Tag: ରାମନବମୀ

ଉପେନ୍ଦ୍ର ବଳିୟାରସିଂହ

ଭୁବନେଶ୍ଵର: ଶ୍ରୀରାମ ଚନ୍ଦ୍ର ବନବାସ ସମୟରେ ଚିତ୍ରକୁଟରେ ଥିଲେ। ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଜୀ ଫଳମୂଳ ଆଣିବା ପାଇଁ ଜଙ୍ଗଲକୁ ଯାଇଥିଲେ। ସୀତା ଜୀ ଓ ରାମ ଜୀ କୌଣସି ଏକ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା କରୁଥିଲେ। ସିତାଜୀ ହଠାତ କହିଲେ, “ପ୍ରଭୁ କ୍ଷମା କରିବେ, ଗୋଟିଏ କଥା କହିବି?”

ପ୍ରଭୁ କହିଲେ,”କୁହ।

ସୀତା କହିଲେ, “ମୋର ଚରଣ ଆପଣଙ୍କ ଚରଣ ଠାରୁ ବେଶୀ ସୁନ୍ଦର!

ଶ୍ରୀରାମ ଜୀ କହିଲେ, “ଏହା କିପରି ହୋଇପାରିବ? ମୋର ଚରଣ ସବୁଠାରୁ ସୁନ୍ଦର! ଯଦି ଭଗବାନ ସ୍ଵୀକାର କରି ନେଇଥାନ୍ତେ, ତାହେଲେ କୌଣସି କଥା ନଥିଲା।”

କିନ୍ତୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କର କଥା ଶୁଣି ଉଭୟଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମତାନ୍ତର ହେଲା। ଶେଷକୁ ସ୍ଥିର ହେଲା ଯେ, ଲକ୍ଷଣଙ୍କ ନିଷ୍ପତ୍ତି ହିଁ, ଉଭୟଙ୍କର ମାନ୍ୟ ହେବ। କାରଣ ସେ ହିଁ ଉଭୟଙ୍କର ଚରଣର ସେବା କରନ୍ତି।

ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଫଳମୂଳ ଧରି କୁଟୀରକୁ ଫେରିଲେ। ଶ୍ରୀରାମ କହିଲେ, “ଗୋଟିଏ ତକରାଳ ହୋଇଛି। ତୁ ହିଁ ଉଚିତ ନ୍ୟାୟ ଦେଇପାରିବୁ।”

ଲକ୍ଷ୍ମଣ କହିଲେ, “ପ୍ରଭୁ ଆଜ୍ଞା ହେଉ।” ଶ୍ରୀରାମ କହନ୍ତି, ଲକ୍ଷ୍ମଣ ସୀତା କହୁଛନ୍ତି, ତାଙ୍କ ଚରଣ ସୁନ୍ଦର। ମୁଁ କହୁଛି ମୋ ଚରଣ ସୁନ୍ଦର। ତୁ ତ ଉଭୟ ଚରଣ ସେବା କରୁଛୁ। ତୁ କୁହ, କାହାର ଚରଣ ସୁନ୍ଦର।

ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଜୀ କହିଲେ ପ୍ରଭୁ, “ଏହି ସଙ୍କଟ ଭିତରେ ମୋତେ ପକାନ୍ତୁ ନାହିଁ। ଆପଣ ଉଭୟେ ଏହାର ସମାଧାନ କରନ୍ତୁ।”

ଶ୍ରୀରାମ କହିଲେ, “ତୁ କୁହ। ତୁ ବୈରାଗୀ ଅଟୁ। ତୁ ତ୍ୟାଗୀ ସନ୍ଥ ଅଟୁ। ତୋର ନିଷ୍ପକ୍ଷ ନ୍ୟାୟ ଆମକୁ ସ୍ଵୀକାର ଅଟେ। ନିର୍ଭୟ ହୋଇ କୁହ।”

ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଜୀ ଧର୍ମ ସଙ୍କଟରେ ପଡିଗଲେ। କାହାର ପକ୍ଷ ନେବେ। ଜଣଙ୍କର ପକ୍ଷ ନେଲେ, ଅନ୍ୟ ଜଣେ ଦୁଃଖୀ ହେବେ। ଶେଷରେ ସେ ରାମଙ୍କ ଚରଣ ଧରି ସୀତାଙ୍କ ଚରଣ ଆଡକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ କରି କହିଲେ, ଏ ଚରଣ (ଶ୍ରୀରାମ ଚରଣ) ଠାରୁ ସେ ଚରଣ (ସୀତା ଚରଣ) ସୁନ୍ଦର।

ସୀତା ଖୁସି ହୋଇଗଲେ।

ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଜୀ କହିଲେ, “ମାତା ଖୁସି ହୁଅନ୍ତୁ ନାହିଁ। ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ଚରଣ ଯୋଗୁଁ ହିଁ ଆପଣଙ୍କର ଚରଣର ମୂଲ୍ୟ ବଢିଯାଇଛି। ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ଚରଣ ବିନା ଆପଣଙ୍କର ଚରଣ ସୁନ୍ଦର ଲାଗିବ ନାହିଁ। ଅର୍ଥାତ ଲକ୍ଷ୍ମଣ କହୁଛନ୍ତି, “ଉଭୟଙ୍କର ଚରଣ ସୁନ୍ଦର। ପରସ୍ପର ପରିପୂରକ।

ଲକ୍ଷ୍ମଣ କହିଲେ,”ଆଚରଣ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଚରଣ ସୁନ୍ଦର ଲାଗେ। ସେହି ଚରଣ ତଳେ ନିଜକୁ ସମର୍ପଣ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ। ଆପଣମାନଙ୍କର ଆଚରଣ ଯୋଗୁଁ ହିଁ ଆଜି ସମସ୍ତେ ସେହି ଚରଣ ତଳେ ଆଶ୍ରୟ ନେବାକୁ ଚାହାନ୍ତି।

ଉପେନ୍ଦ୍ର ବଳିୟାରସିଂହ

ଲୋକ ଲୋଚନ ସୁଖ ଦାତା ଭଗବାନ ଶ୍ରୀ ରାଘବେନ୍ଦ୍ର, ଭ୍ରାତାଗଣ ଓ ସଖା ପରିକରଙ୍କ ସହ ସରଜୁର ସମ୍ମୁଜ୍ଵଳ ତଟରେ କନ୍ଦୁକ କ୍ରୀଡା (ପେଣ୍ଡୁ ଖେଳ) ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପ ନେଲେ। ଏହା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବାଲ୍ୟକାଳର ଏକ ଚମତ୍କାର ଦୃଶ୍ୟ ଥିଲା। ଖେଳ ଦୁଇ ଦଳର କଳ୍ପନା ସ୍ଵାଭାବିକ ଥିଲା। ଗୋଟିଏ ଦଳର ନେତୃତ୍ଵ ନେଉଥିଲେ ସ୍ଵୟଂ ରାଘବ। ଅନ୍ୟ ଦଳର ନେତୃତ୍ଵ କାହାକୁ ସମର୍ପଣ କରାଯିବ, ଏହା ଏକ ସମସ୍ୟା ଥିଲା। ଶ୍ରୀ ଲକ୍ଷ୍ମଣଙ୍କ ଠାରୁ ଏହା ତ ଆଶା କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ। ଖେଳରେ ଶ୍ରୀ ରାମଙ୍କ ବିରୋଧ କରିବା ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଅସହ୍ୟ ଥିଲା।

ଏହା ହେଉଛି ଏକ ଉଚ୍ଚ କୋଟିର ପ୍ରେମ, ଯେଉଁଥିରେ ଆଦୌ ସନ୍ଦେହ ନଥିଲା। କିନ୍ତୁ କ୍ରୀଡା କିପରି ହେବ? ଶ୍ରୀ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଜୀ ଉଦବେଳିତ ହେଉଥିଲେ। କ୍ରୀଡାର ନିର୍ବାଚନର ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ଖାତିର ନ କରି ସେ ସ୍ଵୟଂ ଶ୍ରୀ ରାଘବେନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ପକ୍ଷରେ ଠିଆ ହୋଇପଡିଲେ।

