Close Menu
The Samikhsya OdiaThe Samikhsya Odia
  • ହୋମ
  • ବିଶେଷ ଖବର
  • ରାଜ୍ୟ ଖବର
  • ଜାତୀୟ ଖବର
  • ଆଞ୍ଚଳିକ
  • ସଂସ୍କୃତି
  • ବ୍ୟବସାୟ
  • ଧର୍ମ
  • ଖେଳ
  • ମନୋରଂଜନ
  • ଅନ୍ତରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ
  • ଜୀବନ ଶୈଳୀ
Facebook X (Twitter) LinkedIn
  • About Us
  • Contact Details
  • Grievance
  • Privacy Policy
  • Terms Of Use
Facebook X (Twitter) LinkedIn
The Samikhsya OdiaThe Samikhsya Odia
  • ହୋମ
  • ବିଶେଷ ଖବର
  • ରାଜ୍ୟ ଖବର
  • ଜାତୀୟ ଖବର
  • ଆଞ୍ଚଳିକ
  • ସଂସ୍କୃତି
  • ବ୍ୟବସାୟ
  • ଧର୍ମ
  • ଖେଳ
  • ଅନ୍ୟାନ୍ୟ
    • ମନୋରଂଜନ
    • ଅନ୍ତରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ
    • ଜୀବନ ଶୈଳୀ
Eng
The Samikhsya OdiaThe Samikhsya Odia
Eng
Home»ସଂସ୍କୃତି»ଲୋକ ସଙ୍ଗୀତ ରେ ଭାରତୀୟ ଆତ୍ମା ସ୍ପନ୍ଦିତ ହେଉଥାଏ; ପଣ୍ଡିତ୍ ହରିପ୍ରସାଦ ଚୌରାଶିଆଙ୍କ ସହ ଏକ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ସାକ୍ଷାତକାର
ସଂସ୍କୃତି

ଲୋକ ସଙ୍ଗୀତ ରେ ଭାରତୀୟ ଆତ୍ମା ସ୍ପନ୍ଦିତ ହେଉଥାଏ; ପଣ୍ଡିତ୍ ହରିପ୍ରସାଦ ଚୌରାଶିଆଙ୍କ ସହ ଏକ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ସାକ୍ଷାତକାର

December 8, 2018No Comments9 Mins Read
Share Facebook Twitter LinkedIn Email WhatsApp Copy Link

ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ କେଉଁଠି ନିଖୋଜ ବୃନ୍ଦାବନର ଠିକଣା  । ବୃନ୍ଦାବନ ଯେଉଁଠି ଅହରହ ବାଜୁଥାଏ ବଂଶୀ  । ଯେଉଁଠି ଆତ୍ମା ନାଚୁଥାଏ ଉନ୍ମାଦିନୀ ଗୋପିକା ପରି  । ସେଠି  ଜୀବନର ଏକମାତ୍ର ପରିଚୟ ମୂର୍ଚ୍ଛନା  । ସେଠି ସବୁ ତପସ୍ୟାର ମୋକ୍ଷ ବିନ୍ଦୁ ସମାହିତ ଥାଏ ରାଗରେ  । ଅନନ୍ୟ ବଂଶୀର ଗୁରୁକୂଳ ବୃନ୍ଦାବନ  । ସେହି ବୃନ୍ଦାବନର ଅଧିଷ୍ଠାତା ଗୁରୁ ପଣ୍ଡିତ ହରିପ୍ରସାଦ ଚୌରାଶିଆ  । ଆମେ ଘାଟିକିଆ ଜଙ୍ଗଲର ଅଧା ଅନ୍ଧାର ଓ ଅଧା ଆଲୋକ ଭିତରେ ଖୋଜି ବୁଲୁଛୁ ବୃନ୍ଦାବନର ଠିକଣା  । ଭୁବନେଶ୍ୱରର ଉପକଣ୍ଠରେ  କେଇ ବର୍ଷ ତଳେ ପଣ୍ଡିତ ହରିପ୍ରସାଦ ଚୌରାଶିଆ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଛନ୍ତି ଏହି ଗୁରୁକୂଳ  । ଭାରତୀୟ ବଂଶୀ ବାଦନ ପରମ୍ପରାର ଶିଖର ପୁରୁଷ ତଥା ଭାରତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ ଜଗତର ଅନନ୍ୟ ଜ୍ୟୋତିଷ୍କ ପଣ୍ଡିତ ହରିପ୍ରସାଦ ଚୌରାଶିଆଙ୍କ ସହ ସାକ୍ଷାତକାରକୁ ନେଇ ମନ ଭିତରେ ଯେତିକି ଉତ୍ତେଜନା, ସେତିକି ଆଗ୍ରହ  । ହେଲେ ଆମେ ବାଟବଣା  । ରାସ୍ତା ଧରି ଯେଉଁଠି ପହଞ୍ଚୁଛୁ, ସେଇଠି ଆଗକୁ କେବଳ ଅନ୍ଧାର  । କୌଣସି ଘର ଦିଶୁନାହିଁ  । ୮ଟା୩୦ରେ ଗୁରୁଜୀଙ୍କ ସହ ଆମର ଦେଖା ହେବାର ଥିଲା  । ସମୟ ଗଡ଼ି ଯାଉଛି  । ବୃନ୍ଦାବନର ଠିକଣା ମିଳୁନାହିଁ  । ଅନେକ ଭୁଲଭୁଲୈୟାରେ ଘୂରିଲା ପରେ ବୃନ୍ଦାବନର ଠିକଣା ମିଳିଲା  । ପଣ୍ଡିତଜୀ  ଆମକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି  । ବଡ଼ କଷ୍ଟ ଲାଗିଲା ଯାହାଙ୍କୁ ଶୁଣିବା ଲାଗି ଓ ଯାହାଙ୍କର ପାଦ ଛୁଇଁବା ଲାଗି  ହଜାର ହଜାର ହୃଦୟ ଉଦ୍ବେଳିତ, ତାଙ୍କୁ ଆମ ଲାଗି ଅପେକ୍ଷା କରିବାକୁ ପଡ଼ିଲା  । ହେଲେ ପଣ୍ଡିତଜୀ ତାଙ୍କର ଗଭୀର ଆତ୍ମୀୟତାରେ ଆମକୁ ପାଛୋଟି ନେଲେ  । ସେଇଠୁ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ପ୍ରଶ୍ନୋତ୍ତର ର ପର୍ବ  ।

