଡବ ସେନାର ୪୪ ଲକ୍ଷ ଲୋକ ପ୍ରାଣ ହରାଇଥିଲେ। ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ବିଷୟରେ କୁହାଯାଏ ଯେ, ଏଠାରେ ଏତେ ରକ୍ତ ବୋହିଥିଲା ଯେ, ବର୍ତ୍ତମାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମାଟି ଲାଲ ହୋଇଯାଇଛି।

ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ କେବଳ ଏତେ ସଂଖ୍ୟକ ଲୋକ ବଞ୍ଚିଥିଲେ:

ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ଶେଷରେ ପାଣ୍ଡବଙ୍କ ତରଫରୁ ପାଞ୍ଚ ଭାଇଙ୍କ ସମେତ ୧୪ ଜଣ ବଞ୍ଚିଥିଲେ। ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ, କୌରବ ପାର୍ଶ୍ୱରୁ ବଞ୍ଚିଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଅଶ୍ୱଥାମା, ଦ୍ରୋଣାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ପୁତ୍ର କୃତ ବର୍ମା ଏବଂ କୌରବ ଏବଂ ପାଣ୍ଡବଙ୍କ ଗୁରୁ କୃପାଚାର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଥିଲେ। ଏହା ସହିତ, ଏହି ଯୁଦ୍ଧରେ ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ର ଏବଂ ଜଣେ ସେବିକାର ପୁତ୍ର ୟୁୟୁତ୍ସୁ ମଧ୍ୟ ଜୀବିତ ଥିଲେ, ୟୁୟୁତ୍ସୁ ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ରର ପୁତ୍ର ଥିଲେ, ୟୁୟୁତ୍ସୁ ମଧ୍ୟ ଜଣେ କୌରବ ଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଜଣେ ଧର୍ମାତ୍ମା ​​ହୋଇ ସେ ପାଣ୍ଡବଙ୍କ ପକ୍ଷରେ ଯୁଦ୍ଧ କରିଥିଲେ।

Categories
ଆଜିର ଖବର ଜାତୀୟ ଖବର

କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରରେ ଜାତୀୟ ରାଜପଥ ଅବରୋଧ କଲେ କୃଷକ, ରାକେଶ ଟିକାୟେତ କଲେ ଏହି ଦାବି

ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ: ହରିୟାଣାର କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରରେ କୃଷକମାନେ ପୁଣି ଥରେ ରାସ୍ତାକୁ ଓହ୍ଲାଇଛନ୍ତି। ଆଜି ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ ମଞ୍ଜି ପାଇଁ ଏମଏସପି ଦାବି କରି କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରରେ ମହାପଞ୍ଚାୟତ ପରେ କୃଷକମାନେ ଚଣ୍ଡିଗଡ଼-ଦିଲ୍ଲୀ ଜାତୀୟ ରାଜପଥକୁ ଅବରୋଧ କରିଛନ୍ତି। ଏହି ସମୟରେ କୃଷକ ନେତା ରାକେଶ ଟିକାୟେତ କହିଛନ୍ତି ଯେ, ଆମେ ରାଜପଥ ଅବରୋଧ କରିନାହୁଁ, ଆମେ କେବଳ ଏଠାରେ ବସିଛୁ। ଜାତୀୟ ରାଜପଥକୁ ଅବରୋଧ କରିବା ଠିକ୍ ନୁହେଁ।

ଟିକାୟେତ କହିଛନ୍ତି ଯେ, ଆମର କେବଳ ଦୁଇଟି ଦାବି ଅଛି, ହେପାଜତରେ ଥିବା ଚାଷୀଙ୍କୁ ମୁକ୍ତ କର ଏବଂ ଏମଏସପିରେ ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ ମଞ୍ଜି କିଣିବା ଆରମ୍ଭ କର। ଆମେ ସରକାରଙ୍କ ସହ କଥା ହେବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ। ଚାଷୀମାନେ ସେମାନଙ୍କ ଦାବି ପାଇଁ କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରରେ ଏକ ମହାପଞ୍ଚାୟତ ଆୟୋଜନ କରିବାକୁ ଏକାଠି ହୋଇଥିଲେ। ମହାପଞ୍ଚାୟତ ଶେଷ ହେବା ପରେ କୃଷକମାନେ ଦିଲ୍ଲୀ ମୁଲତାନ ରାସ୍ତା ଅବରୋଧ କରିଥିଲେ। ରାସ୍ତାର ଉଭୟ ପାର୍ଶ୍ୱରେ ଟ୍ରାକ୍ଟର ଲଗାଇ ଚାଷୀମାନେ ଏଠାରେ ବସିଛନ୍ତି।

ହରିୟାଣାର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ କ’ଣ କହିଲେ?:

