ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ: ଆଜି ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀଙ୍କ ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’ର ୯୧ତମ ଅଧ୍ୟାୟ। ଏହି ଅଧ୍ୟାୟରେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମୋଦୀ କହିଛନ୍ତି ଯେ, ଆମେ ଆଗରୁ ବହୁତ କଥା ହୋଇଛୁ, ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ବିଷୟରେ ନିଜର ଭାବ ବିନିମୟ କରିଛୁ, କିନ୍ତୁ ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’ର ଏଥରର ଅଧ୍ୟାୟ ହେଉଛି ବହୁତ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର। ଏହାର କାରଣ ହେଉଛି ଏଥରର ସ୍ୱାଧୀନତା ଦିବସ, ଭାରତ ନିଜର ସ୍ୱାଧୀନତାର ୭୫ ବର୍ଷ ପୂରଣ କରୁଛି। ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏକ ଅତି ଚମତ୍କାର ଏବଂ ଐତିହାସିକ ମୁହୂର୍ତ୍ତର ସାକ୍ଷୀ ହେବାକୁ ଯାଉଛୁ। ଈଶ୍ୱର ଆମକୁ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ସୌଭାଗ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି। ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତୁ, ଯଦି ଆମେ ପରାଧୀନତାର ସେହି ଯୁଗରେ ଜନ୍ମ ହୋଇଥାଆନ୍ତେ, ତେବେ, ଏହି ଦିନର କଳ୍ପନା ଆମ ପାଇଁ କିଭଳି ହୋଇଥାଆନ୍ତା? ପରାଧୀନତାରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବାର ସେହି ବ୍ୟାକୁଳତା, ପରାଧୀନତାର ଶୃଙ୍ଖଳରୁ ବାହାରି, ସ୍ୱାଧୀନତା ପ୍ରାପ୍ତିର ସେହି ଅଦମ୍ୟ ଇଚ୍ଛା – କେତେ ବିଶାଳ ହୋଇଥିବ? ସେହି ସମୟ, ଯେତେବେଳେ ପ୍ରତିଦିନ ଆମେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ସଂଗ୍ରାମ କରୁଥିବା, ସଂଘର୍ଷ କରୁଥିବା ଓ ବଳିଦାନ ଦେଉଥିବା ଦେଖୁଥାଆନ୍ତେ। ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ସକାଳୁ ଏହି ସ୍ୱପ୍ନର ସହ ଆମ ନିଦ୍ରା ଭଙ୍ଗ ହେଉଥାଆନ୍ତା ଯେ, କେବେ ସ୍ୱାଧୀନ ହେବ ମୋ ଦେଶ! ହୁଏତ ଆମ ଜୀବନରେ ବି ଏପରି ଗୋଟିଏ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଆସିଥାଆନ୍ତା, ଯେତେବେଳେ ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍ ଓ ଭାରତମାତାଙ୍କର ଜୟ ଧ୍ୱନି ସହ ଆମେ ଆମର ଆଗାମୀ ପିଢ଼ିଙ୍କ ପାଇଁ ନିଜ ଜୀବନକୁ ସମର୍ପିତ କରିଦେଇଥାଆନ୍ତୁ, ନିଜ ଯୌବନକୁ ସମର୍ପି ଦେଇଥାଆନ୍ତୁ।
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ କହିଛନ୍ତି ଯେ, ଜୁଲାଇ ୩୧ ତାରିଖ, ଅର୍ଥାତ୍ ଆଜିର ହିଁ ଦିନରେ ଆମେ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀ ଶହୀଦ ଉଧମ୍ ସିଂହଙ୍କ ବଳିଦାନକୁ ପ୍ରଣାମ କରିଥାଉଁ। ମୁଁ ଏଭଳି ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତ ମହାନ ବିପ୍ଳବୀମାନଙ୍କୁ ମୋର ବିନମ୍ର ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରୁଛି, ଯେଉଁମାନେ ଦେଶ ପାଇଁ ନିଜର ସର୍ବସ୍ୱ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଦେଲେ।
ସେ ଆହୁରି କହିଛନ୍ତି ଯେ, ମୋତେ ଏହା ଦେଖି ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗୁଛି ଯେ, ଆଜାଦୀ କା ଅମୃତ ମହୋତ୍ସବ ଗୋଟିଏ ଜନ-ଆନ୍ଦୋଳନର ରୂପ ନେଉଛି। ସବୁ କ୍ଷେତ୍ର ଏବଂ ସମାଜର ସବୁ ଶ୍ରେଣୀର ଲୋକ ଏହା ସହିତ ଜଡ଼ିତ ବିଭିନ୍ନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରୁଛନ୍ତି। ଏଭଳି ଗୋଟିଏ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଏହି ମାସ ଆରମ୍ଭରେ ମେଘାଳୟରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା। ମେଘାଳୟର ବୀର ଯୋଦ୍ଧା, ୟୂ. ଟିରୋତ୍ ସିଂହ ଜୀଙ୍କ ପୂଣ୍ୟତିଥିରେ ଲୋକେ ତାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିଥିଲେ। ଟିରୋତ୍ ସିଂ ଜୀ ଖାସି ହିଲ୍ସ ଅଧିକାର କରିବା ଏବଂ ସେଠାକାର ସଂସ୍କୃତି ଉପରେ ପ୍ରହାର କରିବାର ଇଂରେଜମାନଙ୍କର ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ରର ଘୋର ବିରୋଧ କରିଥିଲେ। ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଅନେକ କଳାକାର ସୁନ୍ଦର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପରିବେଷଣ କରିଥିଲେ। ସେମାନେ ଇତିହାସକୁ ଜୀବନ୍ତ କରିଦେଲେ। ଏଥିରେ ଗୋଟିଏ କାର୍ନିଭାଲ ମଧ୍ୟ ଆୟୋଜିତ ହୋଇଥିଲା, ଯେଉଁଥିରେ ମେଘାଳୟର ମହାନ ସଂସ୍କୃତିକୁ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ଦର୍ଶାଯାଇଥିଲା। ଆଜିଠୁ କିଛି ସପ୍ତାହ ପୂର୍ବେ, କର୍ଣ୍ଣାଟକରେ ଅମୃତା ଭାରତୀ କନ୍ନଡ଼ାର୍ଥୀ ନାମକ ଏକ ନିଆରା ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରାଗଲା। ଏଥିରେ ରାଜ୍ୟର ୭୫ଟି ସ୍ଥାନରେ ସ୍ୱାଧୀନତାର ଅମୃତ ମହୋତ୍ସବ ସହ ସମ୍ପର୍କିତ ଭବ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମମାନ ଆୟୋଜନ କରାଗଲା। ଏଥିରେ କର୍ଣ୍ଣାଟକର ମହାନ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀମାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବା ସହ ସ୍ଥାନୀୟ ସାହିତ୍ୟିକ ଉପଲବ୍ଧିଗୁଡ଼ିକୁ ମଧ୍ୟ ଲୋକଲୋଚନକୁ ଆଣିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରାଗଲା।
ଏହି ଜୁଲାଇ ମାସରେ ହିଁ ଗୋଟିଏ ବହୁତ କୌତୂହଳପ୍ରଦ ପ୍ରୟାସ ହେଲା, ଯାହାର ନାମ ହେଉଛି – ସ୍ୱାଧୀନତାର ରେଳଗାଡ଼ି ଓ ରେଳଷ୍ଟେସନ। ଏହି ପ୍ରଚେଷ୍ଟାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ହେଲା, ଲୋକେ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମରେ ଭାରତୀୟ ରେଳର ଭୂମିକା ବିଷୟରେ ଜାଣନ୍ତୁ। ଦେଶରେ ଏଭଳି ଅନେକ ରେଳ ଷ୍ଟେସନ ରହିଛି, ଯେଉଁଗୁଡ଼ିକର ସମ୍ପର୍କ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମର ଇତିହାସ ସହ ରହିଛି। ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହି ରେଳ ଷ୍ଟେସନଗୁଡ଼ିକ ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟାନ୍ୱିତ ହେବେ। ଝାଡ଼ଖଣ୍ଡର ଗୋମୋ ଜଙ୍କସନ୍ ଏବେ ସରକାରୀ ଭାବେ ନେତାଜୀ ସୁଭାଷ ଚନ୍ଦ୍ର ବୋଷ ଜଙ୍କସନ୍ ଗୋମୋ ନାମରେ ନାମିତ କରାଯାଇଛି। କାହିଁକି, ଜାଣିଛନ୍ତି ? ପ୍ରକୃତରେ ଏହି ଷ୍ଟେସନରୁ କାଲ୍କା ମେଲରେ ଚଢ଼ି ନେତାଜୀ ସୁଭାଷ, ଇଂରେଜ ଅଧିକାରୀମାନଙ୍କ ଆଖିରେ ଧୂଳି ଦେବାରେ ସଫଳ ହୋଇଥିଲେ। ଆପଣମାନେ ଲକ୍ଷ୍ନୌ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ କାକୋରୀ ରେଳ ଷ୍ଟେସନର ନାଁ ନିଶ୍ଚୟ ଶୁଣିଥିବେ। ଏହି ଷ୍ଟେସନ ସହ ରାମ ପ୍ରସାଦ ବିସ୍ମିଲ୍ ଓ ଅଶ୍ଫାକ୍ ଉଲ୍ଲାହ୍ ଖାନଙ୍କ ଭଳି ବୀରମାନଙ୍କ ନାମ ଜଡ଼ିତ। ଏଠାରେ ଟ୍ରେନରେ ଯାଉଥିବା ଇଂରେଜମାନଙ୍କ ଧନକୁ ଲୁଟି ବୀର ବିପ୍ଳବୀମାନେ ଇଂରେଜମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ଶକ୍ତି ସହ ପରିଚିତ କରାଇ ଦେଇଥିଲେ। ଯଦି ଆପଣ କେବେ ତାମିଲନାଡ଼ୁର ଲୋକଙ୍କ ସହ କଥା ହେବେ, ତାହେଲେ ଆପଣଙ୍କୁ ଥୁଥୁକୁଡ଼ି ଜିଲ୍ଲାର ବାଂଚି ମଣିୟାଚ୍ଚି ଜଙ୍କସନ ବିଷୟରେ ଜାଣିବାକୁ ମିଳିବ। ଏହି ଷ୍ଟେସନ ତାମିଲ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀ ବାଂଚିନାଥନଙ୍କ ନାମରେ ନାମିତ। ଏହା ସେହି ସ୍ଥାନ ଯେଉଁଠି ୨୫ ବର୍ଷର ଯୁବକ ବାଂଚି, ବ୍ରିଟିଶ କଲେକ୍ଟରଙ୍କୁ ତାଙ୍କ କର୍ମ ପାଇଁ ଦଣ୍ଡିତ କରିଥିଲେ।
ଏହି ତାଲିକା ବହୁତ ଲମ୍ବା। ସାରା ଦେଶର ୨୪ଟି ରାଜ୍ୟରେ ରହିଥିବା ଏହି ରେଳ ଷ୍ଟେସନଗୁଡ଼ିକୁ ଚିହ୍ନଟ କରାଯାଇଛି। ଏହି ୭୫ ଷ୍ଟେସନକୁ ଖୁବ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ସଜ୍ଜିତ କରାଯାଉଛି। ସେଠାରେ ଅନେକ ପ୍ରକାର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ମଧ୍ୟ ଆୟୋଜନ କରାଯାଉଛି। ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ସମୟ ବାହାର କରି ନିକଟସ୍ଥ ଏଭଳି କୌଣସି ରେଳ ଷ୍ଟେସନକୁ ଯିବା ଉଚିତ। ଆପଣ ସ୍ୱାଧୀନତା ଆନ୍ଦୋଳନର ଏଭଳି ଇତିହାସ ବିଷୟରେ ବିସ୍ତୃତ ଭାବେ ଜାଣିପାରିବେ, ଯାହା ଆପଣ ହୁଏତ ଆଗରୁ ଜାଣି ନ ଥିବେ। ମୁଁ ଆଖପାଖର ବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ଓ ଶିକ୍ଷକ-ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ କରିବି ଯେ, ସେମାନେ ନିଜ ସ୍କୁଲର ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ନେଇ ରେଳ ଷ୍ଟେସନକୁ ଯାଆନ୍ତୁ ଓ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଘଟଣା ସହ ସେମାନଙ୍କୁ ଅବଗତ କରାନ୍ତୁ, ବୁଝାନ୍ତୁ।