ଉପସ୍ଥାପନା : କେଦାର ମିଶ୍ର

 

ପ୍ରଶ୍ନ : ଭାରତୀୟ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ସଙ୍ଗୀତରେ  ଆପଣଙ୍କର କୌଣସି ପାରିବାରିକ ପରମ୍ପରା ନଥିଲା  । ଆପଣଙ୍କ ବାପା ଚାହୁଁଥିଲେ ଆପଣ କୁସ୍ତିରେ ସଫଳତା ପାଆନ୍ତୁ  । ହେଲେ, ଆପଣ ସଙ୍ଗୀତକୁ ନିଜ ଜୀବନ ଓ ଜୀବିକା ଭାବରେ ବାଛିଲେ  । ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଟିକେ ବିସ୍ତୃତ ଭାବରେ ସୂଚନା ଦେବେ କି ?

ପଣ୍ଡିତଜୀ- ଆପଣ ଠିକ୍ କହିଛନ୍ତି  । ବାପା ଥିଲେ କଡା ମିଜାଜର ଲୋକ  । ଆମ ପରିବାରରେ ସଙ୍ଗୀତର ସେମିତି କିଛି ପରମ୍ପରା ନଥିଲା  । ତେବେ ଆମର ଘରପାଖରେ ରହୁଥିବା ପଣ୍ଡିତ ଭୋଳାନାଥଙ୍କଠାରୁ  ମୁଁ ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ଭାବରେ ବଂଶୀବାଦନ ଶିଖିଲି  । ଗାଇବା ଓ ବଂଶୀ ବଜାଇବା ଦୁଇଟା ଯାକ ଏକାସାଙ୍ଗରେ ଶିଖୁଥିଲି  । ସେଇଟା ପୁଣି ବାପାଙ୍କୁ ଲୁଚାଇ ଲୁଚାଇ  । ଟିକେ ବଡ଼ ହେଲା ପରେ ସଙ୍ଗୀତକୁ ନେଇ  ଆଗ୍ରହ ବଢିଲା, ସେତେବେଳେ ଅଲ୍ଇଣ୍ଡିଆ ରେଡ଼ିଓ କଟକରେ ଚାକିରି  ପାଇଁ ଦରଖାସ୍ତ ଦେଲି ଓ ପାଇଗଲି  । କଟକ ମୋ ସଙ୍ଗୀତ ଜୀବନରେ ଗୋଟେ ନୂଆ ମୋଡ଼ ଆଣିଦେଲା  । ସେତେବେଳେ କଟକରେ ଏକ ବିରାଟ ସାଂସ୍କୃତିକ ବିପ୍ଲବ ଚାଲିଥାଏ  । ନିମାଇଁ ହରିଚନ୍ଦନ, ସିଂହାରୀ ଶ୍ୟାମସୁନ୍ଦର କର, ବାଳକୃଷ୍ଣ ଦାସ, ପଣ୍ଡିତ ଭୁବନେଶ୍ୱର ମିଶ୍ର ପ୍ରମୁଖ ସଙ୍ଗୀତ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏକ ଚମତ୍କାର ପରିମଣ୍ଡଳ ସୃଷ୍ଟି କରିଥା’ନ୍ତି  । ସେତେବେଳେ ଷ୍ଟେସନ ଡାଇରେକ୍ଟର ଥାନ୍ତି ପି.ଭି. କୃଷ୍ଣମୂର୍ତ୍ତି  । ସେ ମହାଶୟ ମୋତେ ବହୁତ ଉତ୍ସାହିତ କରିଛନ୍ତି  । କଟକରେ ଆମେ ସେତେବେଳେ ବହୁତ ସଙ୍ଗୀତ ସମାରୋହରେ ଗୀତ ବାଦ୍ୟ କରିଛୁ  । ମୁଁ ଓଡ଼ିଶୀ ନୃତ୍ୟରେ ବହୁ ଶିଳ୍ପୀଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ବଜାଇଛି  । ଗୋଟେ ସମୟ ଥିଲା, ଯେତେବେଳେ କେଉଁ ନୃତ୍ୟାଙ୍ଗନା ସାଙ୍ଗରେ ବଜାଇବି, ତାକୁ ନେଇ ଗୋଟେ ପ୍ରକାର ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଚାଲିଲା  । ସଂଯୁକ୍ତା ପାଣିଗ୍ରାହୀ, କୁମ୍କୁମ୍ ମହାନ୍ତିଙ୍କ ପରି  ବହୁତ ବଡ଼ ନୃତ୍ୟାଙ୍ଗନାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ମୁଁ ସେତେବେଳେ ବଜାଇଛି  । ଭୁବନେଶ୍ୱର ବାବୁଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ମିଶି କିଛି ସିନେମାରେ ମଧ୍ୟ ମ୍ୟୁଜିକ ମଧ୍ୟ କରିଛୁ  । କଟକ ଗୋଟେ ପ୍ରକାର ମୋ’ ଲାଗି ସଙ୍ଗୀତର ନୂଆ ଅଧ୍ୟାୟ ଖୋଲିଥିଲା  । ତା’ପରେ ମୋର ବଦଳି ହେଲା ବମ୍ବେକୁ  ।