କୃଷକଙ୍କ ପ୍ରଦର୍ଶନ ଉପରେ ହରିୟାଣା ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ମନୋହର ଲାଲ ଖଟ୍ଟର କହିଛନ୍ତି ଯେ, ରାଜନୈତିକ ଲାଭ ପାଇଁ କିଛି ଲୋକ ଏହି ସମସ୍ୟାକୁ (ରେସଲରଙ୍କ ଧର୍ମଘଟ) ପୁନର୍ଜୀବିତ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି। ଏହାର ସମାଧାନ ପାଇଁ କେନ୍ଦ୍ର ନିରନ୍ତର ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି। ବନ୍ଦ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ବାର୍ତ୍ତାଳାପର ଉପାୟ ଖୋଲା ଅଛି।

ଏହାପୂର୍ବରୁ ମଙ୍ଗଳବାର ଦିନ କୃଷକମାନେ କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରର ଚଣ୍ଡିଗଡ଼-ଦିଲ୍ଲୀ ଜାତୀୟ ରାଜପଥକୁ ଅବରୋଧ କରିଥିଲେ। ଏହି ସମୟରେ ପୋଲିସ ଚାଷୀଙ୍କୁ ଘଉଡାଇବା ପାଇଁ ପାଣି କାନନ ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲା। ଲାଟିଚାର୍ଜ ମଧ୍ୟ ଚାଷୀଙ୍କ ଉପରେ କରାଯାଇଥିଲା।

ଏହି ପ୍ରଦର୍ଶନ ପରେ ପୋଲିସ ଭାରତ କିସାନ ୟୁନିଅନର ସଭାପତି ଗୁରୁନାମ୍ ସିଂ ଚଡୁନିଙ୍କ ସମେତ ବହୁ ଚାଷୀଙ୍କୁ ଗିରଫ କରିଥିଲା। ଯେଉଁମାନେ ୧୪ ଦିନ ପାଇଁ ନ୍ୟାୟିକ ହେପାଜତକୁ ପଠାଯାଇଥିଲା। ଏହି ବିରୋଧ କରୁଥିବା କୃଷକମାନେ କହିଛନ୍ତି ଯେ, ସରକାର ଏମଏସପିରେ ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ ମଞ୍ଜି କ୍ରୟ କରୁନାହାଁନ୍ତି। ଏହି କାରଣରୁ, କୃଷକମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କର ଉତ୍ପାଦକୁ ବେସରକାରୀ କ୍ରେତାଙ୍କୁ କ୍ୱିଣ୍ଟାଲ ପିଛା ୬,୪୦୦ ଟଙ୍କା ଏମଏସପି ବଦଳରେ ପ୍ରାୟ ୪,୦୦୦ ଟଙ୍କା ମୂଲ୍ୟରେ ବିକ୍ରି କରିବାକୁ ପଡୁଛି।

Categories
ଆଜିର ଖବର ଜାତୀୟ ଖବର ଧର୍ମ

କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହି ବିନାଶକାରୀ ଅସ୍ତ୍ର ସହିତ ହୋଇଥିଲା ମହାଭାରତର ଯୁଦ୍ଧ, ଆଖି ପିଛୁଳାକେ କରୁଥିଲା ଧ୍ଵଂସ

ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ: ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ଇତିହାସର ସବୁଠାରୁ ବଡ ଯୁଦ୍ଧ ଭାବରେ ପରିଗଣିତ ହୁଏ। ଏହି ଯୁଦ୍ଧରେ ଯୋଦ୍ଧାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଅସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଥିଲା। କୁହାଯାଏ ଯେ ପ୍ରାଚୀନ କାଳର ଏହି ବିନାଶକାରୀ ଅସ୍ତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଗୋଟିଏ ଆକ୍ରମଣରେ ପୃଥିବୀରେ ପ୍ରଳୟ ଆଣିବାର କ୍ଷମତା ରଖିଥିଲେ। ଆସନ୍ତୁ ଜାଣିବା ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ କେଉଁ ଅସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଥିଲା, ସେମାନଙ୍କର ବିଶେଷତା କ’ଣ?

ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର କ’ଣ?

ପୁରାଣ ଅନୁଯାୟୀ, ମନ୍ତ୍ର ମାଧ୍ୟମରେ ଦୂରରୁ ଶତ୍ରୁକୁ ଆକ୍ରମଣ କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ହେଉଥିବା ଜିନିଷକୁ ଅସ୍ତ୍ର କୁହାଯାଏ। ଏଗୁଡିକ ଅଗ୍ନି, ଗ୍ୟାସ୍, ବିଦ୍ୟୁତ ଏବଂ ଯାନ୍ତ୍ରିକ ପଦକ୍ଷେପ ଦ୍ୱାରା ପରିଚାଳିତ ହେଉଥିଲା। ଗରୁଡାସ୍ତ୍ର, ଆଗ୍ନେୟାସ୍ତ୍ର, ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର, ପଶୁପତାସ୍ତ୍ର, ମହାଦେବଙ୍କ ତ୍ରିଶୂଲ, ଭଗବାନ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ସୁଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଇତ୍ୟାଦି ଅସ୍ତ୍ର ବର୍ଗରେ ଆସିଛନ୍ତି। ଅନ୍ୟ ପଟେ, ଯେଉଁ ଅସ୍ତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ହାତରେ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ, ଅର୍ଥାତ୍ ଶତ୍ରୁମାନଙ୍କୁ ହାତରେ ଧରି ଆକ୍ରମଣ କରିବାକୁ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ, ସେଗୁଡିକୁ ଶସ୍ତ୍ର କୁହାଯାଏ। ଖଣ୍ଡା, ଗଦା, ପାର୍ସା, ବର୍ଚ୍ଛା ଇତ୍ୟାଦି ଶସ୍ତ୍ରରେ ଆସେ।

ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର:

ଏହା ପରମାଣୁ ଅସ୍ତ୍ର ପରି ଏକ ଆକ୍ରମଣ ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଏ। ଏହା ବ୍ରହ୍ମା ଦେବଙ୍କର ଏକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅସ୍ତ୍ର ଥିଲା। କୁହାଯାଏ ଯେ, ମହାଭାରତରେ ଅର୍ଜୁନ, କର୍ଣ୍ଣ, ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ, ଯୁଧିଷ୍ଠିର, ଅଶ୍ୱତଥାମା ଏବଂ ଦ୍ରୋଣାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ପାଖରେ ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରିବାର ଜ୍ଞାନ ଥିଲା। ଯେତେବେଳେ ଅଶ୍ୱତଥାମା ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ଗର୍ଭରେ ଥିବା ଶିଶୁମାନେ ମଧ୍ୟ ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ କରିଥିଲେ। ଅଶ୍ୱତଥାମା ଏହାକୁ କିପରି ପରିଚାଳନା କରିବେ ଜାଣିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଏହାକୁ କିପରି ଫେରାଇ ଆଣିବେ ତାହା ଜାଣି ନଥିଲେ। ଶାସ୍ତ୍ରରେ କୁହାଯାଇଛି ଯେ, ଏହାର ପ୍ରତିକ୍ରିୟାରେ ଅନ୍ୟ ଜଣେ ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର ଛାଡିବା ପରେ ହିଁ ଏହି ଅସ୍ତ୍ରର ବିନାଶକୁ ରୋକା ଯାଇପାରିବ।

ପଶୁପତାସ୍ତ୍ର:

ଭଗବାନ ଶିବଙ୍କର ସର୍ବ-ବିନାଶକାରୀ ଅସ୍ତ୍ର ଭାବରେ ପଶୁପତାସ୍ତ୍ରକୁ ବିବେଚନା କରାଯାଏ। ଭଗବାନ ଶିବଙ୍କୁ ତପସ୍ୟା କରିବା ପରେ ଅର୍ଜୁନ ଏହି ଅସ୍ତ୍ର ପାଇଲେ। ଏହାର ଗୁଣ ଥିଲା ଯେ ଏହା ଗୋଟିଏ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱକୁ ନଷ୍ଟ କରିପାରେ। କୁହାଯାଏ ଯେ ଏହା କେବଳ ଦୁଷ୍ଟମାନଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ହୋଇପାରେ, ନଚେତ୍ ଏହା ଓଲଟା ହୋଇ ଏହି ଅସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବ। ଏହାକୁ ରୋକିବାର କ୍ଷମତା କେବଳ ଶିବଙ୍କ ତ୍ରିଶୂଲ ଏବଂ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ସୁଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଥିଲା। ଏହା ବ୍ୟତୀତ ନାଗପାସ ଅସ୍ତ୍ର, ଇନ୍ଦ୍ରାସ୍ତ୍ରା, ବଜ୍ରାସ୍ତ୍ର, ଆଗ୍ନେୟାସ୍ତ୍ର, ଗରୁଡାସ୍ତ୍ର, ବୈଷ୍ଣ ଅସ୍ତ୍ରକୁ କିପରି ବ୍ୟବହାର କରିବେ ତାହା ମଧ୍ୟ ଅର୍ଜୁନ ଜାଣିଥିଲେ।

ନାରାୟଣାସ୍ତ୍ର:

ନାରାୟଣାସ୍ତ୍ରର ଭଗବାନ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ଅସ୍ତ୍ର ଥିଲା। କୁହାଯାଏ ଯେ, ଯେତେବେଳେ ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ରରେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ ସେତେବେଳେ ଜଣେ ଯୋଦ୍ଧା ଏହାକୁ ବିରୋଧ କଲେ ଏହାର ଶକ୍ତି ଦ୍ୱିଗୁଣିତ ହୁଏ। ଏହା ପୂର୍ବ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ତୀବ୍ରତା ସହିତ ଶତ୍ରୁକୁ ଆଘାତ କରୁଥିଲା। କେବଳ ମନୁଷ୍ୟର ଆତ୍ମସମର୍ପଣ ଏହାକୁ ବନ୍ଦ କରିପାରେ। ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ ଯେତେବେଳେ ଅଶ୍ୱଥମା ପାଣ୍ଡବଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ନାରାୟଣାସ୍ତ୍ରକୁ ଏଡ଼ାଇବା ପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରିବାକୁ କହିଥିଲେ।

ବସାଭି ଶକ୍ତି:

