ଭୁବନେଶ୍ଵର: ଜୀବ କେବଳ ଜନ୍ମ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁ ଚକ୍ରରେ ଫସି ରହିଥାଏ, କେବଳ ପାପ ଏବଂ ପୂଣ୍ୟର ଫଳ ଭୋଗିଥାଏ। ଏକାକୀ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭୋଗିଥାଏ। ଏକା ହିଁ କେବଳ ମୋକ୍ଷ ପାଏ। କାରଣ ପିତାମାତା, ଭାଇଭଉଣୀ, କୌଣସି ସମ୍ପର୍କୀୟ ତାଙ୍କ ଦୁଃଖରେ ଭାଗ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ।
ଧର୍ମ ଏବଂ ଅଧର୍ମକୁ ବେଦ ଏବଂ ପୁରାଣରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଛି। ଏଥିରେ ଧର୍ମକୁ ‘ପୂଣ୍ୟ’ ଏବଂ ଅଧର୍ମକୁ ‘ପାପ’ କୁହାଯାଏ। ପାପ ଏବଂ ପୂଣ୍ୟ ଭଳି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ କୌଣସି ସମୟ ସୀମା ନାହିଁ। ମଣିଷ ନିଜ ଜୀବନରେ, ଗୋଟିଏ ବର୍ଷରେ, ଗୋଟିଏ ଦିନରେ କିମ୍ବା ଏକ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ପାପ କିମ୍ବା ପୂଣ୍ୟ କରିପାରେ। କିନ୍ତୁ ପାପ ଏବଂ ପୂଣ୍ୟର ଭୋଗ ହଜାର ହଜାର ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ ସମାପ୍ତ ହୁଏ ନାହିଁ। ତାହା ହେଉଛି, ଜୀବନ କାଳ ମଧ୍ୟରେ ଯାହା କିଛି ପାପ ବା ପୂଣ୍ୟ କରିଛ, ଜୀବିତ ଥିବାବେଳେ କିମ୍ବା ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ସେହି କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡ଼ିକର ଫଳ ବହନ କରିବାକୁ ପଡିବ।
ପାପ ଓ ପୂଣ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟର ସାକ୍ଷୀ କିଏ?:
ଜୀବଟି ଦୁନିଆରେ ଏକୁଟିଆ ଆସେ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଏକୁଟିଆ ଯାଏ। ଶ୍ମଶାନରୁ ପରିବାର ଚାଲିଯାଆନ୍ତି, ନିଆଁ ଶରୀରକୁ ଜାଳି ଦେଇଥାଏ। କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କରାଯାଇଥିବା ଭଲ ଏବଂ ମନ୍ଦ କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡ଼ିକ ତାଙ୍କ ସହିତ ଚାଲିଥାଏ ଏବଂ ସେ ଏକାକୀ ନିଜ କାର୍ଯ୍ୟର ଭାର ବହନ କରନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି ଯଦି ପ୍ରାଣୀ ଏକାକୀ ଆସେ ଏବଂ ଏକୁଟିଆ ଯାଏ, କିମ୍ବା ଯଦି କେହି ଗୁପ୍ତ ଭାବରେ ଖରାପ କାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି, ତେବେ ତାଙ୍କର ଭଲ ବା ଖରାପ କାର୍ଯ୍ୟର ସାକ୍ଷୀ କିଏ?
ପାପ-ପୂଣ୍ୟର ୧୪ ସାକ୍ଷୀ:
ଯେପରି ସୂର୍ଯ୍ୟ ରାତିରେ ରହନ୍ତି ନାହିଁ ଏବଂ ଚନ୍ଦ୍ର ଦିନରେ ବାସ କରନ୍ତି ନାହିଁ। ଏପରିକି ଅଗ୍ନି କ୍ରମାଗତ ଭାବରେ ଜଳେନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ଦିନ, ରାତି ଏବଂ ସନ୍ଧ୍ୟା ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସର୍ବଦା ସେଠାରେ ରହିଥା’ନ୍ତି। ଦୁନିଆରେ ମଧ୍ୟ କିଛି ଅଛି, ଯାହା ସର୍ବଦା ଜୀବ ସହିତ ରହିଥାଏ। ସେଥିପାଇଁ ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଭୁଲ କାମ କରେ, ସେତେବେଳେ ଧର୍ମଦେବ ଏହା ବିଷୟରେ ସୂଚନା ଦିଅନ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରାଣୀ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏହାର ଦଣ୍ଡ ପାଇଥାଏ। ଶାସ୍ତ୍ରରେ କୁହାଯାଇଛି ଯେ, ଜଣେ ମନୁଷ୍ୟ ଯାହା ଭଲ ବା ଖରାପ କାର୍ଯ୍ୟ କରେ, ସେଠାରେ ଚଉଦ ଜଣ ସାକ୍ଷୀ ଥା’ନ୍ତି। ଏଥି ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ବା ଅନ୍ୟଟି ସର୍ବଦା ମଣିଷ ସହିତ ରହିଥାଏ। ସେଗୁଡିକ ହେଲେ- ସୂର୍ଯ୍ୟ, ଚନ୍ଦ୍ର, ଦିନ, ରାତି, ସନ୍ଧ୍ୟା, ଜଳ, ପୃଥିବୀ, ଅଗ୍ନି, ଆକାଶ, ବାୟୁ, ଇନ୍ଦ୍ରିୟ, ସମୟ, ଦିଗ ଏବଂ ଧର୍ମ।