ପ୍ରଶ୍ନ- କୁହାଯାଏ ବମ୍ବେରେ ଆପଣ ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ଦେବୀଙ୍କଠାରୁ ସଙ୍ଗୀତ ଶିଖିବା ପରେ ଆପଣଙ୍କର ବାସ୍ତବ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ପ୍ରତିଭା ଉନ୍ମୋଚିତ ହୋଇଥିଲା  । ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ଦେବୀ କାହାକୁ ଶିଖାଇବାକୁ ଆଗ୍ରହୀ ନଥିଲେ  । କେବଳ ଆପଣଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରରେ ତା’ର ବ୍ୟତିକ୍ରମ ହୋଇଥିଲା ବୋଲି ଶୁଣାଯାଏ  । ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଆମକୁ କିଛି କୁହନ୍ତୁ ?

ପଣ୍ଡିତଜୀ- ବମ୍ବେ ଯିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ବିଧିବଦ୍ଧ ଭାବରେ ସଙ୍ଗୀତର କଳାକୌଶଳ ଜାଣି ନଥିଲି  । ବଜଉଥିଲି, ସମସ୍ତେ କହୁଥିଲେ ବଢିଆ ବଜାଉଛି  । ବହୁତ ସଙ୍ଗୀତ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକଂକ ସହିତ ବମ୍ବେରେ କାମ କରିଛି  । ତେବେ ବଂଶୀକୁ ନେଇ ଜଣେ ଏକକ ଶିଳ୍ପୀ ଭାବରେ ପରିଚୟ ତିଆରି କରିବାର ଆଗ୍ରହ ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋର ନଥିଲା  । ସେତେବେଳେ ମୋତେ ମୋର ଜଣେ ବନ୍ଧୁ କହିଥିଲେ ସଙ୍ଗୀତ ଶିଖିବା ଲାଗି  । କାହାପାଖରୁ ଶିଖିବି ? କେମିତି ଶିଖିବି ? ମୁଁ କିଛି ଜାଣୁନଥାଏ  । କେହି ଜଣେ କହିଲା, ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ଦେବୀଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବା ପାଇଁ  । ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ଦେବୀ କଡ଼ା ମିଜାଜର ଗୁରୁ  । ତାଙ୍କ ପାଖକୁ କେହି ଯିବାକୁ ସାହସ କରନ୍ତି ନାହିଁ  । ଅନେକ ଥର ଯାଇ ତାଙ୍କ ପାଖରୁ ଫେରିଛି  । ଶେଷରେ ମୋତେ ସେ ତାଙ୍କର ଶିଷ୍ୟ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କଲେ  । ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ମୋର ଗୁରୁ ଓ ମା’  । ତାଙ୍କର ପାଦ ତଳେ ବସି ଯାହା ଶିଖିଛି, ସେଇଟା ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋର ସମ୍ବଳ  । ତାଙ୍କ ପରି ସୁରବାହାର୍ ବଜାଇବା ଲୋକ ପୃଥିବୀରେ ବିରଳ  । ତାଙ୍କ ପାଖରୁ ମୁଁ ଶିଖିଲି ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟର ପରମ୍ପରା କ’ଣ ?  ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟଠାରୁ କିଛି ଆଶା କରେ ନାହିଁ  । ମୋର ଗୁରୁଙ୍କୁ ମୋ’ ଜୀବନରେ କିଛି ଦେଇନାହିଁ  । ତାଙ୍କଠୁ ଅନେକ କିଛି ପାଇଛି  । ଆଜି  ମୁଁ  ଯାହା ହେଇଛି, ତାହା ହେଉଛି ଗୁରୁଙ୍କର ଅବଦାନ  ।

