Categories
ବିଶେଷ ଖବର

ପୁଣି ଥରେ ବାଜି ମାରିନେଲେ ଧର୍ମେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରଧାନ , ଜଳକା ହୋଇ ପଡି ରହିଲେ ଜୁଏଲ ଓରାମ ଓ ଅନ୍ୟମାନେ

କେଦାର ମିଶ୍ର

ନରେନ୍ଦ୍ର ଦାମୋଦର ଦାସ ମୋଦୀଙ୍କ ଦ୍ଵିତୀୟ ପାଳିର ସରକାର ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି। ନୂଆ ମୋଦୀ ସରକାରରେ ଏବେ ଯୋଗ ଦେଇଛନ୍ତି ବିଜେପିର ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ସଭାପତି ଅମିତ ଶାହ। ଅର୍ଥାତ ଏବେ ବିଧିବଦ୍ଧ ଭାବରେ ମୋଦୀ-ଶାହ ସରକାର ଆରମ୍ଭ ହେଲା। ତେବେ ମୋଦୀ ସରକାରର ପ୍ରଥମ ପାଳିରେ ଓଡିଶାରୁ ଜଣେ ମାତ୍ର ଲୋକସଭା ସଦସ୍ୟ ନିର୍ବାଚିତ ହୋଇଥିଲେ ହେଁ, ଦୁଇଜଣ ଓଡିଆ ମନ୍ତ୍ରୀ ପଦ ପାଇଥିଲେ। ଜୁଏଲ ଓରାମ କ୍ୟାବିନେଟ ମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ଧର୍ମେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରଧାନ ସ୍ଵାଧୀନ ରାଷ୍ଟ୍ରମନ୍ତ୍ରୀ। ହେଲେ ଏଇ ନିର୍ବାଚନରେ ଓଡିଶାରୁ ଆଠ ଜଣ ଲୋକସଭା ସଦସ୍ୟ ବିଜେପିରୁ ଯାଇଛନ୍ତି। ହେଲେ ମନ୍ତ୍ରୀ ହେଲାବେଳକୁ ପୁଣି ସେଇ ଦୁଇ ଜଣ। ଧର୍ମେନ୍ଦ୍ର ଓଡିଶାରୁ ନିର୍ବାଚିତ ହୋଇ ନାହାନ୍ତି। ସେ ରାଜ୍ୟସଭାକୁ ଆଗରୁ ବିହାରରୁ ଯାଇଥିଲେ, ଏବେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଦେଶର ପ୍ରତିନିଧି ଅଛନ୍ତି। ଏମିତି ଦେଖିଲେ ମନ୍ତ୍ରୀ ମଣ୍ଡଳରେ ଧର୍ମେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରଧାନ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଦେଶର ପ୍ରତିନିଧି। ଗତ ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ହେଲା ସେ ଓଡିଶାରେ ନିର୍ବାଚନ ଲଢି ନାହାନ୍ତି। ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ଓଡିଶାରୁ ପ୍ରତିନିଧି ବୋଲି ଭାବିବା ଠିକ ହେବନାହିଁ। ସେହି ପୃଷ୍ଠଭୂମିରେ କେନ୍ଦ୍ର ମନ୍ତ୍ରୀ ମଣ୍ଡଳରେ ଜଣେ ମାତ୍ର ଓଡିଶାର ପ୍ରତିନିଧି ଅଛନ୍ତି, ଆଉ ସେ ହେଲେ ବାଲେଶ୍ଵର ଲୋକସଭା ସଦସ୍ୟ ପ୍ରତାପ ଷଡଙ୍ଗୀ। ତାଙ୍କୁ ମିଳିଛି ରାଷ୍ଟ୍ରମନ୍ତ୍ରୀ ପାହ୍ୟା।