ଦର୍ଶକମାନେ ଏହା ଦେଖିଲେ ଏବଂ ଶ୍ରୀ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଜୀ ଙ୍କ ପ୍ରେମକୁ ଅନୁଭବ କରି ଆନନ୍ଦ ବିଭୋର ହୋଇଗଲେ। କିନ୍ତୁ ଶ୍ରୀ ଭରତ ଜୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶ୍ରୀ ଚରଣ ପଦ୍ମ ଆଡକୁ ଦ୍ରୁଷ୍ଟିପାତ କରି ଠିଆ ହୋଇଥାନ୍ତି। ନିଶ୍ଚିତ ରୂପରେ ଦର୍ଶକଙ୍କୁ ତାଙ୍କର ପ୍ରେମମୟ ଉଚ୍ଚ ଭାବକୁ ମାପିବା ବହୁତ କଠିନ ଥିଲା। ଶ୍ରୀ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଜୀ ଙ୍କ ପ୍ରେମ ସ୍ପଷ୍ଟ ଥିଲା। ଏହାର ଏହି ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ ନୁହେଁ ଯେ, ତାଙ୍କ ପ୍ରେମ ଲୋକ ଦେଖାଣିଆ ଥିଲା। ସେ ସର୍ବଦା ରାମ ପ୍ରେମରେ ଏପରି ଉନ୍ମାଦ ହେଉଥିଲେ ଯେ, ସାଧାରଣ ବ୍ୟକ୍ତି ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ପ୍ରେମକୁ ବୁଝି ପାରୁଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ଶ୍ରୀ ଭରତ ଜୀ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସଙ୍କୋଚି ଏବଂ ଗମ୍ଭୀର ଥିଲେ। ତାଙ୍କ ଜୀବନରେ ଏକ ମାତ୍ର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଶ୍ରୀ ରାମ ପ୍ରେମ ଥିଲା। ତଥାପି ସେ ନିଜର ହୃଦଗତ ଭାବକୁ ସର୍ବଦା ଲୁଚାଇ ରଖୁଥିଲେ।

ଯାହାକୁ ବୁଝିବା ସାଧାରଣ ବ୍ୟକ୍ତି କଥା ଛାଡନ୍ତୁ, ବହୁତ ବଡ ବଡ ଜ୍ଞାନୀଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କଠିନ ହେଉଥିଲା। ତାଙ୍କର ବିଚାର ସରଣୀ ଅଲୌକିକ ଥିଲା। ସେ କ୍ରୀଡା ସ୍ଥଳରେ ଛିଡା ହୋଇ ସତେ ଯେପରି ଏହା ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲେ, ମୁଁ ତ ପ୍ରଭୁଙ୍କର କ୍ରୀଡାର ଏକ ଉପକରଣ ମାତ୍ର। ପ୍ରଭୁ ଯେମିତି ଚାହିଁବେ ସେ ମୋତେ ବ୍ୟବହାର କରିପାରିବେ। ମୋ ପାଇଁ ଏହା କିଛି ହେଲେ ବି ଫରକ ଆଣିବ ନାହିଁ। ମୋତେ ତାଙ୍କର ପ୍ରସନ୍ନତା ହିଁ ଅଭୀଷ୍ଟ ଅଟେ। ତାପରେ ଆମେ ଦେଖିବାକୁ ପାଉ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ପ୍ରତିଦ୍ଵନ୍ଦୀ ଦଳର ନେତା ଭାବେ।

ଦେବତାମାନଙ୍କର ବିମାନରେ ସାରା ଆକାଶ ଭରା ହେଇଯାଇଥିଲା। ଏହି ଅଦ୍ଭୂତ କ୍ରୀଡା ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ସେମାନେ ଆସିଥିଲେ। ଭଗବାନ ଓ ଭକ୍ତର ଏହି କ୍ରୀଡା ବହୁତ ଆନନ୍ଦ ବର୍ଦ୍ଧକ ହେଉଥିଲା ଏବଂ ସେୟା ହେଲା, ଯାହା ସବୁ କ୍ରୀଡାରେ ହୋଇଆସିଥିଲା।