ପ୍ରଶ୍ନ : ଯଦିଓ ଆପଣ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ସଙ୍ଗୀତର ଜଣେ ଧୂରୀଣ ଶିଳ୍ପୀ ତଥାପି ଆପଣଙ୍କ ସଙ୍ଗୀତରେ ପଲ୍ଲୀ ପ୍ରତି ଗଭୀର ଆକର୍ଷଣ ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୋଇଥାଏ ? ଅନେକ ସମୟରେ ଆପଣ ଲୋକସଙ୍ଗୀତକୁ ଯଥେଷ୍ଟ ମହତ୍ତ୍ୱ ଦେଇଥା’ନ୍ତି, ଏହାର କାରଣ କ’ଣ ?

ପଣ୍ଡିତଜୀ- ସେଇଟା ହିଁ ତ ଆମର ମୁଖ୍ୟ ସଙ୍ଗୀତ । ଆଗେ ମ୍ୟୁଜିକ କ’ଣ ଥିଲା  ! ଗାଁ ଗହଳିରେ ଲୋକେ ଚାଷବାସ କରି ଘରକୁ ଆସୁଥିଲେ  ।  ପରିବାର ଭିତରେ ଗୀତ ଗାଉଥିଲେ, ନାଚ କରୁଥିଲେ  । ଏହା ତ ହେଉଥିଲା  । ସେମାନେ କ’ଣ କ୍ଲାସିକାଲ୍ ବା ଗଜଲ୍ ଗାଉଥିଲେ କି ? କ’ଣ ଗାଉଥିଲେ ? ଗାଁ ଗହଳରେ ଲୋକସ୍ୱର ହିଁ ଥିଲା  ।  ସେଇଟା ହିଁ ଓରିଜିନ୍ ଅଫ ମ୍ୟୁଜିକ  । ସେଇଟା ଆଜି  ବଜାଇଲେ ଆଜିର ଆଧୁନିକ ଲୋକମାନେ ବି ଖୁସି ହେଉଛନ୍ତି  । ଲୋକସଙ୍ଗୀତ ହେଉଛି ମାନବିକତାର ସଙ୍ଗୀତ  । ସେଇଟା ଆମେ କାହିଁକି ଭୁଲିଯିବା  । ମୁଁ ଯେଉଁଠିକୁ ଯାଏ କ୍ଲାସିକାଲ୍ ବଜାଏ  । କ୍ଲାସିକାଲ୍ ଜାଣିଛି, କ୍ଲାସିକାଲ୍ ଶିଖିଛି , ତେଣୁ ବଜାଉଛି  । କିନ୍ତୁ ପଲ୍ଲୀଗୀତ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଖରେ ପହଂଚିଥାଏ । ଏପରିକି ଯେଉଁମାନେ ସଙ୍ଗୀତର ବ୍ୟାକରଣ ବୁଝୁନାହାନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ପାଖରେ ବହୁତ ଆଗ୍ରହ ଅଛି, ସେଇ ତରୁଣ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ବସିକରି  ତାକୁ ଶୁଣୁଛନ୍ତି ଓ ଭଲପାଉଛନ୍ତି  ।

ପ୍ରଶ୍ନ- ବଲିଉଡ୍ ଫିଲ୍ମ ଗୁଡ଼ିକରେ ଆପଣ ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ଓ ପ୍ରାଚ୍ୟ ସଙ୍ଗୀତର ଫ୍ୟୁଜନ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଥା’ନ୍ତି  । ଚାନ୍ଦିନୀ, ଲମହେ, ସିଲସିଲା ଇତ୍ୟାଦି ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ଆପଣ ଏବଂ ଶିବକୁମାର ଶର୍ମାଙ୍କ ସଙ୍ଗୀତ ବଲିଉଡ୍ ସଙ୍ଗୀତକୁ ଗୋଟେ ନୂଆ ଧାରା ଦେଇଛି  । ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଟିକେ ବିସ୍ତୃତ ଭାବରେ କହିବେ କି ?