ଏଠି ଆମର ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି, ଓଡିଶାରୁ ବିଜେପିର ଏକମାତ୍ର ନେତା ଜୁଏଲ ଓରାମ ସବୁ କଠିନ ସମୟରେ ନିର୍ବାଚିତ ହୋଇକି ଯାଉଥିବା ବେଳେ, ତାଙ୍କୁ ମନ୍ତ୍ରୀ ତାଲିକାରୁ ବାଦ ଦେବାର କାରଣ କଣ? ଗତ ମନ୍ତ୍ରିମଣ୍ଡଳରେ ଜୁଏଲ ଭଲ କାମ କରିନଥିଲେ କି? ଯଦି ମୋଦୀ-ଶାହ ଜୁଏଲଙ୍କୁ ଅଯୋଗ୍ୟ ବୋଲି ଭାବିଲେ ତାଙ୍କୁ ସୁନ୍ଦରଗଡରୁ ପୁଣିଥରେ ଟିକଟ ଦେଉଥିଲେ କାହିଁକି? ଜଣେ ନେତା ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ନିର୍ବାଚନରେ ଭାଗ ନେଇ ୨ ଲକ୍ଷରୁ ଅଧିକ ବ୍ୟବଧାନରେ ଜିତିକରି ଗଲାବେଳେ, ତାକୁ ମନ୍ତ୍ରିମଣ୍ଡଳରୁ ବିଦା କରି ଦିଆଯାଉଛି। ତାଙ୍କ ପରିବର୍ତ୍ତେ ଯାହାଙ୍କୁ ଓଡିଶାର ପ୍ରତିନିଧି ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି, ସେ ନିଜ ଦମ୍ଭରେ ଆଜି ପର୍ୟନ୍ତ ଗୋଟିଏ ବି ନିର୍ବାଚନ ଜିଣି ନାହାନ୍ତି। ଯେଉଁ ଦୁଇଥର ସେ ଲୋକସଭା କୁ ଯାଇଥିଲେ, ତାହା ବିଜେଡି-ବିଜେପି ମେଣ୍ଟ ଥିବା ବେଳେ ହିଁ ସମ୍ଭବ ହୋଇଛି। ଓଡିଶାରେ ନ ରହି, ଓଡିଶାରୁ ନିର୍ବାଚନ ନ ଲଢି, ଓଡିଶାର ପ୍ରତିନିଧି ହେବା ପଛରେ କଣ କାରଣ ରହିଛି, ସେ କଥା ଅବଶ୍ୟ ଲୋକେ ଜାଣନ୍ତି।

ଓଡିଶାରୁ ଯେଉଁ ବିଜେପି ନେତାମାନେ ଲୋକସଭାକୁ ନିର୍ବାଚିତ ହୋଇକି ଗଲେ ସେମାନେ ମନ୍ତ୍ରୀ ହେବାକୁ ଅଯୋଗ୍ୟ କି? ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାରୁ ବିଜେପି ସବୁବେଳେ ବିପୁଳ ସମର୍ଥନ ପାଇ ଆସୁଥିବା ବେଳେ ନେତୃତ୍ୱ ପ୍ରସଙ୍ଗ ଆସିଲେ ଓ କ୍ଷମତା ବଣ୍ଟନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାର ନେତାମାନେ କୋଣଠେସା ହୋଇ ରହନ୍ତି କାହିଁକି? ଜୁଏଲ ଓରାମ ଉଭୟ ବାଜପାୟୀ ଓ ମୋଦୀ ସରକାରରେ ମନ୍ତ୍ରୀ ରହିଥିଲେ ମଧ୍ୟ, ତାଙ୍କୁ ବିଜେପିର କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ନେତୃତ୍ଵ ସେତେଟା ଗୁରୁତ୍ଵ ନ ଦେବାର କାରଣ କଣ? ରାଜ୍ୟ ବିଜେପିର ସବୁଠୁ ପୁରୁଖା ଆଦିବାସୀ ନେତାଙ୍କୁ ମନ୍ତ୍ରୀ ମଣ୍ଡଳରୁ ବିଦା କରି ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ବୋଧେ ଏଇ ବାର୍ତ୍ତା ଦେବାକୁ ଚାହିଁଛନ୍ତି ଯେ, ତାଙ୍କ ଟିମରେ ଆଦିବାସୀ ଓ ଲୋକପ୍ରିୟ ନେତାଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ। ଆମ ଲୋକ ବି ବିଚିତ୍ର। ପ୍ରତାପ ଷଡଙ୍ଗୀଙ୍କୁ ମହାପୁରୁଷ କରିବାରେ ଆମେ ବହୁ କାହାଣୀ ଲେଖି ସାରିଲୁଣି। ହେଲେ ଜୁଏଲଙ୍କ ଲାଗି କାହା ମନରେ ସାମାନ୍ୟ ଆଗ୍ରହ ନାଇଁ।