ମୋଦୀ ପୁଣି କହିଛନ୍ତି ଯେ, ଆଜାଦୀ କା ଅମୃତ ମହୋତ୍ସବ ଅନ୍ତର୍ଗତ ୧୩ ରୁ ୧୫ ଅଗଷ୍ଟ ଯାଏଁ ଗୋଟିଏ ସ୍ପେଶାଲ୍ ମୁଭମେଣ୍ଟ (ବିଶେଷ ଆନ୍ଦୋଳନ) – ହର୍ ଘର୍ ତ୍ରିରଙ୍ଗାର ଆୟୋଜନ କରାଯାଉଛି। ଏହି ମୁଭମେଣ୍ଟ (ଆନ୍ଦୋଳନ) ର ଅଂଶ ହୋଇ ୧୩ ରୁ ୧୫ ଅଗଷ୍ଟ ଯାଏଁ ଆପଣ ନିଜ ଘର ଉପରେ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ପତାକା ନିଶ୍ଚୟ ଉଡ଼ାନ୍ତୁ, କିମ୍ବା ଏହାକୁ ନିଜ ଘରେ ଲଗାନ୍ତୁ। ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଆମକୁ ଯୋଡ଼ିଥାଏ, ଆମକୁ ଦେଶ ପାଇଁ କିଛି କରିବାକୁ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଏ। ମୋର ଆଉ ଗୋଟିଏ ପ୍ରସ୍ତାବ ହେଲା, ଯେ ଅଗଷ୍ଟ ୨ ରୁ ଅଗଷ୍ଟ ୧୫ ଯାଏଁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ନିଜ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମର ପ୍ରୋଫାଇଲ ପିକ୍ଚରରେ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଲଗାଇପାରିବା। ଏ କଥା ଆପଣ ଜାଣନ୍ତି କି, ଯେ ଅଗଷ୍ଟ ୨ ତାରିଖର ଆମ ତ୍ରରଙ୍ଗା ସହ ଗୋଟିଏ ବିଶେଷ ସମ୍ପର୍କ ରହିଛି। ଏହି ଦିନ ପିଙ୍ଗଳୀ ଭେଙ୍କୈୟାଜୀଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରାଯାଇଥାଏ, ଯିଏ ଆମ ଜାତୀୟ ପତାକାକୁ ଡିଜାଇନ୍ କରିଥିଲେ। ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ସାଦର ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରୁଛି। ଆମ ଜାତୀୟ ପତାକା ସମ୍ପର୍କରେ କହିଲା ବେଳେ, ମୁଁ ମହାନ ବିପ୍ଳବୀ ମାଡାମ୍ କାମାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସ୍ମରଣ କରୁଛି। ତ୍ରିରଙ୍ଗାକୁ ଆକାର ପ୍ରଦାନ କରିବାରେ ତାଙ୍କର ଭୂମିକା ମଧ୍ୟ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲ ।
ଆଜାଦୀ କା ଅମୃତ ମହୋତ୍ସବ ସମୟରେ ହେଉଥିବା ଏ ସମସ୍ତ ଆୟୋଜନର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ବାର୍ତ୍ତା ହେଲା – ଆମେ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀ ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟଗୁଡ଼ିକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଷ୍ଠା ସହ ପାଳନ କରିବା। ତେବେ ଯାଇଁ ଆମେ ସେହି ଅଗଣିତ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀମାନଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସାକାର କରିପାରିବା। ତାଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନର ଭାରତ ଗଢ଼ିପାରିବା। ତେଣୁ ଆମ ଆଗାମୀ ୨୫ ବର୍ଷର ଏହି ଅମୃତକାଳ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀ ପାଇଁ କର୍ତବ୍ୟକାଳ ସଦୃଶ। ଦେଶକୁ ସ୍ୱାଧୀନ କରିବାରେ ଆମ ବୀର ସଂଗ୍ରାମୀମାନେ ଆମକୁ ଏହି ଦାୟିତ୍ୱ ଦେଇ ଯାଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଆମକୁ ଏହା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ପାଳନ କରିବାକୁ ହେବ।
କରୋନା ବିରୋଧରେ ଆମେ ଦେଶବାସୀ ଏବେ ମଧ୍ୟ ଲଢ଼େଇ ଜାରି ରଖିଛୁ। ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ଆଜି ମଧ୍ୟ ଏହା ସହ ସଂଘର୍ଷ କରୁଛି। ସାମଗ୍ରିକ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟସେବାରେ ଲୋକଙ୍କର ବଢ଼ୁଥିବା ରୁଚି ଏଥିରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବହୁତ ସାହାଯ୍ୟ କରିଛି। ଆମେ ସମସ୍ତେ ଜାଣୁ ଯେ ଏଥିରେ ଭାରତୀୟ ପାରମ୍ପରିକ ପଦ୍ଧତି ବହୁତ ଉପଯୋଗୀ। କରୋନା ବିରୋଧୀ ଲଢ଼େଇରେ ଆୟୁଷ ତ ବିଶ୍ୱସ୍ତରରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ତୁଲାଇଛି। ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ଆୟୁର୍ବେଦ ଓ ଭାରତୀୟ ଔଷଧ ପ୍ରତି ଆକର୍ଷଣ ବଢ଼ୁଛି। ଏହାର ଏକ ବଡ଼ କାରଣ ହେଉଛି ଆୟୁଷ ରପ୍ତାନିରେ ରେକର୍ଡ ପରିମାଣର ବୃଦ୍ଧି ଘଟିଛି ଏବଂ ଏହା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସୁଖଦ ଯେ ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅନେକ ନୂଆ ଷ୍ଟାର୍ଟ ଅପ୍ସ ମଧ୍ୟ ଖୋଲୁଛି। ନିକଟରେ ଏକ ବିଶ୍ୱସ୍ତରୀୟ ଆୟୁଷ ନିବେଶ ଏବଂ ସୃଜନ ସମ୍ମିଳନୀ ଆୟୋଜିତ ହୋଇଥିଲା। ଆପଣ ଜାଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବେ ଯେ ଏଥିରେ ପ୍ରାୟ ଦଶ ହଜାର କୋଟି ଟଙ୍କାର ନିବେଶ ପ୍ରସ୍ତାବ ମିଳିଛି। ଆଉ ଏକ ବଡ଼ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କଥା ହେଲା କରୋନା କାଳରେ ଔଷଧୀୟ ଗଛ ଉପରେ ଗବେଷଣାରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇଛି। ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ବହୁତ ଗବେଷଣାତ୍ମକ ଅନୁଧ୍ୟାନ ପ୍ରକାଶିତ ହେଉଛି। ଏହା ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ଏକ ଭଲ ଆରମ୍ଭ।
ଦେଶରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ଔଷଧୀୟ ଗଛ ଓ ଜଡ଼ିବୁଟିକୁ ନେଇ ଆଉ ଏକ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରୟାସ ହୋଇଛି। ଏବେ ଏବେ ଜୁଲାଇ ମାସରେ ଇଣ୍ଡିଆନ ଭର୍ଚୁଆଲ୍ ହର୍ବାରିଅମ୍ ଉନ୍ମୋଚିତ ହେଇଛି। ଏହା ଏ କଥାର ମଧ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଯେ ଆମେ କିପରି ନିଜର ମୂଳ ସହିତ ଯୋଡ଼ିହେବା ପାଇଁ ଡିଜିଟାଲ୍ ୱାର୍ଲଡର ବ୍ୟବହାର କରିପାରିବା। ଇଣ୍ଡିଆନ ଭର୍ଚୁଆଲ୍ ହରବାରିଅମ୍ ହେଉଛି ସଂରକ୍ଷିତ ଗଛ ବା ଗଛର ଅଂଶକୁ ନେଇ ଡିଜିଟାଲ୍ ଚିତ୍ରର ଏକ ସୁନ୍ଦର ସଂଗ୍ରହ, ଯାହା ୱେବରେ ମାଗଣାରେ ଉପଲବ୍ଧ। ଏହି ଭର୍ଚୁଆଲ୍ ହର୍ବାରିଅମରେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଲକ୍ଷାଧିକ ନମୁନା ଏବଂ ସେଥିସହ ସଂପୃକ୍ତ ବୈଜ୍ଞାନିକ ସୂଚନା ଉପଲବ୍ଧ। ଭର୍ଚୁଆଲ୍ ହର୍ବାରିଅମରେ ଭାରତର ଉଦ୍ଭିଦ ବିବିଧତାର ସମୃଦ୍ଧ ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ। ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ଇଣ୍ଡିଆନ ଭର୍ଚୁଆଲ ହର୍ବାରିଅମ୍ ଭାରତୀୟ ଉଦ୍ଭିଦଗୁଡ଼ିକ ଉପରେ ଗବେଷଣା ପାଇଁ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଉତ୍ସ ପାଲଟିବ।
“ମନ୍ କୀ ବାତ୍’ରେ ଆମେ ସବୁଥର ଦେଶବାସୀଙ୍କର ଏଭଳି ସଫଳତାଗୁଡ଼ିକ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା କରୁ ଯାହା ଆମ ମୁହଁରେ ମିଠା ହସ ଫୁଟାଇଦିଏ। ଯଦି କୌଣସି ସଫଳତାର କାହାଣୀ ମିଠା ହସ ଫୁଟାଇପାରେ, ଏବଂ ମିଠା ସ୍ୱାଦ ଭରିପାରେ, ତେବେ ଆପଣ ଏହାକୁ “ସୋନେ ପର୍ ସୁହାଗା’ ବୋଲି ନିଶ୍ଚୟ କହିବେ। ଆମର କୃଷକ ଆଜିକାଲି ମହୁ ଉତ୍ପାଦନରେ ଏପରି ହିଁ ଚମତ୍କାରିତା ଦେଖାଉଛନ୍ତି। ମହୁର ମିଠା ଆମର ଚାଷୀମାନଙ୍କର ଜୀବନକୁ ମଧ୍ୟ ବଦଳାଇଦେଉଛି, ସେମାନଙ୍କର ଆୟ ମଧ୍ୟ ବଢ଼ୁଛି। ହରିୟାଣାର ଯମୁନାନଗରରେ, ଜଣେ ମହୁମାଛି ପାଳକ ବନ୍ଧୁ ରହନ୍ତି- ସୁଭାଷ କମ୍ବୋଜ ଜୀ। ସୁଭାଷ ଜୀ ବୈଜ୍ଞାନିକ ପଦ୍ଧତିରେ ମହୁମାଛି ପାଳନର ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ନେଲେ। ଏହାପରେ ସେ କେବଳ ଛଅଟି ବାକ୍ସରୁ ନିଜର କାମ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। ଆଜି ସେ ପ୍ରାୟ ଦୁଇ ହଜାର ବାକ୍ସରେ ମହୁମାଛି ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି। ତାଙ୍କର ମହୁ ଅନେକ ରାଜ୍ୟକୁ ଯୋଗାଣ ହୋଇଥାଏ। ଜାମ୍ମୁର ପଲ୍ଲୀ ଗାଁରେ ବିନୋଦ କୁମାର ଜୀ ମଧ୍ୟ ଦେଢ଼ ହଜାରରୁ ଅଧିକ କଲୋନିରେ ମହୁମାଛି ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି । ସେ ଗତବର୍ଷ ରାଣୀ ମହୁମାଛି ପାଳନର ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ନେଇଛନ୍ତି। ଏହି କାମରେ ସେ ପ୍ରତିବର୍ଷ ୧୫ରୁ ୨୦ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରୁଛନ୍ତି। କର୍ଣ୍ଣାଟକରେ ଆଉ ଜଣେ ଚାଷୀ ଅଛନ୍ତି- ମଧୁକେଶ୍ୱର ହେଗଡେ ଜୀ। ମଧୁକେଶ୍ୱର ଜୀ କହନ୍ତି ଯେ ସେ ଭାରତ ସରକାରଙ୍କଠାରୁ ୫୦ ମହୁମାଛି କଲୋନି ପାଇଁ ରିଆତି ଟଙ୍କା ନେଇଥିଲେ। ଆଜି ତାଙ୍କ ପାଖରେ ୮୦୦ରୁ ଅଧିକ କଲୋନୀ ଅଛି ଏବଂ ସେ ଅନେକ ଟନ୍ ମହୁ ବିକ୍ରି କରନ୍ତି। ସେ ନିଜ କାମରେ ନୂତନତା ଆଣିଛନ୍ତି ଏବଂ ସେ ଜାମୁକୋଳି ପ୍ରସ୍ତୁତ ମହୁ, ତୁଳସୀ ମହୁ, ଅଁଳା ମହୁ ଭଳି ଉଦ୍ଭିଦଯୁକ୍ତ ମହୁ ଉତ୍ପାଦନ କରୁଛନ୍ତି। ମଧୁକେଶ୍ୱର ଜୀ ମହୁ ଉତ୍ପାଦନରେ ଆପଣଙ୍କ ସୃଜନଶୀଳତା ଏବଂ ସଫଳତା, ଆପଣଙ୍କ ନାମକୁ ମଧ୍ୟ ସାର୍ଥକ କରୁଛି।