ସିନେମାରେ ଚରିତ୍ରର ଦାବି ଅନୁଯାୟୀ ଗୀତ କରାଯାଏ  । ‘ଚାନ୍ଦନୀ’ ସିନେମାରେ ‘ଓ ମାଇଁ ଚାନ୍ଦିନୀ…’ ଭଳିଆ ଗୀତ ଦରକାର ଥିଲା  । ଯେଉଁ ସ୍କ୍ରିପ୍ଟ ରେ ଯାହା ଦରକାର, ସେଇଟା କରିବା ସଙ୍ଗୀତ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଭାବରେ ଆମର ଦାୟିତ୍ୱ  । ସେଇଠି ଶ୍ରୀଦେବୀ ଥିଲେ, ତେଣୁ ନାଚ ଗୀତର ଆବଶ୍ୟକତା ଥିଲା, ସେହି ଚରିତ୍ରରେ ଯଦି ନିରୂପା ରାୟ ଥା’ନ୍ତେ, ତା’ହେଲେ ସଙ୍ଗୀତ ଅଲଗା ହୋଇଥା’ନ୍ତା  । ଯେମିତିକା ସ୍କ୍ରିପ୍ଟ୍ ଓ ଷ୍ଟୋରୀ ଡିମାଣ୍ଡ୍ କରିଛି  । ସେମିତି ସଙ୍ଗୀତ ମୁଁ କରିଛି  । ଧରନ୍ତୁ ଯେମିତି ମୋ ଶରୀର ଅଛି ସେମିତି ପୋଷାକ ମୁଁ ପିନ୍ଧିବି  । ମୁଁ ମୋଟା ଲୋକ, ପତଳା ଲୋକଙ୍କର ଲୁଗା କେମିତି ପିନ୍ଧିବି  । ପିନ୍ଧିଲେ ଅଜବ ଲାଗିବି ନାହିଁ କି ? ସେମିତି ପତଳା ଲୋକ ମୋଟା ଲୋକଙ୍କ ଲୁଗା ପିନ୍ଧିଲେ ଅଦ୍ଭୁତ ଦିଶିବ  । ସେହିଭଳି ସିନେମାରେ ଷ୍ଟୋରୀର କେଉଁ ମ୍ୟୁଜିକ ସୁଟ୍ କରିବା ସେଇଟା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ।  ଅମିତାଭ୍ ବଚ୍ଚନଙ୍କ ହୋରୀ ଗୀତ ଅଲଗା ପ୍ରକାର ହେଲା  ।  ରଙ୍ଗ  ବରସେ୍…. ସେଇ ଗୀତକୁ ଯଦି ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ଢଙ୍ଗରେ କରିଥା’ନ୍ତି, ସେଇଟା ଆଦୌ ଭଲ ଲାଗିନଥା’ନ୍ତା  ।  ହୋଲି ହେଉଛି ଭାରତର ଗୋଟେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଉତ୍ସବ  । ତା’କୁ ନେଇ ଅନେକ ସଙ୍ଗୀତ ଓ ନୃତ୍ୟର ପରମ୍ପରା ଆମର ରହିଛି  । ସେହି ଦେଶୀ ପରମ୍ପରାରୁ ଆଣି ଗୀତକୁ ତିଆରି କରାଗଲା  ।  ଆଜି ସେଇ ଗୀତଟା ଫେମଶ୍ ହୋଇଗଲା  । ସେହି ଗୀତ ନ ବାଜିଲେ ଆଜି  କେହି ଆଉ ହୋଲି ପାଳୁ ନାହାନ୍ତି  ।

ପ୍ରଶ୍ନ : ଆପଣ ଅମିତାଭ ବଚ୍ଚନଙ୍କୁ ଗୀତ ଗାଇବାକୁ କେମିତି ବାଛିଲେ ?

ପଣ୍ଡିତଜୀ- ସେ ନିଜେ କହିଲେ ମୁଁ ଗାଇବି,  ମୁଁ କହିଲି ହଉ  । ସେ ରାତି ୨ଟାରେ ଆସି ମେହେନତ୍ କରି ରିଆଜ୍ କଲେ  । ତାଙ୍କ ଗଳାକୁ ଗୀତଟି ସାଜିଲା  । ଗୀତଟି ଟପ୍ ହୋଇଗଲା  । ତା’ପରେ ତାଙ୍କ ପଛରେ ଲୋକ ପଡ଼ିଗଲେ ଗୀତ ଗାଇବା ପାଇଁ   । ତା’ପରେ  ଜିସ୍କି ବିୱି ଲମ୍ବି ଜିସ୍କି ବିୱି ମୋଟୀ …ଇତ୍ୟାଦି ବହୁ ଗୀତ ଗାଇଲେ  । କିନ୍ତୁ ଏହି ଗୀତଟି କ୍ଲାସିକ୍ ହୋଇ ରହିଗଲା  । ଆମ ପିଲାମାନେ ଓ ପିଲାମାନଙ୍କର ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ତାକୁ ଶୁଣିବେ  ।  “ରଙ୍ଗ୍ ବରଷେ୍” ସବୁ ହୋଲିରେ ରଙ୍ଗ ବରଷଉ ଥିବ  ।

ପ୍ରଶ୍ନ : ଅନ୍ୟ ସିନେମା ଗୀତ ଯଥା ଲମହେ, ସିଲସିଲା, ଚାନ୍ଦିନୀ, ଇତ୍ୟାଦି ବିଷୟରେ କିଛି କୁହନ୍ତୁ ?