ଭକ୍ତ ବିଜୟୀ ଓ ଭଗବାନ ପରାଜିତ। ଭ୍ରାତା ଭରତଙ୍କ ଜୟକାରରେ ସରଜୁ ତଟ ମୁଖରିତ ହୋଇଯାଇଥିଲା। ସରଜୁର କଳ କଳ ନିନାଦ ସତେ ଯେପରି ଭରତଙ୍କ ଜୟଗାନ କରୁଥିଲା। ଶ୍ରୀ ଭରତ ଜୀ ଲଜ୍ଜିତ ହେଉଥିଲେ ଓ ତା’ ସାଥିରେ ପ୍ରସନ୍ନ ମଧ୍ୟ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କର ମହତି କୃପା ଓ ସ୍ନେହ ଦେଖି କରି ଏବଂ ଅନ୍ତରରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଏହି ଇଚ୍ଛାକୁ ସ୍ଵାଗତ କରି ସେ ଆନନ୍ଦ ବିଭୋର ହେଉଥିଲେ।

ଉପେନ୍ଦ୍ର ବଳିୟାରସିଂହ (ଭଗବତ ଚିନ୍ତକ), ବୋରିଗାଁ, ବାଣପୁର, ଖୋର୍ଦ୍ଧା। 

ଯୋଗାଯୋଗ ସଂଖ୍ୟା- ୯୩୩ ୭୨୫୮ ୩୯୮

ଉପେନ୍ଦ୍ର ବଳିୟାରସିଂହ

ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ରାଜ୍ୟାଭିଷେକ ହେଲା। ଅଯୋଧ୍ୟା ଧନ୍ୟ ହେଲା। ଚାରିଆଡ଼େ ଅଦ୍ଭୂତ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରାଗଲା। ଭଗବାନ ଶ୍ରୀରାମ ରାଜମହଲ ଭିତରେ ବସିଥିଲେ। ସମସ୍ତ ରାଜକୁଟୁମ୍ବ ଉପସ୍ଥିତ ଥିଲେ। ସେହି ସମୟରେ ଶ୍ରୀରାମ ମା’ କୌଶଲ୍ୟାଙ୍କୁ ସମ୍ବୋଧନ କରି କହିଲେ, “ମା’ ମୁଁ ତ ରାଜା ହୋଇଗଲି, ଏଥିପାଇଁ ଛୋଟମାନଙ୍କୁ କିଛି ଦେବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଛି। ତେଣୁ ଅନୁମତି ଦିଅ, ମୋର ପ୍ରିୟ ଭରତ ମୋତେ କିଛି ମାଗୁ। ମୁଁ ଅବଶ୍ୟ ଦେବି।

ଭରତଜୀ ରାମଙ୍କ ଅଭିଷେକରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରସନ୍ନ ଥିଲେ, ହାତ ଯୋଡି କହିଲେ, “ଅଗ୍ରଜ କ’ଣ ଆଉ ମାଗିବି? ଅଶ୍ରୁପୂର୍ଣ୍ଣ ଲୋଟକରେ କହିଲେ, “ପ୍ରଭୁ! ଯଦି ଦେବାକୁ ଚାହାନ୍ତି, ତାହେଲେ ଆପଣଙ୍କର ଚରଣରେ ମୋର ଭକ୍ତି ଦୃଢୀଭୂତ ହେଉ।

ତଥାସ୍ତୁ!!!

ତାପରେ ଭରତଙ୍କ ପତ୍ନୀ ମାଣ୍ଡବୀ ଆସିଲେ। ଶ୍ରୀରାମ କହିଲେ, “ମାଣ୍ଡବୀଜୀ କିଛି ମାଗନ୍ତୁ। ମାଣ୍ଡବୀଜୀ କହିଲେ, “ରଘୁକୁଳରେ ପୁତ୍ର ବଧୁ ହେବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ମୋତେ ମିଳିଛି, ଆଉ ତା’ଠାରୁ ଅଧିକ କ’ଣ ଥାଇପାରେ।

ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଜୀ ଆସିଲେ, ଏବଂ କହିଲେ,”ମହାରାଜ! ବାଲ୍ୟକାଳରୁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ରହିଆସିଛି। ଏହି ଜୀବନର ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ସେମିତି ସାଙ୍ଗରେ ରହିଥିବି।

ତଥାସ୍ତୁ!!!