ଏଠି କହିଲେ ଅନେକଙ୍କୁ ଖରାପ ଲାଗିପାରେ, ହେଲେ ଅସଲ ସତ୍ୟ ହେଉଛି, ରାଜ୍ୟର ଆଦିବାସୀ ଓ ଦଳିତ ନେତୃତ୍ବକୁ ହେୟ କରି ଦେଖିବାର ଏକ ଭୟଙ୍କର ମାନସିକତା ଆମର ରହି ଆସିଛି। ଧର୍ମେନ୍ଦ୍ର ଓ ପ୍ରତାପ ଆମ ଲାଗି ନାୟକ, କାରଣ ଏମାନେ ତଥାକଥିତ ଉଚ୍ଚ ବର୍ଗର ପ୍ରତିନିଧି। ହେଲେ ଜଣେ ଆଦିବାସୀ ଯୁବକର ସଂଘର୍ଷ ଆମଲାଗି ବଡ ଆକର୍ଷଣ ନୁହେଁ। ଆସନ୍ତା କାଲି ହୁଏତ ଜୁଏଲଙ୍କୁ ଅନ୍ୟ କେଉଁଠି ଥଇଥାନ କରାଯାଇପାରେ। ତେବେ ବିଜେପିର କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ନେତୃତ୍ୱ ଓଡିଶାର ଆଦିବାସୀଙ୍କୁ ଜୁଏଲଙ୍କ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ କି ଉତ୍ତର ଦେବ? ଜୁଏଲଙ୍କ ସହିତ ରାଜଧାନୀ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଲୋକସଭା ଆସନରୁ ଜିତିଥିବା ଅପରାଜିତା ଷଡଙ୍ଗୀ କିମ୍ବା ବଲାଙ୍ଗୀରରୁ ଚତୁର୍ଥ ଥର ଲାଗି ଲୋକସଭାକୁ ପ୍ରତିନିଧିତ୍ଵ କରୁଥିବା ସଙ୍ଗୀତା ସିଂ ଦେଓ ମନ୍ତ୍ରିମଣ୍ଡଳରେ ସ୍ଥାନ ପାଇପାରନ୍ତି ବୋଲି ଆଶା କରାଯାଉଥିଲା। ତେବେ ୫୯ ଜଣିଆ ମନ୍ତ୍ରିମଣ୍ଡଳରେ ମାତ୍ର ୬ ଜଣ ମହିଳା ସଦସ୍ୟ ଥିବା ବେଳେ ଓଡିଶାର ଏ ମହିଳା ସାଂସଦ ମାନେ ଜାଗା ପାଇଥାନ୍ତେ କେଉଁଠି?