କେତେଗୁଡ଼େ ସିନେମା ଆମେ କରିଛୁ  । ଯେମିତିକି  ସିଲସିଲା, ଫାସଲେ, ବିଜୟ, ଚାନ୍ଦିନୀ, ଲମହେ, ପରମ୍ପରା ….ଗୁଡାଏ ପିକଚର୍ ମୁଁ କରିଛି  । ତା’ପରେ ମୁଁ  ବଲିଉଡ୍ ମ୍ୟୁଜିକ୍ ଛାଡିଦେଲି  । ଦୁନିଆରେ ଅନେକ ଜିନିଷ ଅଛି କରିବାକୁ  । ଗୁରୁକୁଳ ଆମ ପରମ୍ପରାର ଗୋଟେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଂଶ  । ଆମେ ସେଇ ବିଷୟରେ ଶୁଣିଛୁ କିନ୍ତୁ କିଛି ଦେଖିନୁ  । ନିଜ ଘରେ ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ରହୁଥିଲେ, ଶିଷ୍ୟମାନେ ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିବେ, ସଙ୍ଗୀତ ଶିଖିବେ, ସଂସ୍କୃତ ଶିଖିବେ  । ମୁଁ ଭାବିଲି ମୁଁ ସେମିତି ଗୋଟେ ଗୁରୁକୂଳ ତିଆରି କରିବି  । ଫିଲ୍ମ ଇଣ୍ଡ୍ରଷ୍ଟି ଛାଡ଼ି ଗୁରୁକୂଳ ଗଢିବାରେ ସମୟ ଦେଲି  । ଏବେ ମୁମ୍ବାଇରେ ଗୋଟେ ଗୁରୁକୂଳ ଅଛି, ଭୁବନେଶ୍ୱରେ ବି ଅଛି  ।

ପ୍ରଶ୍ନ : ଆପଣ ବେଳବେଳେ ମଜାରେ କୁହନ୍ତି ଯେ  କୃଷ୍ଣ ଭଗବାନଙ୍କର ଭଳିଆ ଆପଣ ବଂଶୀ ବଜାଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ ?

ତାଙ୍କ ଭଳିଆ ମୁଁ କାହିଁକି କୌଣସି ମଣିଷ ବଜାଇ ପାରିବ ନାହିଁ  ।  ହରିପ୍ରସାଦ କେବେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ହୋଇପାରିବେନି  । ସେମିତି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ  ମଧ୍ୟ କେବେ ହରିପ୍ରସାଦ ହୋଇପାରିବେନି  । (ଏତକ କହି ଗୁରୁଜୀ ବେଶ୍ ମନଖୋଲା ହସ ହସିଥିଲେ  ।) ମୁଁ ଆପଣ ହୋଇପାରିବିନି କି ଆପଣ ବି ମୋ’ ଭଳିଆ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ   ।  ଭଗବାନ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସୁନ୍ଦର କରିଛନ୍ତି  । ସାରା ପୃଥିବୀ ହେଉଛି ସୁନ୍ଦର  । କୃଷ୍ଣଙ୍କର ନାଁ ଶୁଣି  ହଜାର ହଜାର ଗୋପୀ ପାଗଳୀ ହେଉଥିଲେ, ମୀରା ବି ଥିଲେ, ରାଣୀମାନେ ବି ଥିଲେ  । ମୁଁ ଆଜ୍ଞା ଯଦି ସେଇଆ କରିବି, ତା’ହେଲେ ମୋତେ ଜେଲ୍ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିବ  । ଯାହାହେଉ ଭଗବାନ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ସମୟରେ କୋର୍ଟ କଚେରୀ ନଥିଲା  । (ନିଜ ରସିକତାରେ  ଆହୁରି ହସିଲେ ଗୁରୁଜୀ  । ) ଆପଣଙ୍କୁ ଆଉ ଗୋଟିଏ କଥା କହୁଛି  । ସଙ୍ଗୀତ ଖାଲି ମଣିଷମାନେ ଶୁଣନ୍ତି ନାହିଁ, ପଶୁପକ୍ଷୀ, କୀଟପତଙ୍ଗ ଓ ବୃକ୍ଷଲତାମାନେ ମଧ୍ୟ ସଙ୍ଗୀତ ଶୁଣନ୍ତି  ।  କାଲିଫୋର୍ଣ୍ଣିଆରେ ଏକ କ୍ୟାମ୍ପସରେ ୧୦୦ଟି ଗାଈ ଥିଲେ, ତା’ର ଯେ ତତ୍ତ୍ୱାବଧାରକ ସେ ସଙ୍ଗୀତକୁ ନେଇ ଗାଈମାନଙ୍କ ସହ ଏକ୍ସପରିମେଣ୍ଟ୍ କଲେ  । ସଙ୍ଗୀତ ବାଜୁଥିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗାଈ ମନଯୋଗ ସହକାରେ କ୍ଷୀର ଦେଉଥାଏ, ସଙ୍ଗୀତ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲେ ଗାଈର କ୍ଷୀର ଦେବା ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଏ  ।  ସେହିସକାଶେ ଗାଈକୁ ମ୍ୟୁଜିକ୍ ଶୁଣାଇଲେ  । ଯେଉଁ ଗାଈ ୨ ଲିଟର କ୍ଷୀର ଦେଉଥିଲା, ସେ ୧୦ ଲିଟର କ୍ଷୀର ଦେଲା ଏବଂ ସେ କ୍ଷୀରର ସ୍ୱାଦ ମଧ୍ୟ ଅଲଗା  ।  ମୁଁ ମୋର ନିଜ ଗୁରୁକୂଳରେ ଗଛଲତାଙ୍କ ସହ ସଙ୍ଗୀତର ସମ୍ପର୍କକୁ ଅନୁଭବ କରିଛି  । ବମ୍ବେରେ ବଗିଚା କରିବାକୁ ଜାଗା ନାହିଁ  । ଅଳ୍ପ ଟିକେ ମାଟିରେ ଏତେ ବଡ଼ ବଡ଼ ଗଛ କେମିତି ହେଲା  । ଆମ ଗୁରୁକୂଳରେ ବେଶ୍ ମୋଟା ମୋଟା ଗଛ  । ଆପଣ ନିଜେ ଦେଖିଲେ କହିବେ ଏସବୁ  ହେଲା କେମିତି  । ଗଛଲତା ବି ବେଶ୍ ଭଲ ସଙ୍ଗୀତ ଶୁଣିପାରନ୍ତି  ।