ଇନ୍ଦ୍ର ଦେବଙ୍କ ଏହି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅସ୍ତ୍ର ଏକ ମହାନ ବିନାଶକାରୀ ଥିଲା। ଏହାକୁ ଅସମର୍ଥ ଶକ୍ତି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ। ବସାଭି ଶକ୍ତିର ବିଶେଷତ୍ୱ ​​ଥିଲା ଯେ, ଏହାକୁ କେବଳ ଥରେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇପାରିବ କିନ୍ତୁ କେହି ଏହାକୁ ପରାସ୍ତ କରିପାରିବେ ନାହିଁ। ଏହି ଅସ୍ତ୍ର କେବଳ ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କର୍ଣ୍ଣଙ୍କୁ ଦିଆଯାଇଥିଲା। ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ କର୍ଣ୍ଣ ଏହି ଅସ୍ତ୍ରକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ କର୍ଣ୍ଣ ଏହାକୁ ଭୀମଙ୍କ ପୁଅ ଘଟୋତ୍କଚଙ୍କ ଉପରେ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲେ।

Categories
ଆଜିର ଖବର ଜାତୀୟ ଖବର ଧର୍ମ

କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହି ବିନାଶକାରୀ ଅସ୍ତ୍ର ସହିତ ହୋଇଥିଲା ମହାଭାରତର ଯୁଦ୍ଧ, ଆଖି ପିଛୁଳାକେ କରୁଥିଲା ଧ୍ଵଂସ

ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ: ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ଇତିହାସର ସବୁଠାରୁ ବଡ ଯୁଦ୍ଧ ଭାବରେ ପରିଗଣିତ ହୁଏ। ଏହି ଯୁଦ୍ଧରେ ଯୋଦ୍ଧାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଅସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଥିଲା। କୁହାଯାଏ ଯେ ପ୍ରାଚୀନ କାଳର ଏହି ବିନାଶକାରୀ ଅସ୍ତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଗୋଟିଏ ଆକ୍ରମଣରେ ପୃଥିବୀରେ ପ୍ରଳୟ ଆଣିବାର କ୍ଷମତା ରଖିଥିଲେ। ଆସନ୍ତୁ ଜାଣିବା ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ କେଉଁ ଅସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଥିଲା, ସେମାନଙ୍କର ବିଶେଷତା କ’ଣ?

ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର କ’ଣ?

ପୁରାଣ ଅନୁଯାୟୀ, ମନ୍ତ୍ର ମାଧ୍ୟମରେ ଦୂରରୁ ଶତ୍ରୁକୁ ଆକ୍ରମଣ କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ହେଉଥିବା ଜିନିଷକୁ ଅସ୍ତ୍ର କୁହାଯାଏ। ଏଗୁଡିକ ଅଗ୍ନି, ଗ୍ୟାସ୍, ବିଦ୍ୟୁତ ଏବଂ ଯାନ୍ତ୍ରିକ ପଦକ୍ଷେପ ଦ୍ୱାରା ପରିଚାଳିତ ହେଉଥିଲା। ଗରୁଡାସ୍ତ୍ର, ଆଗ୍ନେୟାସ୍ତ୍ର, ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର, ପଶୁପତାସ୍ତ୍ର, ମହାଦେବଙ୍କ ତ୍ରିଶୂଲ, ଭଗବାନ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ସୁଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଇତ୍ୟାଦି ଅସ୍ତ୍ର ବର୍ଗରେ ଆସିଛନ୍ତି। ଅନ୍ୟ ପଟେ, ଯେଉଁ ଅସ୍ତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ହାତରେ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ, ଅର୍ଥାତ୍ ଶତ୍ରୁମାନଙ୍କୁ ହାତରେ ଧରି ଆକ୍ରମଣ କରିବାକୁ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ, ସେଗୁଡିକୁ ଶସ୍ତ୍ର କୁହାଯାଏ। ଖଣ୍ଡା, ଗଦା, ପାର୍ସା, ବର୍ଚ୍ଛା ଇତ୍ୟାଦି ଶସ୍ତ୍ରରେ ଆସେ।

ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର:

ଏହା ପରମାଣୁ ଅସ୍ତ୍ର ପରି ଏକ ଆକ୍ରମଣ ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଏ। ଏହା ବ୍ରହ୍ମା ଦେବଙ୍କର ଏକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅସ୍ତ୍ର ଥିଲା। କୁହାଯାଏ ଯେ, ମହାଭାରତରେ ଅର୍ଜୁନ, କର୍ଣ୍ଣ, ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ, ଯୁଧିଷ୍ଠିର, ଅଶ୍ୱତଥାମା ଏବଂ ଦ୍ରୋଣାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ପାଖରେ ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରିବାର ଜ୍ଞାନ ଥିଲା। ଯେତେବେଳେ ଅଶ୍ୱତଥାମା ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ଗର୍ଭରେ ଥିବା ଶିଶୁମାନେ ମଧ୍ୟ ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ କରିଥିଲେ। ଅଶ୍ୱତଥାମା ଏହାକୁ କିପରି ପରିଚାଳନା କରିବେ ଜାଣିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଏହାକୁ କିପରି ଫେରାଇ ଆଣିବେ ତାହା ଜାଣି ନଥିଲେ। ଶାସ୍ତ୍ରରେ କୁହାଯାଇଛି ଯେ, ଏହାର ପ୍ରତିକ୍ରିୟାରେ ଅନ୍ୟ ଜଣେ ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର ଛାଡିବା ପରେ ହିଁ ଏହି ଅସ୍ତ୍ରର ବିନାଶକୁ ରୋକା ଯାଇପାରିବ।