Categories
ବିଶେଷ ଖବର

ନବୀନଙ୍କ ନୂଆ ମନ୍ତ୍ରୀମଣ୍ଡଳ; ବିରୋଧୀ ବୁଝି ପାରୁନାହାନ୍ତି ଏହାର ଗଣିତ ଓ କେମିଷ୍ଟ୍ରି

କେଦାର ମିଶ୍ର

ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ପଞ୍ଚମ ପାଳିର ମନ୍ତ୍ରୀମଣ୍ଡଳ ଗଠନ ହେଲା ପରେ ଯେଉଁ କିଛି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ବିଭିନ୍ନ ଶିବିରରୁ ଆସିଛି, ସେଥିରୁ ପ୍ରଥମ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ହେଉଛି- ଆରେ, ଏମିତି କେମିତି ହେଲା! ଏତେ ବଡ ବଡ ମୁଣ୍ଡ ଥାଉ ଥାଉ ହଠାତ ନୂଆ ମୁହଁକୁ ଗୁରୁତ୍ଵ ଦିଆଗଲା କାହିଁକି? ଯେଉଁ ମୁଣ୍ଡମାନେ କେବଳ ନିଜେ ହିଁ ମନ୍ତ୍ରୀପଦର ଶିରୋପା ବାନ୍ଧିବାକୁ ଯୋଗ୍ୟ ବୋଲି  ଭାବୁଥିଲେ, ସେମାନେ ହଠାତ ନିରାଶ ହୋଇ ପଡିଛନ୍ତି। ସେମାନଙ୍କ ନିରାଶା ଭିତରେ ନବୀନ ବିରୋଧୀ ଶିବିର ଭବିଷ୍ୟତର “ଅସନ୍ତୋଷ” କଥା କଳ୍ପନା କରି ଶିହରି ଉଠୁଛନ୍ତି। ସେମାନଙ୍କୁ ଲାଗୁଛି, ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ଆଜି ମନ୍ତ୍ରୀପଦ ମିଳିନାହିଁ, ସେମାନେ କାଲି ହୁଏତ “ବିଦ୍ରୋହୀ” ହୋଇ ପାରନ୍ତି।

ଆଞ୍ଚଳିକ ଭେଦର ପ୍ରଶ୍ନ ବି କମ ଉଠୁନାହିଁ। ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାର ପାଞ୍ଚଟି ଯାକ ଲୋକସଭାରେ ବିଜେଡି ପରାଜିତ ହୋଇଛି। ତା ସତ୍ତ୍ୱେ ପଶ୍ଚିମ ଓଡ଼ିଶାକୁ ଏଥର ମନ୍ତ୍ରୀମଣ୍ଡଳର ଏକ ସିଂହ ଭାଗ ଯାଇଛି। ଅର୍ଥ ଓ ଅବକାରୀ ମନ୍ତ୍ରୀ ନିରଞ୍ଜନ ପୂଜାରୀ, ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଓ ପରିବାର କଲ୍ୟାଣ ମନ୍ତ୍ରୀ ନବକିଶୋର ଦାସ, ବାଣିଜ୍ୟ ଓ ପରିବହନ ମନ୍ତ୍ରୀ ପଦ୍ମନାଭ ବେହେରା, ମହିଳା ଓ ଶିଶୁ ବିକାଶ ମନ୍ତ୍ରୀ ଟୁକୁନି ସାହୁ, ଶ୍ରମ ତଥା ଗ୍ରାମ୍ୟ ଉନ୍ନୟନ ମନ୍ତ୍ରୀ ସୁଶାନ୍ତ ଏବଂ ଶକ୍ତି ଓ ଶିଳ୍ପ ମନ୍ତ୍ରୀ ଦିବ୍ୟଶଙ୍କର ମିଶ୍ର- ଏମାନେ ସମସ୍ତେ ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାର। ବୋଧ ହୁଏ ଓଡିଶା ଇତିହାସରେ ଏତେ ସଂଖ୍ୟକ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ମନ୍ତ୍ରୀ ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାରୁ କେବେ ହେଲେ ମନ୍ତ୍ରୀ ମଣ୍ଡଳରେ ସ୍ଥାନ ପାଇନଥିଲେ।