ପ୍ରଶ୍ନ : ଆପଣ ଏତେ ଜାଗା ବୁଲିଛନ୍ତି, ଏତେ ଜାଗାରେ ସଂଗୀତ ସହ ଆପଣଙ୍କର ସମ୍ପର୍କ ରହିଛି  । ସବୁ ରାଜ୍ୟର ସବୁ ଜାଗାର  ସଂଗୀତ ସହିତ ଆପଣଙ୍କର ସମ୍ପର୍କ ରହିଛି  । ଆପଣଙ୍କର ସବୁଠୁ କେଉଁ ଜାଗାରେ ସଂଗୀତ ଅଧିକ ପସନ୍ଦ ?

ଭାରତର ଯେତେ ପ୍ରକାର ସଙ୍ଗୀତ ଅଛି ସେତେ ବିବିଧତା ଆଉ କେଉଁଠି ନାହିଁ  । ବଂଶୀ ହେଉଛି ଭାରତର  । ବଂଶୀ କେଉଁଠି ମିଳିବ ନାହିଁ  । ବାଉଁଶ ଗଛ ନାହିଁ  । ସେମାନେ କ’ଣ କରିଥା’ନ୍ତି ଷ୍ଟିଲ୍, ସିଲିଭର୍, ଗୋଲ୍ଡ ନେଇ କରନ୍ତି କିନ୍ତୁ ବାମ୍ବୋ ନେଇ ନୁହେଁ  । ମୁଁ ଦେଖିଲି ଆମ ସଂଗୀତର  ଯେଉଁ ମୂଲ୍ୟ  ବାହାରେ ଅଛି, ତାହା ଅନ୍ୟ କାହାର ନାହିଁ  । ସେଇ ସଂଗୀତ ସେମାନଙ୍କୁ ଏତେ ଆକର୍ଷିତ  କଲା, ସେମାନେ ଆସି କରି ଆମ ଠୁ ଶିଖିଲେ।   ଦେଖନ୍ତୁ ମୋ ଗୁରୁକୂଳରେ ଦୁନିଆର ଏତେ ଲୋକ, ଏଇଠି ସେ ଆସି ରହିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ତଳେ ବସି କଣ୍ଟା ଚାମୁଚ ଫୋପାଡ଼ି ହାତରେ ଖାଉଛନ୍ତି  ।  ସଂଗୀତସକାଶେ ସେମାନେ ସବୁ ଛାଡ଼ିଦେଇଛନ୍ତି  ।

ପ୍ରଶ୍ନ : ଶେଷ ପ୍ର୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବି  । ଆପଣ ଓଡ଼ିଶାରେ ବାହା ହେଲେ, ଆପଣ ଓଡ଼ିଶାରୁ ବୋହୂ ନେଇଛନ୍ତି  ଏବଂ ଏବେ ଓଡ଼ିଶାରେ ରହୁଛନ୍ତି   । ସେହି ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଓଡ଼ିଶୀ ସଙ୍ଗୀତକୁ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ନୂଆକରି ଗଢିବାରେ ଆପଣଙ୍କର ବହୁତ ବଡ ଅବଦାନ ସମସ୍ତେ ଆଶା କରୁଛନ୍ତି  । ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଆପଣ କ’ଣ କହିବେ ?