ଆପଣ ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି ଯେ ଆମର ପାରମ୍ପରିକ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବିଜ୍ଞାନରେ ମହୁକୁ କେତେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଇଛି। ଆୟୁର୍ବେଦ ଗ୍ରନ୍ଥରେ ତ ମହୁକୁ ଅମୃତ ବୋଲି କୁହାଯାଇଛି। ମହୁ, କେବଳ ଆମକୁ ସୁସ୍ୱାଦ ଦିଏ ନାହିଁ, ବରଂ ଆରୋଗ୍ୟ ମଧ୍ୟ କରିଥାଏ। ମହୁ ଉତ୍ପାଦନରେ ଆଜି ଏତେ ଅଧିକ ସମ୍ଭାବନା ରହିଛି ଯେ ପେସାଦାର ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣକାରୀ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ମଧ୍ୟ ଏହାକୁ ସ୍ୱରୋଜଗାର ପନ୍ଥା କରୁଛନ୍ତି। ଏପରି ଜଣେ ଯୁବକ ହେଲେ ୟୁପିର ଗୋରଖପୁର ନିମିତ ସିଂହ। ନିମିତ ଜୀ ବି.ଟେକ୍ କରିଛନ୍ତି। ତାଙ୍କ ପିତା ମଧ୍ୟ ଜଣେ ଡାକ୍ତର, କିନ୍ତୁ ପାଠପଢ଼ା ପରେ ଚାକିରି ପରିବର୍ତ୍ତେ ନିମିତ୍ ଜୀ ସ୍ୱରୋଜଗାରର ନିଷ୍ପତି ନେଲେ। ସେ ମହୁ ଉତ୍ପାଦନ କାମ ଆରମ୍ଭ କଲେ। ମାନ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ଲକ୍ଷ୍ନୌରେ ନିଜର ଏକ ପରୀକ୍ଷାଗାର ମଧ୍ୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କଲେ। ନିମିତ ଜୀ ଏବେ ମହୁ ଓ ମହୁମାଛି ମହମରୁ ବହୁତ ଭଲ ରୋଜଗାର କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ବିଭିନ୍ନ ରାଜ୍ୟକୁ ଯାଇ ଚାଷୀମାନଙ୍କୁ ତାଲିମ ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି। ଏପରି ଯୁବକମାନଙ୍କ ପରିଶ୍ରମ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଆଜି ଦେଶ ଏତେ ବଡ଼ ମହୁ ଉତ୍ପାଦକ ହୋଇପାରୁଛି। ଆପଣଙ୍କୁ ଜାଣି ଖୁସି ଲାଗିବ ଯେ ଦେଶରେ ମହୁର ରପ୍ତାନି ମଧ୍ୟ ବଢ଼ିଯାଇଛି। ଦେଶ ନେସନାଲ୍ ବୀ କିପିଂ ଆଣ୍ଡ୍ ହନି ମିସନ ଭଳି ଅଭିଯାନ ଚଳାଇଲା, ଚାଷୀମାନେ ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ କଲେ ଏବଂ ଆମ ମହୁର ମିଠା ସାରା ଦୁନିଆରେ ପହଂଚିବାରେ ଲାଗିଲା। ବର୍ତ୍ତମାନ ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆହୁରି ବଡ଼ ସମ୍ଭାବନା ରହିଛି। ମୁଁ ଚାହିଁବି ଯେ ଆମର ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ଏହି ସୁଯୋଗ ସହିତ ଯୋଡ଼ିହୋଇ ତା’ର ଲାଭ ଉଠାନ୍ତୁ ଏବଂ ନୂଆ ସମ୍ଭାବନାକୁ ସାକାର କରନ୍ତୁ।
ମୋତେ ହିମାଚଳ ପ୍ରଦେଶରୁ “ମନ୍ କୀ ବାତ୍’ର ଜଣେ ଶ୍ରୋତା ଶ୍ରୀମାନ ଆଶିଷ ବହଲ୍ ଜୀଙ୍କର ଏକ ଚିଠି ମିଳିଛି। ସେ ନିଜ ଚିଠିରେ ଚମ୍ବା ର “ମିଞ୍ଜର୍ ମେଳା’ କଥା ଲେଖିଛନ୍ତି। ପ୍ରକୃତରେ ମକାର ଫୁଲକୁ ମିଞ୍ଜର୍ କୁହାଯାଏ। ଯେତେବେଳେ ମକାରେ ଫୁଲ ଆସେ, ସେତେବେଳେ ମିଞ୍ଜର୍ ମେଳା ପାଳନ କରାଯାଏ ଏବଂ ଏହି ମିଞ୍ଜର ମେଳାରେ ଭାଗ ନେବାକୁ ଦେଶର କୋଣଅନୁକୋଣରୁ ପର୍ଯ୍ୟଟକ ଆସିଥାନ୍ତି। ସଂଯୋଗବଶତଃ ଏହି ମେଳା ଏବେ ଚାଲିଛି। ଆପଣ ଯଦି ହିମାଚଳ ବୁଲିବାକୁ ଯାଇଛନ୍ତି ତେବେ ଏହି ମେଳା ଦେଖିବାକୁ ଚମ୍ବା ଯାଇପାରିବେ। ଚମ୍ବା ଏତେ ସୁନ୍ଦର ଯେ ଏଠାକାର ଲୋକଗୀତରେ ବାରମ୍ବାର କୁହାଯାଏ – “”ଚମ୍ବା ଇକ୍ ଦିନ ଓଣା କନେ ମହିନା ରୈଣା”। ଅର୍ଥାତ ଯେଉଁ ଲୋକେ ଦିନକ ପାଇଁ ଚମ୍ବା ଆସନ୍ତି, ସେମାନେ ଏହାର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଦେଖି ମାସସାରା ଏଇଠି ରହିଯାଆନ୍ତି।
ବନ୍ଧୁଗଣ, ଆମ ଦେଶରେ ମେଳା ସବୁର ମଧ୍ୟ ବଡ଼ ସାଂସ୍କୃତିକ ଗୁରୁତ୍ୱ ରହିଛି। ମେଳା ଜନ-ମନ ଦୁଇଟିକୁ ଯୋଡ଼ିଥାଏ। ହିମାଚଳରେ ବର୍ଷା ପରେ ଯେତେବେଳେ ଖରିଫ ଫସଲ ପାଚେ, ସେତେବେଳେ ସେପ୍ଟେମ୍ବରରେ ଶିମଳା, ମଣ୍ଡି, କୁଲ୍ଲୁ ଓ ସୋଲନରେ ସୈରି ବା ସୈର ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରାଯାଏ। ସେପ୍ଟେମ୍ବରରେ ଜାଗରା ମଧ୍ୟ ଆସିବାର ଅଛି। ଜାଗରା ମେଳାରେ ମହାସୁ ଦେବତାଙ୍କୁ ଆହ୍ୱାନ କରି ବିସୁ ଗୀତ ଗାନ କରାଯାଏ। ମହାସୁ ଦେବତାଙ୍କର ଏହି ଜାଗର ହିମାଚଳର ଶିମଳା, କିନ୍ନୌର ଏବଂ ସିରମୌର ସମେତ ଉତ୍ତରାଖଣ୍ଡରେ ମଧ୍ୟ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୁଏ।
ଆମ ଦେଶର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରାଜ୍ୟରେ ଆଦିବାସୀ ସମାଜରେ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ପାରମ୍ପରିକ ମେଳା ଆୟୋଜିତ ହୋଇଥାଏ। ଏଥିମଧ୍ୟରୁ କେତେକ ମେଳା ଆଦିବାସୀ ସଂସ୍କୃତି ସହିତ ସଂପୃକ୍ତ ତ ଆଉ କିଛିର ଆୟୋଜନ ଆଦିବାସୀ ଇତିହାସ ଓ ଐତିହ୍ୟ ସହିତ ସଂପୃକ୍ତ, ଯେପରିକି ଆପଣଙ୍କୁ ଯଦି ସୁଯୋଗ ମିଳେ ତ ତେଲଙ୍ଗାନାର ମେଡାରମର ଚାରିଦିନିଆ ସମକ୍କା-ସରଲମ୍ମା ଯାତ୍ରାମେଳା ନିଶ୍ଚୟ ଦେଖିବାକୁ ଯାଆନ୍ତୁ। ଏହି ମେଳାକୁ ତେଲଙ୍ଗାନାର ମହାକୁମ୍ଭ କୁହାଯାଏ। ସରଲମ୍ମା ଯାତ୍ରାମେଳା ଦୁଇ ଆଦିବାସୀ ମହିଳା ନାୟିକା ସମକ୍କା ଓ ସରଲମ୍ମାଙ୍କ ସମ୍ମାନରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୁଏ। ଏହା କେବଳ ତେଲଙ୍ଗାନା ନୁହେଁ, ବରଂ ଛତିଶଗଡ଼, ମହାରାଷ୍ଟ୍ର ଓ ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶର କୋୟା ଆଦିବାସୀ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ପାଇଁ ଆସ୍ଥାର ବଡ଼ କେନ୍ଦ୍ର। ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶରେ ମାରିଦମ୍ମା ମେଳା ମଧ୍ୟ ଆଦିବାସୀ ସମାଜର ପ୍ରଥା ସହିତ ସଂପୃକ୍ତ ଏକ ବଡ଼ ମେଳା। ମାରିଦମ୍ମା ମେଳା ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ଅମାବାସ୍ୟାରୁ ଆଷାଢ଼ ଅମାବାସ୍ୟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚାଲେ ଏବଂ ଏଠାକାର ଆଦିବାସୀ ସମାଜ ଏହାକୁ ଶକ୍ତି ଉପାସନା ସହିତ ଯୋଡ଼ିଥାନ୍ତି। ଏଠାକାର ପୂର୍ବ ଗୋଦାବରୀର ପେଦ୍ଧାପୁରମରେ ମରିଦମ୍ମା ମନ୍ଦିର ମଧ୍ୟ ରହିଛି। ସେହିଭଳି ରାଜସ୍ଥାନରେ ଗରାସିୟା ଜନଜାତିର ଲୋକେ ବୈଶାଖ ଶୁକ୍ଳ ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶୀରେ “ସିୟାୱା କା ମେଲା’ ବା “ମନଖାଁ ରୋ ମେଲା’ର ଆୟୋଜନ କରନ୍ତି।
ଛତିଶଗଡ଼ ବସ୍ତର ଅଂଚଳର ନାରାୟଣପୁରରେ ହେଉଥିବା ମାୱଲି ମେଳା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ପ୍ରସିଦ୍ଧ। ସେଇ ପାଖାପାଖି ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ଭଗୋରିୟା ମେଳା ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ ଜଣାଶୁଣା। କୁହାଯାଏ ଯେ ଏହି ଭଗୋରିୟା ମେଳା ରାଜା ଭୋଜଙ୍କ ସମୟରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା।
ସେତେବେଳକାର ଭୀଲ୍ ରାଜା କାସୁମରା ଓ ବାଲୁନ୍ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ନିଜ ନିଜ ରାଜ୍ୟର ରାଜଧାନୀରେ ଏହି ମେଳାର ଆୟୋଜନ କରିଥିଲେ। ସେତେବେଳଠାରୁ ଆଜିଯାଏ ଏହି ମେଳାଗୁଡ଼ିକ ଖୁବ୍ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ପାଳିତ ହୋଇଆସୁଛି। ସେଇଭଳି ଗୁଜରାଟର ତରଣେତର୍ ଏବଂ ମାଧୋପୁର ଆଦି ସ୍ଥାନରେ ହେଉଥିବା ମେଳାଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ ପ୍ରସିଦ୍ଧ। ଏହି ମେଳାଗୁଡ଼ିକ ଆମମାନଙ୍କର ସାମାଜିକ ଜୀବନ ପାଇଁ ଶକ୍ତିର ବହୁତ ବଡ଼ ଉତ୍ସ। ଆପଣଙ୍କ ଆଖପାଖରେ ମଧ୍ୟ ଏହିଭଳି ଅନେକ ମେଳା ଆୟୋଜିତ ହେଉଥିବ। ଆଜିର ସମୟରେ ସମାଜର ଏହି ପ୍ରାଚୀନ ପରମ୍ପରାଗୁଡ଼ିକ “ଏକ୍ ଭାରତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାରତ” ଭଳି ଭାବନାକୁ ମଜଭୁତ କରିବାରେ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଭୂମିକା ନେଇପାରିବେ। ଆମର ଯୁବବର୍ଗ ଏହି ମେଳାଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରତି ଆକର୍ଷିତ ହେବା ଉଚିତ ଏବଂ ଆପଣମାନେ ଯେବେବି ଏହିଭଳି ମେଳାଗୁଡ଼ିକୁ ଯାଉଛନ୍ତି ତା’ର ଫଟୋଗୁଡ଼ିକୁ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ସେୟାର କରନ୍ତୁ। ଯଦି ଆପଣ ଚାହାଁନ୍ତି ତେବେ ଗୋଟିଏ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ହ୍ୟାସ୍ଟ୍ୟାଗ୍ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବହାର କରିପାରନ୍ତି । ୟାଦ୍ୱାରା ଅନ୍ୟ ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ସେହି ମେଳାଗୁଡ଼ିକ ବିଷୟରେ ଜାଣିପାରିବେ। ଏହି ଫଟୋଗୁଡ଼ିକୁ ଆପଣ ସଂସ୍କୃତି ବିଭାଗର ୱେବସାଇଟରେ ମଧ୍ୟ ଅପଲୋଡ଼ କରିପାରିବେ। ଆମ ସଂସ୍କୃତି ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଆଗାମୀ କିଛିଦିନ ଭିତରେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ମଧ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରିବାକୁ ଯାଉଛି ଯେଉଁଥିରେ ମେଳାଗୁଡ଼ିକର ସବୁଠାରୁ ଭଲ ଫଟୋ ପଠେଇଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ପୁରସ୍କାର ମଧ୍ୟ ଦିଆଯିବ। ଅତଏବ ଆଉ ଡେରି କରନ୍ତୁନି। ମେଳାରେ ବୁଲନ୍ତୁ ତା’ର ଫଟୋ ସେୟାର କରନ୍ତୁ, ହୁଏତ ଆପଣଙ୍କୁ ବି ପୁରସ୍କାର ମିଳିଯାଇପାରେ।
