କେଦାର ମିଶ୍ର
କରୋନା ମୁକାବିଲା ଲାଗି ବିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ବିଶ୍ଵ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସଂଗଠନ, ଭାରତ ସରକାର, ବିଭିନ୍ନ ରାଜ୍ୟ ସରକାର ଏବଂ ଜନସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ ବିଶେଷଜ୍ଞମାନେ ଯେଉଁ ପରି ଭାବରେ ପ୍ରତି ସପ୍ତାହ ରେ ନୂଆ ରଣନୀତି ବଦଳାଉଛନ୍ତି ଓ ନୂଆ ନୂଆ ତତ୍ତ୍ୱ ଦେଉଛନ୍ତି, ସେଥିରେ ଆମର ଏକମାତ୍ର ସିନେମା କଥା ମନେ ପଡୁଛି। ପ୍ରାୟ ବର୍ଷୈ ତଳେ ଗୋଟେ ସିନେମା ଥିଲା “ଅନ୍ଧାଧୁନ”। ଏହି ସିନେମାର ନାୟକ ଅନ୍ଧ ନୁହେଁ, ହେଲେ ସେ ବିଭିନ୍ନ ବାଧ୍ୟ ବାଧକତାରେ ଅନ୍ଧ ହେବାର ଅଭିନୟ କରୁଛି। ପୁରା ସିନେମାରେ ଆପଣ ବାରମ୍ବାର ଜାଣି ପାରୁ ନଥିବେ ଯେ କାହାଣୀ ଟି ସତରେ କେଉଁ ଆଡ଼କୁ ଯାଉଛି। ଆଜି ବାସ୍ତବରେ ଭାରତରେ କରୋନା ମୁକାବିଲା ର ସ୍ଥିତି ସେହି “ଅନ୍ଧାଧୁନ”ର କାହାଣୀ ପରି ଚାଲିଛି। ପ୍ରଥମ ରୁ କୁହାଗଲା, ଘରୁ ବାହାରିଲେ, ଆପଣଙ୍କୁ କରୋନା ଭୂତାଣୁ ମାଡି ବସିବ। ଆପଣଙ୍କୁ କରୋନା ଧରିଲାମାନେ ଆପଣ ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ ଓ ସମାଜ ସହ ଆପଣଙ୍କ ସମ୍ପର୍କ ରହିବା ଏକ ଅପରାଧ। ଏବେ କୁହାଯାଉଛି, ଏହା ସାଧାରଣ ଜ୍ବର ଭଳି। ଘରେ ରହି ଏହାର ଚିକିତ୍ସା କରିହେବ। ତାପରେ ପୁଣି କଥା ବଦଳିଲା। ପ୍ରଥମେ ଆମକୁ ବାରମ୍ବାର କୁହାଗଲା ଯେ କାଶ, ଛିଙ୍କ ଓ କଥା ହେବା ବେଳେ ଯେଉଁ ବିନ୍ଦୁ ଶରୀରରୁ ନିର୍ଗତ ହୁଏ ସେଥିରେ କରୋନା ସଂକ୍ରମଣ ବ୍ୟାପୁଛି। ଏବେ କୁହା ହେଉଛି, ନା ଏହା ସ୍ଥିର ବାୟୁରେ ମଧ୍ୟ ଦୀର୍ଘ ସମୟ ରହୁଛି। ତେଣୁ ବାୟୁ ଦ୍ଵାରା ସଂକ୍ରମଣ ସମ୍ଭବ। ତେବେ ଯେଉଁମାନେ ଜନସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ କୁ ନେଇ ଭଲ ଗବେଷଣା କରିଛନ୍ତି, ସେମାନେ ମୂଳରୁ କହୁଥିଲେ ଯେ, ଯେଉଁ ମାନଙ୍କ ଦେହରେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଜୀବନନାଶକ ରୋଗ ନାହିଁ, ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ଘାତକ ନୁହେଁ।