ପଶୁପତାସ୍ତ୍ର:

ଭଗବାନ ଶିବଙ୍କର ସର୍ବ-ବିନାଶକାରୀ ଅସ୍ତ୍ର ଭାବରେ ପଶୁପତାସ୍ତ୍ରକୁ ବିବେଚନା କରାଯାଏ। ଭଗବାନ ଶିବଙ୍କୁ ତପସ୍ୟା କରିବା ପରେ ଅର୍ଜୁନ ଏହି ଅସ୍ତ୍ର ପାଇଲେ। ଏହାର ଗୁଣ ଥିଲା ଯେ ଏହା ଗୋଟିଏ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱକୁ ନଷ୍ଟ କରିପାରେ। କୁହାଯାଏ ଯେ ଏହା କେବଳ ଦୁଷ୍ଟମାନଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ହୋଇପାରେ, ନଚେତ୍ ଏହା ଓଲଟା ହୋଇ ଏହି ଅସ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବ। ଏହାକୁ ରୋକିବାର କ୍ଷମତା କେବଳ ଶିବଙ୍କ ତ୍ରିଶୂଲ ଏବଂ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ସୁଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଥିଲା। ଏହା ବ୍ୟତୀତ ନାଗପାସ ଅସ୍ତ୍ର, ଇନ୍ଦ୍ରାସ୍ତ୍ରା, ବଜ୍ରାସ୍ତ୍ର, ଆଗ୍ନେୟାସ୍ତ୍ର, ଗରୁଡାସ୍ତ୍ର, ବୈଷ୍ଣ ଅସ୍ତ୍ରକୁ କିପରି ବ୍ୟବହାର କରିବେ ତାହା ମଧ୍ୟ ଅର୍ଜୁନ ଜାଣିଥିଲେ।

ନାରାୟଣାସ୍ତ୍ର:

ନାରାୟଣାସ୍ତ୍ରର ଭଗବାନ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ଅସ୍ତ୍ର ଥିଲା। କୁହାଯାଏ ଯେ, ଯେତେବେଳେ ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ରରେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ ସେତେବେଳେ ଜଣେ ଯୋଦ୍ଧା ଏହାକୁ ବିରୋଧ କଲେ ଏହାର ଶକ୍ତି ଦ୍ୱିଗୁଣିତ ହୁଏ। ଏହା ପୂର୍ବ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ତୀବ୍ରତା ସହିତ ଶତ୍ରୁକୁ ଆଘାତ କରୁଥିଲା। କେବଳ ମନୁଷ୍ୟର ଆତ୍ମସମର୍ପଣ ଏହାକୁ ବନ୍ଦ କରିପାରେ। ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧରେ ଯେତେବେଳେ ଅଶ୍ୱଥମା ପାଣ୍ଡବଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ନାରାୟଣାସ୍ତ୍ରକୁ ଏଡ଼ାଇବା ପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରିବାକୁ କହିଥିଲେ।

ବସାଭି ଶକ୍ତି:

ଇନ୍ଦ୍ର ଦେବଙ୍କ ଏହି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅସ୍ତ୍ର ଏକ ମହାନ ବିନାଶକାରୀ ଥିଲା। ଏହାକୁ ଅସମର୍ଥ ଶକ୍ତି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ। ବସାଭି ଶକ୍ତିର ବିଶେଷତ୍ୱ ​​ଥିଲା ଯେ, ଏହାକୁ କେବଳ ଥରେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇପାରିବ କିନ୍ତୁ କେହି ଏହାକୁ ପରାସ୍ତ କରିପାରିବେ ନାହିଁ। ଏହି ଅସ୍ତ୍ର କେବଳ ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କର୍ଣ୍ଣଙ୍କୁ ଦିଆଯାଇଥିଲା। ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ କର୍ଣ୍ଣ ଏହି ଅସ୍ତ୍ରକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ କର୍ଣ୍ଣ ଏହାକୁ ଭୀମଙ୍କ ପୁଅ ଘଟୋତ୍କଚଙ୍କ ଉପରେ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲେ।

Categories
ଆଜିର ଖବର ଧର୍ମ ସଂସ୍କୃତି

ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ବେଳେ ସେହି ଟିକି ଚଢେଇ ଆଉ ତା’ ବସାରେ ସୁରକ୍ଷିତ ଥିବା ପୁରା ପରିବାର କଥା