ଆଶା ତ ବହୁତ କରୁଛନ୍ତି, ହେଲେ ସୁବିଧା କ’ଣ କରୁଛନ୍ତି ? ସୁବିଧା ନ ଦେଲେ କେମିତି କରିବି  ।  କେମିତି ଆସିବି, ସରକାର କିଛି ସାହାଯ୍ୟ କରୁନାହାନ୍ତି  । ମୋ ଗୁରୁକୂଳରେ ସବୁ ଛାତ୍ର ମାଗଣାରେ ରୁହନ୍ତି, ଗୁରୁକୂଳର ପରମ୍ପରା ସେଇଆ  । ପଇସା ନେଇ ଶିକ୍ଷାଦାନ କରିବାର କୌଣସି ଅର୍ଥ ନାହିଁ  । ମୋ ପାଇଁ  ପିଲାଙ୍କୁ ତାଲିମ୍ ଦେବା ହେଉଛି ଗୋଟେ ପ୍ରକାର ସାଧନା  । ତେବେ ଗୁରୁକୂଳକୁ ଚଳାଇବା ଲାଗି ଅନେକ କିଛି ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି  । ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କୁ ଦରମା ଦେବାକୁ ପଡ଼ିବ, ଜିନିଷପତ୍ର କିଣିବାକୁ ପଡ଼ିବ  । ସଙ୍ଗୀତର ଆସବାବପତ୍ର ରହିବ  । ସେସବୁ ଆସିବ କେଉଁଠୁ ? ବମ୍ବେରୁ ମୁଁ ନିୟମିତ ଆସିବି କେମିତି ? ମୁଁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ କହୁନାହିଁ ଯେ ସରକାର ସବୁ କରିବେ  ।  ସରକାର ଜାଗା ଦେଇଛନ୍ତି  । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଘର କରିଛି  । ତେବେ ସମାଜରେ ଯେଉଁମାନେ ଧନୀ ଓ ବଡ଼ କମ୍ପାନୀ ସବୁ ଅଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କର ଆମ ସଂସ୍କୃତି ପ୍ରତି କିଛି ଦାୟିତ୍ୱବୋଧ ରହିବା ମଧ୍ୟ ଦରକାର  ।

Share. Facebook Twitter LinkedIn Email WhatsApp Copy Link

Related Posts

ସାବଧାନ….ଏଣିକି ବିନା କାଗଜପତ୍ରରେ ଗାଡି ଚଳେଇଲେ, ଗାଡି ରେଜିଷ୍ଟ୍ରେସନ ହେବ ବାତିଲ

July 29, 2025

ଭାରତ-ଯୁକ୍ତରାଜ୍ୟ ବ୍ୟାପକ ବାଣିଜ୍ୟ ରାଜିନାମା ଯୋଗୁଁ ୩ ବର୍ଷରେ ୫୦% ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ ଭାରତର କୃଷି ରପ୍ତାନି

July 28, 2025

ଭାରତର କେତେ ଯୁଦ୍ଧ ବିମାନ ଖସାଇ ଦିଆଯାଇଥିଲା?: ସଂସଦରେ ଉତ୍ତର ଦେଲେ ରାଜନାଥ ସିଂହ

July 28, 2025

ଉପରାଷ୍ଟ୍ରପତି ନିର୍ବାଚନ ଯେତିକି ନିକଟତର ହେଉଛି, ବିଜେଡିର ଚିନ୍ତା ସେତିକି ବଢୁଛି

July 28, 2025
Latest News

ଜାତୀୟ ମହିଳା କମିଶନରଙ୍କୁ ଭେଟିଲେ ବିଜେଡି ସାଂସଦ ଏବଂ ଲେଖାଶ୍ରୀ ସାମନ୍ତସିଂହାର, ଜାଣନ୍ତୁ କାରଣ

July 29, 2025

ଗ୍ରାମୀଣ ଭାରତର ଉନ୍ନତି କ୍ଷେତ୍ରରେ ପଞ୍ଚାୟତିରାଜ ଅନୁଷ୍ଠାନର ଗୁରୁତ୍ବପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ରହିଛି: ପଞ୍ଚାୟତିରାଜ ମନ୍ତ୍ରୀ

July 29, 2025

ବିଏସଏନଏଲର ପ୍ରଦର୍ଶନ ସମୀକ୍ଷା କଲେ କେନ୍ଦ୍ର ମନ୍ତ୍ରୀ: ଗ୍ରାହକ ଅଭିଜ୍ଞତା ଏବଂ ରାଜସ୍ୱ ସୃଷ୍ଟି ଉପରେ ଦେଲେ ଗୁରୁତ୍ୱ

July 29, 2025

ଚେସରେ ବିଶ୍ବ ବିଜେତା ହେଲେ ଦିବ୍ୟା ଦେଶମୁଖ: ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇଲେ ରାଜ୍ୟପାଳ ଓ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ

July 29, 2025

ନବରଙ୍ଗପୁରରେ ଚାଲିଛି ଟସର ଖୋସା ପ୍ରସ୍ତୁତି ଅଭିଯାନ

July 29, 2025
Load More
The Samikhsya Odia
Facebook X (Twitter) LinkedIn
  • About Us
  • Contact Details
  • Grievance
  • Privacy Policy
  • Terms Of Use

Chief Editor: Sarat Paikray

© 2018-2025 All rights resorved by S M Network | Designed by Ratna Technology.

Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.