ତେବେ ଏ କଥା ସତ ଯେ କରୋନା ଭୂତାଣୁ ର ଗୁଣ, ଲକ୍ଷଣ ଓ ସଙ୍କ୍ରମଣକୁ ନେଇ ପୂଥିବୀର ଡାକ୍ତର ଓ ବୈଜ୍ଞାନିକମାନେ ସଠିକ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ରେ ପହଞ୍ଚି ନାହାନ୍ତି। ଆମେରିକାର ସବୁଠୁ ଅଭିଜ୍ଞ ଜନ ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ ବିଶେଷଜ୍ଞ ଡ଼ାକ୍ତର ଆନ୍ଥୋନୀ ଫୌସି ସେଥିଲାଗି ଆମେରିକା ର ଲୋକ ପ୍ରତିନିଧି ସଭାକୁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ କହଥିଲେ ଯେ, ଏ ରୋଗ ବିଷୟରେ ବହୂତ କ ଥା ମୋତେ ଜଣା ନାହିଁ।ଜଣା ନଥିବା ଏକ ରୋଗର ନିରାକରଣ ଏକ ଆହ୍ବାନ ନିଶ୍ଚୟ। ଗତ ଦୁଇ ଶହ ଦିନ ଭିତରେ ଦୁଇ ଶହ ନୂଆ ତତ୍ତ୍ଵ କରୋନାକୁ ନେଇ ଆସିଛି ଓ ଯାଇଛି। ଏଥିରେ ବିଭିନ୍ନ ଦେଶର ସରକାର ବାଉଳା ହୋଇଛନ୍ତି। ହାଇଡ୍ରୋକ୍ସି-କ୍ଳୋରୋକୁଇନ ଖାଇବା ନା ଖାଇବା ନାହିଁ, ମୁଖା ଲଗାଇବା ନା ଲଗାଇବା ନାହିଁ, ଲକ ଡାଉନ ରହିବ ନା କୋହଳ ହେବ, ବହୁ ଲୋକ ଆକ୍ରାନ୍ତ ହେବା ଭଲ ନା ଖରାପ, ଏମିତି ବହୁ ଦ୍ଵନ୍ଦ୍ଵ ଏହାକୁ ନେଇ ଚାଲିଛି ଓ ଆଗକୁ ଚାଲିବ ମଧ୍ୟ। ତେବେ ଏହି ଦ୍ଵନ୍ଦ୍ଵ ଯୋଗୁଁ ମାନବୀୟ ଜୀବନ ଓ ପୃଥିବୀର ଅର୍ଥନୀତି ଭୟଙ୍କର ଭାବରେ କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତ ହେଉଛି। ଆଗକୁ ଭୋକ ଦାରିଦ୍ର୍ୟର ଭୟଙ୍କର ଭବିଷ୍ୟତ ଆଡକୁ ଆମେ ଟାଣି ହୋଇ ଯାଉଛୁ। ଏକ ବଡ ମାନବୀୟ ସଙ୍କଟକୁ ଟାଳିବାକୁ ହେଲେ ଆମକୁ ଏହି ଦ୍ଵନ୍ଦ୍ଵରୁ ତୁରନ୍ତ ମୁକୁଳିବାକୁ ପଡିବ।
କରୋନା ସଂକ୍ରମଣ ରୋକିବାକୁ ମଝିରେ ହର୍ଡ ଇମ୍ୟୁନିଟି ବା ଗୋଷ୍ଠୀ ପ୍ରତିଷେଧକ ଏକ ବିଶେଷ ଆବଶ୍ୟକତା ବୋଲି କୁହା ଗଲା। ଏବେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଚିକିତ୍ସା ବିଜ୍ଞାନର ପତ୍ରିକା “ଲାଂସେଟ” ହର୍ଡ ଇମ୍ୟୁନିଟି ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ ବୋଲି କହିଛି। ପ୍ରତିଷେଧକ ଟୀକା ବାହାରିବା ଆଗରୁ ମହାମାରୀକୁ ରୋକିବା ଲାଗି ଏହା ମଧ୍ୟ ଏକ ବାଟ ବୋଲି ଯେଉଁ ବିଶେଷଜ୍ଞମାନେ କହୁଥିଲେ, ସେମାନେ ଏବେ ମତ ବଦଳାଇଦେଲେଣି। ପ୍ରାୟ ମାସେ ତଳେ ଓଡିଶା ସରକାରଙ୍କର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବିଭାଗର ମୁଖପାତ୍ର ଡାକ୍ତର ଜୟନ୍ତ ପଣ୍ଡା ମଧ୍ୟ ସେକଥା କହିଥିଲେ। କରୋନା ଆକ୍ରାନ୍ତଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବଢିଲେ ଆରୋଗ୍ୟ ଲାଭକାରୀଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ମଧ୍ୟ ବଢିବ। ସେହିପରି କୋଭିଡ-୧୯ ଭୂତାଣୁ ପ୍ରାୟ ୯୫% ଲୋକଙ୍କୁ ହାଲୁକା ଭାବରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ କରୁଛି। ସର୍ବାଧିକ ରୋଗୀଙ୍କ ଦେହରେ କୌଣସି ଲକ୍ଷଣ ମଧ୍ୟ ଜଣା ପଡୁନାହିଁ। ତେଣୁ ସେମାନେ ଅଳ୍ପ ସମୟରେ ଆରୋଗ୍ୟ ଲାଭ କରୁଛନ୍ତି। ଯେତେ ସଂଖ୍ୟକ ରୋଗୀ ଆରୋଗ୍ୟ ଲାଭ କରିବେ ସେମାନେ ଗୋଷ୍ଠୀଗତ ଭାବରେ ଏକ ପ୍ରକାର “ହର୍ଡ ଇମ୍ୟୁନିଟି” ତିଆରି କରିବେ। ଏହା ବ୍ୟାପକ ସଂକ୍ରମଣ ରୋକିବାରେ ସହାୟକ ହେବ। ତେବେ ବିନା ପ୍ରତିଷେଧକ ଟୀକାରେ ହର୍ଡ ଇମ୍ୟୁନିଟି ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ।
ଆଜି ପର୍ୟନ୍ତ ଲକ ଡାଉନ ର ଆବଶ୍ୟକତା କଣ ଓ କେତେ ବର୍ଷ ଧରି ମାନବ ସଭ୍ୟତା ଲକ ଡାଉନରେ ରହି ପାରିବ, ତାର ଉତ୍ତର କାହା ପାଖରେ ନାହିଁ? ପ୍ରଥମ ପର୍ୟାୟ ଲକ ଡାଉନ ପରେ ଭାରତରେ ଏହାର ଆବଶ୍ୟକତା ନଥିଲା ବୋଲି ବହୁ ବିଶେଷଜ୍ଞ କହି ସାରିଥିଲେ। ଲକ ଡାଉନ କେବଳ ସଂକ୍ରମଣ କୁ ମନ୍ଥର କରିପାରିବ। ଲକ ଡାଉନ ମାଧ୍ୟମରେ କୋଭିଡ-୧୯ ର ନିର୍ମୂଳନ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ। ପ୍ରଥମ ସ୍ତରରେ ଆମର ଡାକ୍ତରଖାନା ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଆବଶ୍ୟକୀୟ ଉପକରଣ ଆମ ପାଖରେ ନଥିଲା। ସେହି ପ୍ରଥମ ତିନି ସପ୍ତାହରେ ବ୍ୟାପକ ପରୀକ୍ଷା ଓ ନୂଆ ଡାକ୍ତରଖାନା ର ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆମେ କରିସାରି ହର୍ଡ ଇମ୍ୟୁନିଟି କଥା ଚିନ୍ତା କରିବା ଉଚିତ ହୋଇଥାନ୍ତା। ଏବେ ଦେଶରେ ପ୍ରତିଦିନ ୨୫ ହଜାରରୁ ରୁ ଅଧିକ ସଂକ୍ରମିତ ବଢୁଥିବା ବେଳେ ଆମେ ଲକ ଡାଉନ କୁ ଖୋଲୁଛେ ଏବଂ ହର୍ଡ ଇମ୍ୟୁନିଟି କୁ ଏକ ଆବଶ୍ୟକତା ବୋଲି ଗ୍ରହଣ କରୁଛେ। ତେବେ ହର୍ଡ ଇମ୍ୟୁନିଟି କାମ ଦେବନି ବୋଲି କହିଲା ପରେ ଏବେ ଆମେ କଣ କରିବା? ଆମେ କଣ ମାସ ମାସ ଧରି ଏମିତି ଅନ୍ଧାରରେ ବାଡି ବୁଲେଇ ଚାଲିଥିବା?