ଏହାକୁ ନେଇ ଏବେ ଚର୍ଚ୍ଚା ବି କିଛି କମ ନୁହେଁ। ଯାଜପୁର, ଗଞ୍ଜାମ, ବାଲେଶ୍ଵର, କେନ୍ଦ୍ରାପଡା, କଟକ ଓ ପୁରୀ ବଦଳରେ ସୋନପୁର, ବରଗଡ, କଳାହାଣ୍ଡି ଓ ବଲାଙ୍ଗୀର ଆଜି କ୍ଷମତା କେନ୍ଦ୍ର ହେବା କଥାଟିକୁ ହଜମ କରିବା ସହଜ ନୁହେଁ! ଯେଉଁମାନେ ସହରୀ ମଧ୍ୟବିତ୍ତ ସେମାନଙ୍କ ଲାଗି, ଏହା ଏକ ପ୍ରକାର ଆଞ୍ଚଳିକ ଅସ୍ମିତାର ପ୍ରସଙ୍ଗ ହୋଇ ପଡିଛି। ତେଣୁ ଏବେ କୁହା ଯାଉଛି, ଯେଉଁ ସବୁ ଜିଲା ବିଜେଡ଼ିକୁ ବିପୁଳ ଭୋଟ ଦେଇଛନ୍ତି, ସେଇ ସବୁ ଜିଲ୍ଲାରୁ ମନ୍ତ୍ରୀ କମ ହୋଇଛନ୍ତି। ତେବେ ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାରୁ ବିଜେଡି କିଛି କମ ଆସନ ପାଇନାହିଁ। ପ୍ରଥମଥର ଲାଗି ରାଜ୍ୟର କ୍ଷମତା ରାଜନୀତିରେ ଉପକୂଳ ଓଡିଶା ତୁଳନାରେ ପଶ୍ଚିମ ଓ ଉତ୍ତର ଓଡିଶାର ପ୍ରଭାବ ବଢିଛି। ରାଜସ୍ୱ ମନ୍ତ୍ରୀ ମୟୂରଭଞ୍ଜରୁ ଆସିଥିବା ବେଳେ ଅର୍ଥମନ୍ତ୍ରୀ ସୋନପୁରରୁ ଆସିଛନ୍ତି। ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରୀ ଝାରସୁଗୁଡାର ହୋଇଥିବା ବେଳେ ଶକ୍ତି ଓ ଶିଳ୍ପ ମନ୍ତ୍ରୀ କଳାହାଣ୍ଡିର ବାସିନ୍ଦା। ତେଣୁ ଏହାକୁ କ୍ଷମତା କେନ୍ଦ୍ରର ସଫଳ ବିକେନ୍ଦ୍ରୀକରଣ ବୋଲି ଆମେ କହିପାରିବା।

ତେବେ ଏ ପ୍ରକାର ପରୀକ୍ଷା ନିରୀକ୍ଷାରେ ସଙ୍କଟ ମଧ୍ୟ କିଛି କମ ନୁହେଁ। ଧରନ୍ତୁ, ରଘୁନନ୍ଦନ ଦାସ ଓ ତୁଷାରକାନ୍ତି ବେହେରାଙ୍କୁ ମନ୍ତ୍ରୀ କରିବାକୁ ନେଇ ପୁରୀ ଓ ଜଗତସିଂପୁର ଜିଲ୍ଲାରେ ଅସନ୍ତୋଷ ବଢିଲା। ତାକୁ ସମ୍ଭାଳି ହେବ କି? ଏ ଦୁହେଁ, ନିର୍ବାଚନ ପୂର୍ବରୁ ବିଜେଡ଼ିକୁ ଆସିଛନ୍ତି। ନବ ଦାସ ମଧ୍ୟ କଂଗ୍ରେସର ହାତ ଛାଡି ସିଧା ସିଧା ମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇଛନ୍ତି। ଏଥିରେ ବିଜେଡ଼ିର ପୁରୁଖା ନେତାମାନେ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେବା ସ୍ଵାଭାବିକ। ତାପରେ ଟୁକୁନି ସାହୁଙ୍କ ଭଳି ଦୁଇ ଥରର ବିଧାୟକଙ୍କୁ କ୍ୟାବିନେଟ ମନ୍ତ୍ରୀ କରାଗଲା ବେଳେ ତିନି ଥରର ବିଧାୟକ ତଥା ମନ୍ତ୍ରୀ ଅଶୋକ ପଣ୍ଡାଙ୍କୁ ସେଇ ରାଷ୍ଟ୍ର ମନ୍ତ୍ରୀ କରି ରକ୍ଷା ଯାଉଛି ଓ ତାଙ୍କୁ ଅପେକ୍ଷାକୃତ ଦୁର୍ବଳ ବିଭାଗର ଦାୟିତ୍ଵ ଦିଆ ଯାଉଛି। ଏହା ଦଳ ଭିତରେ ଅସନ୍ତୋଷ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ନାହିଁ କି?