ମହାଭାରତର ଅନ୍ତିମ ପଯ୍ୟାୟ। ମହାଯୁଦ୍ଧର ସ୍ଥାନ ଚୁଡାନ୍ତ ସରିଛି। କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରର ବିଶାଳ ପ୍ରାନ୍ତରକୁ ରଣକ୍ଷେତ୍ର ପାଇଁ ନିର୍ମାଣ ଚାଲିଥାଏ। ବୃକ୍ଷ ଗୁଡ଼ିକୁ ଛେଦନ କରି ଭୂମିକୁ ସମତଳ କରାଯାଉଥାଏ। ମହାଯୁଦ୍ଧର ପୂର୍ବ ଦିନ ଘଟଣା। ବିଶ୍ୱ ନିୟନ୍ତା ଲୀଳାମୟ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସାଥିରେ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ନେଇ ରଣକ୍ଷେତ୍ର ପରିଦର୍ଶନ କରିବାକୁ ଯାଇଥିଲେ। ବଡ ବଡ଼ ବୃକ୍ଷ ଗୁଡିକୁ ଧରାଶାୟୀ କରିବାକୁ ହସ୍ତୀ ମାନଙ୍କୁ ନିୟୋଜିତ ହୋଇଥାଏ। ଏକ ବିଶାଳ ବଟ ବୃକ୍ଷର ଶାଖାରେ ଭରତିଆ ଚଢେଇଟିଏ ବସା ବାନ୍ଧି ଶାବକ ମାନଙ୍କୁ ପାଳନ କରୁଥାଏ।

ଶାବକମାନଙ୍କ ପକ୍ଷ ବିକଶିତ ହୋଇ ନଥିବାରୁ ସେମାନେ ଉଡିବା ଯୋଗ୍ୟ ନଥିଲେ। ଏହି ସମୟରେ ଏକ ବିଶାଳ ହସ୍ତୀ ଆସି ସେହି ବଟ ବୃକ୍ଷଟିକୁ ଧରାଶାୟୀ କଲା। ମାଆ ଚଢେଇର ବସାଟି ମଧ୍ୟ ବୃକ୍ଷ ସହିତ ଧରାପୃଷ୍ଠରେ ପଡି ଭାଙ୍ଗିଗଲା। ହେଲେ ସୌଭାଗ୍ୟ ବଶତଃ ଚାରିଟି ଶାବକ ପିଲା ଅକ୍ଷତ ଅବସ୍ଥାରେ ପଡିଗଲେ। ମା ଚଢେଇଟି କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଅତ୍ୟନ୍ତ ହତାଶ, ନିରାଶ ହୋଇ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ରଥ ଉପରେ ବସିଗଲା। ମାୟାଧର ତାକୁ ବକ୍ରଦୃଷ୍ଟିରେ ଅନାଇ ଦେଲେ।

ବିଚରା ନିରୁପାୟ ପକ୍ଷୀଟି ଅଶୃତ ନୟନରେ ଆତୁର ହୋଇ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ଶରଣ ପଶିଲା। ବିକଳରେ ଗୁହାରି କଲା, “ହେ ମହାଭାଗ, ବଟ ବୃକ୍ଷରେ ଥିବା ମୋ ଶ୍ରମରେ ତିଆରି ନୀଡ଼ଟି ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି। ମୋର ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲାମାନେ ଅସହାୟ ହୋଇ ଭୂମି ଉପରେ ପଡିଛନ୍ତି। ଏବେ ତୁରନ୍ତ ନୀଡ଼ଟିଏ କରିବାକୁ ମୁଁ ଅକ୍ଷମ। କାଲି ଯୁଦ୍ଧ ଆରମ୍ଭ ହେଲେ ମୋ ପିଲାମାନେ ଅଶ୍ଵ ,ଗଜ ମାନଙ୍କ ପାଦ ତଳେ ବା ରଥ ଚକ ତଳେ ଚାପି ହୋଇ ପ୍ରାଣତ୍ୟାଗ କରିବେ। ମୁଁ ଏବେ କଣ କରିବି ପ୍ରଭୁ।”

ମାୟାଧର ପକ୍ଷୀଟିକୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଆଳରେ କହିଲେ “ କାଳ ତା ବାଟରେ ଯିବ। ବିଧାତା ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ବିଧାନ ନିଶ୍ଚୟ କରିଛି। ତାହା ତ ଫଳିବ। ତାକୁ କେହି ଅଟକାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ। ତାକୁ ମୁଁ ବା କିପରି ଅଟକାଇବି?