ଆପଣମାନଙ୍କର ମନେଥିବ ‘ମନ୍ କୀ ବାତ୍’ର ଗୋଟିଏ ଅଧ୍ୟାୟରେ ମୁଁ କହିଥିଲି ଯେ ଖେଳନା ରପ୍ତାନୀ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଭାରତ ଅଗ୍ରଣୀ ହେବାର ଯୋଗ୍ୟତା ବହନ କରେ। ସେଥିରେ ମୁଁ ବିଶେଷକରି ଖେଳକୁଦ ବିଭାଗରେ ଭାରତର ସମୃଦ୍ଧ ଐତିହ୍ୟ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିଥିଲି। ଭାରତର ସ୍ଥାନୀୟ ଖେଳନାଗୁଡ଼ିକ ପରମ୍ପରା ଓ ପ୍ରକୃତିର ଅନୁରୂପ ହୋଇଥାନ୍ତି, ତା’ଛଡ଼ା Eco-friendly ମଧ୍ୟ ହୋଇଥାନ୍ତି। ମୁଁ ଆଜି ଆପଣଙ୍କ ସହିତ ଭାରତୀୟ ଖେଳନାର ସଫଳତା ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଆଲୋଚନା କରିବାକୁ ଚାହେଁ। ଆମର ଯୁବବର୍ଗମାନେ ଷ୍ଟାର୍ଟଅପ ଏବଂ ଉଦ୍ୟମିତା ଦ୍ୱାରା ଖେଳନା ଶିଳ୍ପ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଯେଉଁଭଳି ସଫଳତା ହାସଲ କରିଛନ୍ତି କେହି ତା’ର କଳ୍ପନା ମଧ୍ୟ କରିନଥିବେ। ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଭାରତୀୟ ଖେଳନାଗୁଡ଼ିକର ଚର୍ଚ୍ଚା ହେଉଛି ସେତେବେଳେ ଚାରିଆଡ଼େ ଭୋକାଲ ଫର ଲୋକାଲ ର ଧ୍ୱନି ଗୁଞ୍ଜରିତ ହେଉଛି। ଆପଣମାନେ ଜାଣି ଖୁସିହେବେ ଯେ ଭାରତରେ ଏବେ ବିଦେଶରୁ ଆମଦାନୀ କରାଯାଉଥିବା ଖେଳନାଗୁଡ଼ିକର ସଂଖ୍ୟା କ୍ରମଶଃ କମ୍ ହେବାରେ ଲାଗିଲାଣି। ଆଗରୁ ପ୍ରାୟ ତିନିହଜାର କୋଟି ଟଙ୍କାର ଖେଳନା ବାହାରୁ ଆମଦାନୀ କରାଯାଉଥିବାବେଳେ ଏବେ ଏହି ଆମଦାନୀ ସତୁରୀ ପ୍ରତିଶତ କମ୍ ହୋଇଗଲାଣି। ଆଉ ଖୁସିର କଥା ହେଲା ଇତିମଧ୍ୟରେ ଭାରତରୁ ଦୁଇହଜାର ଛଅଶହ କୋଟିରୁ ଅଧିକ ଟଙ୍କାର ଖେଳନା ବିଦେଶକୁ ରପ୍ତାନୀ କରାଯାଇଛି। ପ୍ରଥମେ ମାତ୍ର ତିନିଶହ-ଚାରିଶହ କୋଟି ଟଙ୍କାର ଖେଳନା ବିଦେଶକୁ ରପ୍ତାନୀ କରାଯାଇପାରୁଥିଲା। ଆଉ ଆପଣମାନେ ଜାଣନ୍ତି ଯେ ଏସବୁ କରୋନା କାଳରେ ହିଁ ହୋଇପାରିଲା। ଭାରତର ଖେଳନା ଉଦ୍ୟୋଗ ନିଜକୁ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କରି ଦେଖେଇଦେଲା। ଭାରତୀୟ ଉଦ୍ୟୋଗୀମାନେ ଏବେ ଭାରତୀୟ ପୁରାଣ, ଇତିହାସ ଏବଂ ସଂସ୍କୃତି ଉପରେ ଆଧାରିତ ଖେଳନା ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି। ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଖେଳନାର ଯେଉଁ କ୍ଲଷ୍ଟର ରହିଛି ତାଦ୍ୱାରା ଛୋଟ ଛୋଟ ଖେଳନା ତିଆରି କରୁଥିବା ଉଦ୍ୟୋଗୀମାନେ ବିଶେଷ ଭାବେ ଉପକୃତ ହେଉଛନ୍ତି। ଏଇ ଛୋଟ ଉଦ୍ୟୋଗୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରସ୍ତୁତ ଖେଳନା ଏବେ ଦେଶବିଦେଶକୁ ରପ୍ତାନୀ ହେଉଛି। ଭାରତର ଖେଳନା ନିର୍ମାତାମାନେ ବିଶ୍ୱର ପ୍ରମୁଖ Global Toy Brandsଗୁଡ଼ିକ ସାଥୀରେ ହାତ ମିଳାଇ କାମ କରୁଛନ୍ତି। ମୁଁ ବହୁତ ଖୁସି ଯେ ଆମର ଷ୍ଟାର୍ଟଅପ ସେକ୍ଟର ମଧ୍ୟ ଖେଳନା ବଜାର ଉପରେ ବିଶେଷ ଧ୍ୟାନ ଦେଉଛନ୍ତି। ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସେମାନେ ଅନେକ ମଜାଦାର ଜିନିଷ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି। ବାଙ୍ଗାଲୋରର Shumme Toys (ସୁମି ଟୟଜ୍) ନାମକ ଷ୍ଟାର୍ଟଅପ, Eco friendly ଖେଳନା ତିଆରି କରିବା ଉପରେ ବିଶେଷ ଧ୍ୟାନ ଦେଉଛି । ସେହିଭଳି ଗୁଜରାଟର ଆର୍କିଡଜୁ କମ୍ପାନୀ AR based flash cards ଏବଂ AR based Story books ତିଆରି କରୁଛି। ପୁନାର ଫନଭେନସନ ନାମକ କମ୍ପାନୀ Learning ଖେଳନା ଏବଂ Activity Puzzles ମାଧ୍ୟମରେ ବିଜ୍ଞାନ, ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟା ଏବଂ ଗଣିତ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପିଲାମାନଙ୍କର ଆଗ୍ରହ ବଢ଼ାଇବାର ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି। ଖେଳନାର ଦୁନିଆରେ ଏଭଳି ଉଚ୍ଚକୋଟୀର କାମ କରୁଥିବା ସେଇ ଉଦ୍ୟୋଗୀ ତଥା ଷ୍ଟାର୍ଟଅପ ମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି। ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଳିମିଶି ଭାରତୀୟ ଖେଳନାଗୁଡ଼ିକୁ ବିଶ୍ୱ ଦରବାରରେ ଆହୁରି ଅଧିକ ଲୋକପ୍ରିୟ କରିବା। ତାଛଡ଼ା ଅଭିଭାବକମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମୋର ଅନୁରୋଧ ଯେ ସେମାନେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଭାରତୀୟ ଖେଳନା, Puzzles ଏବଂ ଗେମ ଆଦି କିଣନ୍ତୁ।