ଊର୍ମିଳା ଜୀଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁ ବରଦାନ ମାଗିବା ପାଇଁ କହିଲେ। ଊର୍ମିଳା ଜୀ କହିଲେ, “ମହାରାଜ! ଯେମିତି ବି କଠୋର ପରିସ୍ଥିତି ଆସୁ ମୋର ଧୈର୍ଯ୍ୟ ସର୍ବଦା ଦୃଢୀଭୂତ ହେଉ।

ତଥାସ୍ତୁ!!!

ଶତ୍ରୁଘ୍ନ ଆସିଲେ ଏବଂ ସେ ଭରତଙ୍କର ସେବା ସମର୍ପଣ କରିବା ପାଇଁ ବରଦାନ ମାଗିଲେ।

ଶେଷରେ ଶତ୍ରୁଘ୍ନଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୁତକୀର୍ତ୍ତି ଆସିଲେ। ଶ୍ରୀରାମ କହିଲେ, “ମାତା ତୁମେ ସବୁଠାରୁ କନିଷ୍ଠ। ତେଣୁ ତୁମେ ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରିୟ। ତୁମେ ତୁମର ମନବାଞ୍ଛିତ ବର ମାଗିନିଅ। ଶ୍ରୁତକୀର୍ତ୍ତିଙ୍କ ଚକ୍ଷୁରୁ ଧାର ଧାର ଲୋତକ ବାହାରିଲା। ମାତାମାନେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଅନାଇ ରହିଲେ।

ଶ୍ରୁତକୀର୍ତ୍ତି ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ନେଇ କହିଲେ, “ପ୍ରଭୁ ମୁଁ ଯାହା ମାଗିବି, ଆପଣ ଦେଇପାରିବେ?

ଶ୍ରୀରାମ କହିଲେ, “ଏହା ହେଉଛି ରଘୁକୁଳ। ଯାହା ବି ମାଗିବ, ଅବଶ୍ୟ ମିଳିବ। ନିଃସଙ୍କୋଚରେ ପ୍ରକାଶ କର।

ଶ୍ରୁତକୀର୍ତ୍ତି କହିଲେ, ” ମୋର ପ୍ରାର୍ଥନା! ଆପଣ ରାଜାଭିଷେକ ପୂର୍ବରୁ ଯେଉଁ  ବନବାସୀ ଭୂଷଣ ପରିଧାନ କରିଥିଲେ। ତାହା ମୋତେ ଦାନ କରନ୍ତୁ। ସେହି ବୃକ୍ଷର ବକଳଗୁଡିକୁ ମୋତେ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତୁ।

ଶ୍ରୀରାମ ସ୍ତମ୍ବିଭୂତ ହୋଇ ପଚାରିଲେ, “ସେଗୁଡିକ ତୁମେ କ’ଣ କରିବ?

ଶ୍ରୁତକୀର୍ତ୍ତି କହିଲେ, “ପ୍ରଭୁ! ଆପଣ ସେସବୁ ମୋତେ ଦାନ ରୂପରେ ଦେଲେ, ଭବିଷ୍ୟତରେ ଆପଣଙ୍କୁ ଆଉ ବନବାସୀ ଜୀବନଯାପନ କରିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ। ପୁଣି ଯଦି କେବେ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟକୁ ସେସମୟ ଭବିଷ୍ୟତରେ ଉପସ୍ଥିତ ହୁଏ, ଆମେ ଅନାଥ ହୋଇଯିବୁ। ଏହି ଆଶଙ୍କା ଆମମାନଙ୍କୁ ବିଚଳିତ କରିପକାଉଛି।

ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମ, “ସେସବୁ ବକଳ ଶ୍ରୁତକୀର୍ତ୍ତିଙ୍କୁ ପ୍ରଦାନ କଲେ।

ସମସ୍ତ ରାଜକୁଟୁମ୍ବ ତାଙ୍କୁ ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ କଲେ।

ଉପେନ୍ଦ୍ର ବଳିୟାରସିଂହ, ଭଗବତ ଚିନ୍ତକ, ବୋରିଗାଁ, ବାଣପୁର, ଖୋର୍ଦ୍ଧା