ଏହା ଶୁଣି ମା ଚଢେଇଟିର ଆଖିରୁ ଲୋତକର ଧାର ବୋହି ଚାଲିଲା। ନମ୍ର ଓ ବିନୟ ଭାବରେ ପାର୍ଥନା କଲା “ପ୍ରଭୁ ମୁଁ କାଳ, ବିଧାନ, ବିଧାତା କିମ୍ବା ଭାଗ୍ୟର କଥା ଜାଣି ନାହିଁ। ତେବେ ଏତିକି ନିଶ୍ଚୟ ଜାଣେ, ଆପଣ ହିଁ କାଳ ଚକ୍ରକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରନ୍ତି। ଆପଣ ହି ଭାଗ୍ୟର ନିଆନ୍ତା। ମୋର ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱାସ ଅଛି ଆପଣ ଚାହିଁଲେ ମୋ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ରକ୍ଷା କରି ପାରିବେ। ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇ ମୋର ପିଲାମାନଙ୍କ ଭାଗ୍ୟ ଡୋରି ଆପଣଙ୍କ ହାତରେ ଅର୍ପଣ କରୁଛି ଓ ଆପଣଙ୍କ ଶରଣ ପଶୁଛି। ମୋ ଜୀବନ ପଛେ ଯାଉ ମୋ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ରକ୍ଷାକର। ଏହି ଦାଇତ୍ୱ ଆପଣଙ୍କୁ ଦେଲି।

ମୃଦୁ ହାସ୍ୟରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ, ଭରତିଆ ଚଢେଇକୁ କହିଲେ “ ତୁମକୁ ଏଥିପାଇଁ ବହୁ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡିବ। ମୋ କଥାରେ ଯଦି ରାଜି ତେବେ ମୁଁ କିଛି ସାହାଯ୍ୟ କରିବି। ଯେତେ କଷ୍ଟ ହେଲେ ବି ମୁଁ ସବୁ କରିବାକୁ ରାଜି ଅଛି ପ୍ରଭୁ, ଚଢେଇ କହିଲା। ଏହାପରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଚଢ଼େଇଟିକୁ କହିଲେ। ପିଲା ମାନଙ୍କୁ ଛାଡି ଆଜି କେବଳ ଗୋଟିଏ କାମ କର। ୨୦ ରୁ ୨୧ ଦିନ ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ ଖାଦ୍ୟ ଓ ଜଳ ସଞ୍ଚୟ କରି ରଖ। ବାକି କଥା ମୋ ହାତ ରେ ଛାଡି ଦିଅ।

ରଥ ନେଇ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଶିବିରକୁ ଚାଲିଗଲେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତି ତଦାରଖ ପାଇଁ। ପରଦିନ ଯୁଦ୍ଧ ଆରମ୍ଭ ସମୟ ଉପନୀତ ହେଲା। ପ୍ରଭାତ ସମୟରେ ରଣକ୍ଷେତ୍ର ର ଉଭୟ ପାର୍ଶ୍ଵ ରେ ଅଗଣିତ ସୈନ୍ୟ ସାମନ୍ତ, ରଥାରୋହୀ, ଅଶ୍ଵାରୋହୀ, ପଦାତିକ ବାହୀନି ସହ ସୁସଜ୍ଜିତ ରଥ ଗୁଡିକରେ କୁରୁ ଓ ପାଣ୍ଡବ ପକ୍ଷର ଅନେକ ସେନା ଓ ସେନାପତି ମାନେ ଅବତୀର୍ଣ।

ଉଭୟ ପକ୍ଷରୁ ରଣଭେରୀ, ତୁରୀ ଓ ଶଙ୍ଖ ନାଦ ରେ ଗଗନ ପବନ ପ୍ରକମ୍ପିତ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା। ଠିକ୍ ଏହି ସମୟରେ ସାରଥି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ରଥରୁ ଅବତରଣ କରି ଦଣ୍ଡାୟମାନ ହେଲେ। ସେ ଅର୍ଜୁନ ଙ୍କୁ କହିଲେ “ପାର୍ଥ, ତୁମର ଗାଣ୍ଡୀବ ଧନୁ ଓ ଶରଟିଏ ମୋତେ ଦିଅ। ଅର୍ଜୁନ ହତ ଚକିତ ହୋଇଗଲେ, ଇୟେ କଣ ଶୁଣୁଛନ୍ତି! ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଯେ ଆଦୌ ଅସ୍ତ୍ର ଧାରଣ କରିବେ ନାହିଁ କିମ୍ବା ଯୁଦ୍ଧରେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଭାଗ ନେବେ ନାହିଁ ବୋଲି ସର୍ତ ରଖିଥିଲେ! ନିରୁତ୍ତର ହୋଇ ଅର୍ଜ୍ଜୁନ ଧନୁ ଓ ଶରକୁ ବଢେଇ ଦେଲେ।

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଧନୁରେ ଶର ସଂଯୋଗ କରି ସୁଦୂରରେ ଥିବା କୌରବ ପକ୍ଷର ଏକ ବିଶାଳ ଗଜ ଆଡକୁ ଶର ନିକ୍ଷେପ କଲେ। ଶରଟି ଯାଇ ଗଜ ର ମସ୍ତକରେ ନ ବାଜି ତାର ବେକରେ ଝୁଲୁ ଥିବା ବିଶାଳକାୟ ଧାତବ ନିର୍ମିତ ଘଣ୍ଟିରେ ବାଜିଲା ଓ ତାହା ଛିଣ୍ଡି ଭୂମିରେ ପଡ଼ିଲା। ଏହା ଦେଖି ଅର୍ଜୁନ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପରିଲେ ନାହିଁ। ପଚାରିଲେ “ ସଖା ଆପଣ ଏ କଣ କଲେ ? ମତେ କହିଥିଲେ ମୁଁ ଗଜ ଟିକୁ ଅନାୟାସ ରେ ନିହତ କରି ଦେଇଥାନ୍ତି। ଆପଣତ ଲକ୍ଷ୍ୟଚ୍ୟୁତ ହେଲେ?