କ୍ଲାସରୁମ୍ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଖେଳପଡ଼ିଆ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସବୁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆମର ଯୁବବର୍ଗ ଦେଶକୁ ଗୌରବାନ୍ୱିତ କରୁଛନ୍ତି। ଏଇ ମାସରେ ପିଭି ସିନ୍ଧୁ ସିଙ୍ଗାପୁର ଓପନ୍ ଖେଳି ନିଜର ପ୍ରଥମ ଟ୍ରଫି ଜିତିଛନ୍ତି। ନୀରଜ ଚୋପ୍ରା ମଧ୍ୟ ନିଜର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରଦର୍ଶନ ପାଇଁ ବିଶ୍ୱ ଆଥଲେଟିକ୍ ଚାମ୍ପିଅନସିପରେ ଦେଶ ପାଇଁ ରୌପ୍ୟପଦକ ଜିତିଛନ୍ତି। ଆୟାରଲାଣ୍ଡ ପାରା ବ୍ୟାଡମିଣ୍ଟନ ଖେଳରେ ୧୧ଟି ପଦକ ହାସଲ କରି ଆମର ଖେଳାଳିମାନେ ଦେଶର ଗୌରବ ବଢ଼ାଇଛନ୍ତି। ରୋମରେ ଆୟୋଜିତ ହୋଇଥିବା World Cadet Wrestling Championshipରେ ମଧ୍ୟ ଭାରତୀୟ ଖେଳାଳିମାନେ ବହୁତ ଭଲ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଛନ୍ତି। ଆମ ଆଥଲେଟ୍ ସୁରଜ ମଧ୍ୟ Greco-Roman Eventରେ କମାଲ୍ କରି ଦେଖେଇଛନ୍ତି। ସେ ଦୀର୍ଘ ବତିଶ ବର୍ଷର ବ୍ୟବଧାନ ପରେ ଏହି ପ୍ରତିଯୋଗିତାର Wrestlingରେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣପଦକ ଜିତିପାରିଛନ୍ତି । ଏଇ ସାରା ମାସଟି ତ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଅନୁକୂଳ ରହିଲା। ଚେନ୍ନାଇରେ ୪୪ତମ ଚେସ୍ ଅଲମ୍ପିଆଡର ଆୟୋଜନ ମଧ୍ୟ ଭାରତ ପାଇଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସମ୍ମାନର କଥା। ଏଇ ଜୁଲାଇ ୨୮ ତାରିଖରେ ହିଁ ଏହି ପ୍ରତିଯୋଗିତାର ଶୁଭାରମ୍ଭ ହେଲା ଏବଂ ମୋତେ ଏହାର ଉଦ୍ଘାଟନ ଉତ୍ସବରେ ଯୋଗଦେବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ମିଳିଥିଲା। ସେଇଦିନ ଟକରେ ମଧ୍ୟ ରାଜ୍ୟଗୋଷ୍ଠୀ କ୍ରୀଡ଼ାର ଶୁଭାରମ୍ଭ ହେଲା। ଅତ୍ୟନ୍ତ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଆମର ଯୁବବର୍ଗ ସେଠାରେ ଆମର ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରୁଛନ୍ତି। ମୁଁ ସମସ୍ତ ଖେଳାଳି ଓ ଆଥଲେଟମାନଙ୍କୁ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ତରଫରୁ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି। ମୋ ପାଇଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଗୌରବର କଥା ହେଲା ଭାରତ ୧୭ ବର୍ଷରୁ କମ୍ ବର୍ଗ ପାଇଁ FIFA Women’s World Cup ଫୁଟବଲ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଆୟୋଜନ କରିବାକୁ ଯାଉଛି। ଏହି ପ୍ରତିଯୋଗିତା ପାଖାପାଖି ଅକ୍ଟୋବର ବେଳକୁ ଆୟୋଜିତ ହେବ ଯାହା ଦେଶର ଝିଅମାନଙ୍କର ଖେଳ ପ୍ରତି ଉତ୍ସାହ ବୃଦ୍ଧି କରିବ।
ସାଥିଗଣ, କିଛିଦିନ ତଳେ ଦେଶରେ ୧୦ମ ଏବଂ ଦ୍ୱାଦଶ ଶ୍ରେଣୀ ପରୀକ୍ଷାଫଳ ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଛି। ଯେଉଁ ପିଲାମାନେ ନିଜର କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ତଥା ମନୋନିବେଶ ଦ୍ୱାରା ସଫଳତା ଅର୍ଜନ କରିଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି। ମହାମାରୀ ଯୋଗୁଁ ଗତ ଦୁଇବର୍ଷ ଆମମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଆହ୍ୱାନ ଥିଲା। ଏ ପରିସ୍ଥିତିରେ ମଧ୍ୟ ଆମର ଯୁବବର୍ଗ ଯେଉଁଭଳି ସାହସ ଏବଂ ସଂଯମର ପରିଚୟ ଦେଲେ ତାହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରଶଂସନୀୟ। ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଭବିଷ୍ୟତ କାମନା କରୁଛି।
ଆଜି ଆମେମାନେ ସ୍ୱାଧୀନତାର ୭୫ତମ ବର୍ଷରେ ଦେଶର ଯାତ୍ରା ସହିତ ଚର୍ଚ୍ଚା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। ଆସନ୍ତା ଥର ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ସାମିଲ ହେବା ସେତେବେଳକୁ ଆମର ଆଗାମୀ ୨୫ ବର୍ଷର ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ ହୋଇସାରିଥିବ। ନିଜ ଘର ତଥା ଆମ ନିଜ ଲୋକଙ୍କ ଘର ଉପରେ ଆମର ପ୍ରିୟ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଉଡୁ ସେଥିପାଇଁ ଆମକୁ ଏକତ୍ର ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ। ଆପଣମାନେ ଏ ବର୍ଷର ସ୍ୱାଧୀନତା ଦିବସକୁ କେମିତି ପାଳନ କଲେ, କ’ଣ କିଛି ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର କଲେ ସେ କଥା ମତେ ନିଶ୍ଚୟ ଜଣେଇବେ। ଆରଥରକୁ ଆମେ ଆମର ଏହି ଅମୃତ ମହୋତ୍ସବର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରଙ୍ଗକୁ ନେଇ ପୁଣି ଚର୍ଚ୍ଚା କରିବା, ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମତେ ଅନୁମତି ଦିଅନ୍ତୁ। ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ।