ତେବେ ବିଜେଡ଼ିର ଆକଳନ ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପୂରା ଭିନ୍ନ। ବିଜେଡି ମୁଖିଆ ନବୀନଙ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ବ ଆଗରେ ଠିଆ ହୋଇ ବା ତାଙ୍କୁ ବିରୋଧ କରି ତିଷ୍ଠିବା ଯେ ଆଦୌ ସହଜ କଥା ନୁହେଁ, ଏ କଥା ବାରମ୍ବାର ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇ ସାରିଛି। ଏଥର ନିର୍ବାଚନ ଆଗରୁ ବୈଜୟନ୍ତ ପଣ୍ଡା, ଦାମୋଦର ରାଉତ, ଅର୍ଜୁନ ଚରଣ ସେଠି, ପର୍ଶୁରାମ ମାଝୀଙ୍କ ପରି ନେତା ବିଜେଡି ଛାଡି ଅପଦସ୍ତ ହେବାର ଆମେ ଦେଖିଛୁ। ଅନ୍ତତଃ ଆଜି ବିଜେଡି ମୁଖିଆଙ୍କ ଆଗରେ ନିଜର ଅସନ୍ତୋଷ ବା ବିଦ୍ରୋହ ଜାହିର କରିବା ଭଳି ସ୍ଥିତିରେ କୌଣସି ବିଧାୟକ ଯେ ଅଛନ୍ତି, ସେକଥା ଭାବିବା ନିର୍ବୋଧତା ହେବ।

ତେବେ ଭବିଷ୍ୟତରେ ରାଜ୍ୟର ମୁଖ୍ୟ ବିରୋଧୀ ଦଳ ପାଲଟିଥିବା ବିଜେପି, ବିଜେଡି ଭିତରର ଅସନ୍ତୋଷକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଦେବା ପାଇଁ ନିହାତି ଚେଷ୍ଟା କରିବ। ବିରୋଧୀ ସରକାରକୁ ଅସ୍ଥିର କରିବା ଲାଗି ସବୁ ପ୍ରକାର କୌଶଳ ପ୍ରୟୋଗ କରିବାରେ ବିଜେପି ଏବେ ପୁରୁଣା କଂଗ୍ରେସ କୁ ତାପୀ ସାରିଛି। ସେ ବିଷୟରେ ବିଜେଡି କୁ ସାବଧାନ ରହିବାକୁ ପଡିବ। ଯେ କୌଣସି ସୁଯୋଗରେ ବିଜେଡି ସରକାରକୁ ଓ ଦଳକୁ ଅସୁବିଧାରେ ପକାଇବାକୁ ଏବେ ବିଜେପିର ରଣନୀତି ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଛି। ତେଣୁ ଦଳୀୟ ଅସନ୍ତୋଷକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣରେ ରଖିବାକୁ ଏକ “ସର୍ବ ସନ୍ତୁଷ୍ଟିକରଣ ଯୋଜନା” ବିଷୟରେ ବିଜେଡ଼ିକୁ ଗୁରୁତ୍ଵ ଦେଇ ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ପଡିବ।