ଭୁବନେଶ୍ବର: ଥରେ ଗୋକୁଳର ସମସ୍ତ ଗୋପୀମାନେ ନିଶ୍ଚୟ କଲେ ଯେ, ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ନିଜ ଦ୍ଵାରା ରଚିତ ଉତ୍ତମୋତ୍ତମ ରୋଷେଇ ପ୍ରେମପୂର୍ବକ ନିଜ ହାତରେ ଖୁଆଇବେ। ସମସ୍ତେ ବିବିଧ ପ୍ରକାର ସୁସ୍ଵାଦୁ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ଯମୁନା ନଦୀ ତଟରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଲେ ଓ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲେ, “ ହେ ନନ୍ଦଲାଲ! ଆମ ଦ୍ଵାରା ପସ୍ତୁତ ଏହି ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ଭୋଜନ ଆସ୍ଵାଦନ କରି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତୁ।
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଲେ, “ ପ୍ରିୟ ଗୋପୀଗଣ! ମୁଁ ଏହି ସାଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପିତାଙ୍କ ସହ ଭୋଜନ କରି ଆସିଛି। ପେଟରେ ମୋର ତିଳେ ମାତ୍ର ଜାଗା ନାହିଁ। ତଥାପି ତୁମେ ଯଦି ମୋତେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥାଅ, ତେବେ ଏ ଭୋଜନ କୌଣସି ସାଧୁ ସନ୍ନ୍ୟାସୀଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ କର।
ପ୍ରେମମୟୀ ଗୋପୀମାନେ ପ୍ରିୟତମଙ୍କର ଆଦେଶକୁ ଅବା ଅବମାନନା କରିବେ କିପରି? ସେମାନେ ଜିଜ୍ଞାସା କଲେ ଆମେ କାହାକୁ ଅର୍ପଣ କରିବୁ? ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଲେ ଯମୁନାର ଅପର ତଟରେ ଦୁର୍ବାସା ମୁନିଙ୍କ ଆଶ୍ରମ। ସେଠାରେ ତୁମେ ଯାଇ ତାଙ୍କୁ ଏ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ଅର୍ପଣ କର।
ଗୋପୀମାନେ କହିଲେ, “ଠିକ ଅଛି। ହେଲେ ଆମେ ଯମୁନାର ପ୍ରବାହକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିବୁ କିପରି?
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଲେ, “ତୁମେ ଯମୁନାର ଜଳକୁ ସ୍ପର୍ଶ ନକରି ଯମୁନାକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିପାରିବ। ତୁମେ କେବଳ କହିବ, ହେ ଯମୁନା ମାତେ! ଯଦି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ବାଳ ବ୍ରହ୍ମଚାରି ଅଟନ୍ତି, ତେବେ ତୁମେ ଆମକୁ ରାସ୍ତା ଦିଅ।
ଗୋପୀମାନେ ହସିଲେ। ତଥାପି ସେମାନେ ଯମୁନା ମାତାଙ୍କୁ ଏକଥା କହିବାରୁ ଯମୁନା ରାସ୍ତା ଦେଲେ। ଷୋଳ ସହସ୍ର ଗୋପୀଙ୍କର ଷୋଳ ସହସ୍ର ଥାଳ ଦୁର୍ବାସା ମୁନିଙ୍କ ଆଗରେ ଥୁଆହେଲା। ଗୋପୀମାନେ ଭୋଜନ ପାଇଁ ଦୁର୍ବାସାଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କଲେ।
ଦୁର୍ବାସା ମୁନି କହିଲେ, “ସମସ୍ତ ଥାଳକୁ ମୋ ପାଟି ଭିତରେ ଢାଳିଦିଅ। ଷୋଳ ସହସ୍ର ଥାଳ ମୁଖ ଗହ୍ଵରରେ ପ୍ରବେଶ କଲା। ତା’ପରେ ମୁନି ଦୁର୍ବାସା ସେମାନଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କଲେ।
ଗୋପୀମାନେ ଚିନ୍ତିତ ଥିବାର ଦେଖି ମୁନି କହିଲେ, “ତୁମେ କଣ ଚିନ୍ତା କରୁଛ? ଗୋପୀମାନେ କହିଲେ, “ ଆମେ ଯମୁନା ପାର ହେବୁ କେମିତି?
ମୁନି କହିଲେ, “ତୁମେ ଯମୁନାକୁ କୁହ, ହେ ମାତେ! ଯଦି ମୁନି ଦୁର୍ବାସା ସଦା ସର୍ବଦା ନିରାହାରୀ, ତେବେ ଆମକୁ ରାସ୍ତା ଦିଅ।
ଗୋପୀମାନେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ପଚାରିଲେ, “ରାସ ରଚନାକାରୀ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ବାଳ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ହେଲେ କିପରି? ଓ ହଜାର ହଜାର ଥାଳରେ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ଗ୍ରାସ କରିଥିବା ଦୁର୍ବାସା ନିରାହାରୀ ହେଲେ କିପରି?
ଦୁର୍ବାସା କହିଲେ, “ଯେ ଇଚ୍ଛା ରହିତ ହୋଇ ଇଚ୍ଛାର ଅଭାବ ସହିତ ସାଂସାରିକ ଭୋଗ ଗ୍ରହଣ କରେ, ସେ ହେଉଛି ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ଓ ନିରାହାରୀ। ରାସରେ କୌଣସି ମୈଥୁନ କ୍ରିୟା ନଥିଲା କିମ୍ବା ମୁଁ ଭୋଜନରେ ସ୍ଵାଦକୁ ଅନୁଭବ କରିନଥିଲି। ତେଣୁ ଏହା ଭୋଗ ରହିତ ଥିଲା। ଗୋପୀମାନଙ୍କର ଶଙ୍କା ଦୂର ହେଲା ଏବଂ ସେମାନେ ଫେରିଆସିଲେ।