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ମୃଦୁ ହାସ୍ୟରେ ଅର୍ଜୁନ ଙ୍କୁ କହିଲେ “ପାର୍ଥ, ମୁଁ ନା ଯୁଦ୍ଧ କରୁଥିଲି ନା ଗଜକୁ ମାରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲି? ଯୁଦ୍ଧ ତ ତୁମେ କରିବ। ଏବେ ମୁଁ କଣ କଲି ତାହା ତୁମେ ଯୁଦ୍ଧର ପରିସମାପ୍ତି ପରେ ଜାଣିବ। ତୁମେ ଯୁଦ୍ଧରେ ମନୋନିବେଶ କର।

୧୮ ଦିନ ର ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ସରିଲା। କୌରବମାନେ ପରାସ୍ତ ହେଲେ। ଯୁଧ୍ୟ ଶେଷ ହୋଇଗଲେ। ଯୁଧିଷ୍ଠିର ଏବେ ହସ୍ତିନାପୁର ର ସମ୍ରାଟ ହେବାକୁ ପଥ ପରିଷ୍କାର ହୋଇଗଲା। ତାହା ପରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନ ଙ୍କୁ ନେଇ କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର ଯୁଦ୍ଧ ସ୍ଥଳ ରେ ଉପନୀତ ହେଲେ। ଯେଉଁ ବିଶାଳ କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର ପ୍ରାନ୍ତର ହଜାର ହଜାର ସୈନ୍ୟ, ରଥ, ହସ୍ତୀ, ଗଜ ମାନଙ୍କ ଚିତ୍କାର ରେ ପ୍ରକମ୍ପିତ ହଉଥିଲା ଏବେ ସେଠାରେ ଶ୍ମଶାନ ତୁଲ୍ୟ ଦୃଶ୍ୟ। କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରର ଭୂମି ରକ୍ତ ରଞ୍ଜିତ ଖାଲି ଶବ, ଭଗ୍ନ ରଥ, ବର୍ଜିତ ଅସ୍ତ୍ର ଶସ୍ତ୍ର ଦୃଶ୍ୟମାନ।

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ସେହି ବାଟରେ କଢେଇ ନେଲେ, ଯେଉଁଠି ସେଇ ବିଶାଳ ଧାତବ ଘଣ୍ଟିଟି ହସ୍ତୀର ବେକରୁ ଛିଡି ପଡିଥିଲା। ତାକୁ ଉଠେଇବାକୁ କହିଲେ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ। ଅର୍ଜୁନ ତାହା ଉଠେଇଲା ମାତ୍ରେ ତାହା ଭିତରୁ ସେଇ ମା ଚଡେଇ ଟି ଓ ତାର ଚାରି ଶାବକ ଡେଣା ଝାଡ଼ି ଫୁଡ଼ ଫାଡ ହୋଇ ଉଡି ଆସିଲେ। ୧୮ ଦିନ କାଳ ଯୁଦ୍ଧର ବିଭୀଷିକା ମଧ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ ସେମାନେ ସୁରକ୍ଷିତ ଥିଲେ ସେଇ ଘଣ୍ଟି ଭିତରେ! ଇତି ମଧ୍ୟରେ ଶାବକ ମାନଙ୍କ ଡେଣା ବି ବିକଶିତ ହୋଇ ସାରିଥାଏ। ସେମାନେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ପାଦ ତଳେ ପ୍ରଣାମ କରି କୃତଜ୍ଞତା ଜଣେଇ ମୁକ୍ତ ଆକାଶକୁ ଉଡି ଗଲେ ନୂତନ ଜୀବିକା ଓ ବାସ ସ୍ଥାନ ସନ୍ଧାନରେ।

ସାଂପ୍ରତିକ କରୋନା ଭଳି ମହା ଵିପତ୍ତି ସମୟରେ ଏହି ଶିକ୍ଷା ନେବା। ଏକ ମହାଯୁଦ୍ଧର ଅବତୀର୍ଣ ସାରା ପୃଥିବୀର ମାନବ ଜାତି। ଆମେ କାହିଁକି ଭାବିବା ନାହିଁ ଯେ ଘର ରୂପକ ଘଣ୍ଟି ଭିତରେ ସୁରକ୍ଷିତ ରହି ଆମେ ନିଜେ, ନିଜ ପରିବାର , ନିଜ ଗ୍ରାମ ଓ ଦେଶର ତଥା ସମସ୍ତ ମାନବ ଜାତିକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିପାରିବା। ଏହି ଯୁଦ୍ଧ ନିଶ୍ଚିତ ସମାପ୍ତ ହେବ ଧର୍ମର ବିଜୟ ହେବ।